Hoe kies jij een studie?

Daar zijn wij benieuwd naar. Vul onze vragenlijst in en bepaal zelf wat voor beloning je daarvoor wilt krijgen! Meedoen duurt ongeveer 7 minuten.

Meedoen

Bloeddonor zijn

Bloeddonor zijn

Door

Vorige week was het dan eindelijk zover: ik mocht bloed geven! Sinds ik 18 was geworden in juni, wilde ik dat al doen, maar toen er voor de eerste keer bloed werd afgenomen, werd ik gelijk naar de dokter verwezen: mijn ijzertekort was astronomisch. Na wat staaltabletten voelde ik me weer toppie, en toen de oproepkaart vorige week weer op de mat viel ben ik ook nog eens als een gek appelstroop gaan eten, zodat het deze keer in ieder geval genoeg zou zijn…. Dat was inderdaad het geval:Dlees verder!!

Opgewekt naar de bloedbank gegaan. Daar kreeg ik een hele vragenlijst voor me: heb ik de afgelopen paar jaar betaald voor sex, me met drugs volgespoten of piercings laten zetten? En was ik recentelijk in Egypte, Italië, of Engeland geweest? Mooi zo. Een dokter die vreemd veel weg had van McDreamy uit Grey’s Anatomy nam toen mijn ijzerwaarde op en mijn bloeddruk. Je bloed moet een ijzerwaarde hebben van minstens 7.8 (voor een vrouw, 8.4 voor een man) om bloed te mogen geven. Ik had 9. Vast door al die appelstroop van die morgen. Toen doorgeloodst naar de afnameruimte. Ik mocht op een stoel gaan zitten die ze kantelden, waardoor ik lag. Naast me stond een soort wip-wap-apparaat. Daar leggen ze de zak met bloed in zodat het niet zou stollen.
Ik ben nooit bang geweest van naalden, maar kan me voorstellen dat je van je stokje gaat zodra je de naald zag die ze in mijn arm probeerden te steken. Nadruk op probeerden: die vrouw stak mis. Haar smoesje was dat de ader wegsprong. Dat zal dan wel, maar wat ik in ieder geval wist was dat het ontzettend veel pijn deed. Toen hij er eenmaal inzat ging het echt supersnel: ik kreeg een balletje in mijn hand waar ik in moest knijpen en er werd binnen no-time een halve liter (geen overdrijving!) uit mijn lichaam gepompt. Achteraf mag je je dan helemaal volstoppen met koekjes, terwijl je “op krachten komt” voor ze je laten gaan. Ik denk dat zelfs met die naald die even pijn deed, en met mijn arm die nu op die van een junkie lijkt het bloedgeven het wel waard is. Wat is er gaver om te weten dat een deel van jezelf nog eens mensen redt, onder de kundige handen van een McDreamy?

Gepubliceerd op 26 december 2007