De laatste jaren heeft internet een gigantische groei doorgemaakt, zoals eigenlijk de hele computerbranche. De eerste virtuele werelden zijn al opgedoken en er bestaan talloze profielensites. Sugababes/superdudes, CU2, Facebox, iedere site heeft zijn eigen community, de één nog hechter dan de ander. Mensen zoeken contact op het net en vinden het. Is de computer echt zo allesomvattend, kunnen spellen ons verzadigen? Vaak grijpt men toch naar het echte leven om bepaalde emoties kenbaar te maken. Zo ook maandag, zestien april 2007, toen tweeëndertig studenten werden vermoord op de Technische Universiteit van Virginia. De schutter heeft vermoedelijk zelfmoord gepleegd. Waarom? Dit gegeven is natuurlijk heel erg triest en het ergste is dat veel mensen meteen in de richting van de computer of de televisie wijzen, of naar bekende artiesten, zoals bij de schietpartij op de Columbine Highschool. Vaak wordt er na dit soort gebeurtenissen meteen naar makkelijke oorzaken gewezen, zoals gewelddadige videospellen of zogenaamd haatzaaiende sites. Het is natuurlijk erg makkelijk om dit soort sites of spellen de schuld te geven, maar vaak zit er ook wel meer achter. Ik ben fervent gamer, maar heb er nog nooit over gedacht om met gigantische hoeveelheid munitie een universiteit binnen te lopen om mensen neer te schieten. Mensen zoals de schutter hebben al eerder de binding met de realiteit verloren, ik geloof niet dat het door gewelddadige sites kan komen. Maar ik vraag me vooral af, als er gewelddadige spellen zijn, waarom wordt zulke agressie dan niet daar geuit? Waarom werkt het niet andersom? Want dat zou een fijn iets aan het internet kunnen zijn.

Gepubliceerd op 17 april 2007

---