Hoe kies jij een studie?

Daar zijn wij benieuwd naar. Vul onze vragenlijst in en bepaal zelf wat voor beloning je daarvoor wilt krijgen! Meedoen duurt ongeveer 7 minuten.

Meedoen

Kleurtjes in 't ziekenhuis

Kleurtjes in 't ziekenhuis

Door

Hebben jullie het ook gehoord? Het ge-wel-dige idee van onze eigen Jan Peter? Maatschappelijke stages worden verplicht voor scholieren van het middelbaar onderwijs. En als ik aan maatschappelijke stages denk, dan denk ik onder andere aan het ziekenhuis. Voor zo'n maatschappelijke stage in het ziekenhuis ben ik écht niet in de wieg gelegd. In dat gebouw ben ik altijd labiel. Een emotioneel wrak. En ik was er gisteren nog.

'Ik hou niet van ziekenhuizen,' bedacht ik me terwijl ik in de gang een tekening van een bijdehante CliniClown inkleurde. De broek moest geel met rood en groen. Hopelijk vrolijkte dat de boel nog een beetje op. Geel. Een ziekenhuis is een gebouw vol met emoties. Hoeveel tranen van verdriet zijn er wel niet gevallen in de gangen, waarin men te horen kreeg dat een dierbare er slecht aan toe was. Oranje. En hoeveel tranen van blijdschap zijn er al wel niet gevloeid, nadat er weer een piepklein, kwetsbaar mensje ter wereld was geperst. Groene stift. En laten we niet vergeten: alle mensen die worden genezen, en alle mensen die worden opgegeven. Het gebeurd allemaal tegelijkertijd, in datzelfde gebouw. Gevreesd en geliefd. En ik houd er niet van. Ik heb wel ontzettend veel respect voor de mensen die hier werken. Blauw kleurtje. Ik zou dit werk echt niet kunnen doen, ik houd niet van lichamen. En al helemaal niet van zieke lichamen die zo zwak zijn dat ze afhankelijk zijn van anderen. Groen. Ik houd ook niet van pasgeboren baby's, want de stank van volgepoepte luiers overheerst te veel. Nee, laat maar mij lekker boven een kleurplaat hangen in dat ziekenhuis met het verstand op nul. Zoals nu. Paars. Knalpaars. Ik bewonder de verplegers en de artsen, dat zij poep en pies en kots en zweet en kwijl en bloed kunnen opruimen. Dat zij in huiden kunnen prikken, en dat zij baby's durven te wassen. Waar is de rode stift? Dat zij de verantwoordelijkheid van de patiënten op zich kunnen nemen. Dit zou echt niets voor mij zijn; ik ben al vies van mezelf. Laat staan dat ik het kwijl bij een patiënt liefdevol zou kunnen wegvegen met een doekje. Bovendien ben ik veel te gestresst. Al die alarmbellen en piepertjes zouden mij tot waanzin drijven en hierdoor zal het algemene welzijn van de patiënten duidelijk achteruitgaan. Rode stift gevonden!
Nee, laat mij maar lekker dom kleuren.

Gepubliceerd op 19 november 2007