CD-recensie Kula Shaker - Kollected
Door
Kompleet
Op de een of andere manier dacht men bij Columbia dat Kula Shaker een erg belangrijke band was. Minstens net zo belangrijk als Oasis. En dan verdien je dus een best-of album, zoals Kollected. Enigszins verdacht, als een band maar twee albums heeft gemaakt: van de vijfentwintig Kula Shaker songs die er bestaan geeft men er bij deze gelegenheid zestien opnieuw uit.
Retro
De selectie is alleen daarom al dik in orde: met zestig procent van het werk op de disc kan je moeilijk nummers missen. Kollected is een degelijke introductie tot Kula Shaker, en toont de band in al haar glorie. Retro-jongens zijn het, die LP's leuker vinden dan CD's. Vanaf het eerste liedje (Sound Of Drums) hoor je een ouderwets bandje aan het werk: slim, Brits en fanatiek. Kula Shaker heeft daarbij iets spiritueels, een zekere bevlogenheid die je (te) zelden meer hoort in popmuziek. Het pretentieuze van Indiase sitars en teksten over Goddelijke Interventie doen daar niets aan af; Kula Shaker heeft een missie.
Briefing
Een geheimzinnige missie is het wel. Sound Of Drums, Start All Over en Mystical Machine Gun zijn briljante nummers. Als onderdeel van de Britpop-invasie speelt de band epische muziek- niks subtiel, gewoon rocken. Imponerende teksten, puik gitaarspel.
Toch laat Kollected soms ook een band horen die volledig schizofreen lijkt. Die schaamteloos The Doors en Young kopieert en steeds opnieuw dezelfde muzikale "trucjes" recycle't. Een beetje treurig werd ik er van: Kula Shaker klinkt soms als een saaie hippie van veertig, die de jaren zestig nooit is ontgroeid.
Dylan
Aan oude helden dan ook geen gebrek op Kollected. Een liedje over Jerry Garcia (Grateful When You're Dead), een flauwe cover van Hush Hush (Deep Purple) en geleende teksten van Bowie (op Hey Dude). Op de CD staat, als extraatje, ook een cover van Dylan's Ballad Of A Thin Man. Zelfs dat nummer verandert in een standaard Kula-song, dankzij Mills en co. Wat heeft dat allemaal nog te betekenen, anno 2003?
Conclusie
Met gemengde gevoelens neem ik de tracklist nog eens door. Goed in het gehoor liggende gitaarpop, met verzorgde teksten. Riffjes die je op de LP's van je vader al twee keer voorbij hebt horen komen. Het eeuwige geflirt met India... Uiteindelijk moeten we streng zijn:
Kollected is eigenlijk de moeite niet. Koop liever de twee reguliere Kula Shaker albums als je terug wilt naar de tijd van LSD en vrije liefde. Dan heb je dezelfde tracks in een leukere context. Gepubliceerd op 29 januari 2003
Op de een of andere manier dacht men bij Columbia dat Kula Shaker een erg belangrijke band was. Minstens net zo belangrijk als Oasis. En dan verdien je dus een best-of album, zoals Kollected. Enigszins verdacht, als een band maar twee albums heeft gemaakt: van de vijfentwintig Kula Shaker songs die er bestaan geeft men er bij deze gelegenheid zestien opnieuw uit.
Retro
De selectie is alleen daarom al dik in orde: met zestig procent van het werk op de disc kan je moeilijk nummers missen. Kollected is een degelijke introductie tot Kula Shaker, en toont de band in al haar glorie. Retro-jongens zijn het, die LP's leuker vinden dan CD's. Vanaf het eerste liedje (Sound Of Drums) hoor je een ouderwets bandje aan het werk: slim, Brits en fanatiek. Kula Shaker heeft daarbij iets spiritueels, een zekere bevlogenheid die je (te) zelden meer hoort in popmuziek. Het pretentieuze van Indiase sitars en teksten over Goddelijke Interventie doen daar niets aan af; Kula Shaker heeft een missie.
Briefing
Een geheimzinnige missie is het wel. Sound Of Drums, Start All Over en Mystical Machine Gun zijn briljante nummers. Als onderdeel van de Britpop-invasie speelt de band epische muziek- niks subtiel, gewoon rocken. Imponerende teksten, puik gitaarspel.
Toch laat Kollected soms ook een band horen die volledig schizofreen lijkt. Die schaamteloos The Doors en Young kopieert en steeds opnieuw dezelfde muzikale "trucjes" recycle't. Een beetje treurig werd ik er van: Kula Shaker klinkt soms als een saaie hippie van veertig, die de jaren zestig nooit is ontgroeid.
Dylan
Aan oude helden dan ook geen gebrek op Kollected. Een liedje over Jerry Garcia (Grateful When You're Dead), een flauwe cover van Hush Hush (Deep Purple) en geleende teksten van Bowie (op Hey Dude). Op de CD staat, als extraatje, ook een cover van Dylan's Ballad Of A Thin Man. Zelfs dat nummer verandert in een standaard Kula-song, dankzij Mills en co. Wat heeft dat allemaal nog te betekenen, anno 2003?
Conclusie
Met gemengde gevoelens neem ik de tracklist nog eens door. Goed in het gehoor liggende gitaarpop, met verzorgde teksten. Riffjes die je op de LP's van je vader al twee keer voorbij hebt horen komen. Het eeuwige geflirt met India... Uiteindelijk moeten we streng zijn:
Kollected is eigenlijk de moeite niet. Koop liever de twee reguliere Kula Shaker albums als je terug wilt naar de tijd van LSD en vrije liefde. Dan heb je dezelfde tracks in een leukere context. Gepubliceerd op 29 januari 2003
ADVERTENTIE
Overweeg jij om Politicologie te gaan studeren? Meld je nu aan vóór 1 mei!
Misschien is de studie Politicologie wel wat voor jou! Tijdens deze bachelor ga je aan de slag met grote en kleine vraagstukken en bestudeer je politieke machtsverhoudingen. Wil jij erachter komen of deze studie bij je past? Stel al je vragen aan student Wouter.
Meer informatie
