CD-recensie Audioslave - Audioslave
Door
Twee werelden
Ze zaten waarschijnlijk allemaal maar een beetje thuis voor de televisie. Chris Cornell, ooit levende legende als zanger van Soundgarden, deed al een tijdje niks zinnigs meer met zijn tijd. Na het weglopen van Zack de la Rocha wisten de jongens van Rage Against The Machine ook niet zo goed meer wat ze nou moesten. Laten we het beste van twee werelden combineren moeten ze toen hebben gedacht.
Digitaal
Ze maakten een album. Audioslave, debuut van de formatie, staat vol typische RATM gitaartjes en basloopjes, digitaal opgepoetst en artistiek voorzien van gekke effecten, hier en daar. Rechttoe-rechtaan muziek, over het algemeen: als er een midden jaren negentig-sound bestaat, klinkt die zoals Audioslave. De liedjes van Cornell doen (niet zo gek) sterk denken aan Soundgarden: het meeslepende dramatische dat hij in zijn stem legt, de uiterst meezingbare refreintjes... Een gekke ervaring. RATM en Soundgarden zijn allebei zo goed te herkennen in Audioslave, dat je je bijna wel moet gaan ergeren aan een van de twee.
Rocken
Cochise is een mooie opener. Het grimmige baslijntje, de agressieve drums: en dan de verscheurde stem van Cornell. Opgemerkt dient te worden dat het wel erg sterk op een Led Zeppelin-melodietje (Whole Lotta Love) lijkt, maar goed. Daarna blijkt de band jammer genoeg weinig anders in zijn mars te hebben dan grimmige baslijntjes, agressieve drums, en troefkaart Cornell. Hoewel de liedjes best aardig zijn (Gasoline, Set It Off, Hypnotize) is het allemaal net niet speciaal genoeg. Het zijn Soundgarden liedjes met In The Name Of erdoorheen gespeeld, of RATM hits terwijl iemand Black Hole Sun aan het zingen is. Op Gasoline hoor je dat goed. Midden in het Soundgarden liedje begint dat gekke basloopje weer!
Conclusie
Fans van RATM of Soundgarden zullen de CD vast al hebben, de rest kan misschien beter even wachten. De jongens van Audioslave hebben bewezen dat ze allemaal kunnen rocken: hoopvol kijk ik dan ook uit naar een tweede album. Wanneer je nu op zoek bent naar een CD met een beetje powerrock zijn er vrees ik ook leukere CD's op de markt, en hoewel het bij een concert misschien te gek werkt (een podium vol muziekhelden!) heeft Audioslave een beetje goedkoop nasmaakje. Gepubliceerd op 13 januari 2003
Ze zaten waarschijnlijk allemaal maar een beetje thuis voor de televisie. Chris Cornell, ooit levende legende als zanger van Soundgarden, deed al een tijdje niks zinnigs meer met zijn tijd. Na het weglopen van Zack de la Rocha wisten de jongens van Rage Against The Machine ook niet zo goed meer wat ze nou moesten. Laten we het beste van twee werelden combineren moeten ze toen hebben gedacht.
Digitaal
Ze maakten een album. Audioslave, debuut van de formatie, staat vol typische RATM gitaartjes en basloopjes, digitaal opgepoetst en artistiek voorzien van gekke effecten, hier en daar. Rechttoe-rechtaan muziek, over het algemeen: als er een midden jaren negentig-sound bestaat, klinkt die zoals Audioslave. De liedjes van Cornell doen (niet zo gek) sterk denken aan Soundgarden: het meeslepende dramatische dat hij in zijn stem legt, de uiterst meezingbare refreintjes... Een gekke ervaring. RATM en Soundgarden zijn allebei zo goed te herkennen in Audioslave, dat je je bijna wel moet gaan ergeren aan een van de twee.
Rocken
Cochise is een mooie opener. Het grimmige baslijntje, de agressieve drums: en dan de verscheurde stem van Cornell. Opgemerkt dient te worden dat het wel erg sterk op een Led Zeppelin-melodietje (Whole Lotta Love) lijkt, maar goed. Daarna blijkt de band jammer genoeg weinig anders in zijn mars te hebben dan grimmige baslijntjes, agressieve drums, en troefkaart Cornell. Hoewel de liedjes best aardig zijn (Gasoline, Set It Off, Hypnotize) is het allemaal net niet speciaal genoeg. Het zijn Soundgarden liedjes met In The Name Of erdoorheen gespeeld, of RATM hits terwijl iemand Black Hole Sun aan het zingen is. Op Gasoline hoor je dat goed. Midden in het Soundgarden liedje begint dat gekke basloopje weer!
Conclusie
Fans van RATM of Soundgarden zullen de CD vast al hebben, de rest kan misschien beter even wachten. De jongens van Audioslave hebben bewezen dat ze allemaal kunnen rocken: hoopvol kijk ik dan ook uit naar een tweede album. Wanneer je nu op zoek bent naar een CD met een beetje powerrock zijn er vrees ik ook leukere CD's op de markt, en hoewel het bij een concert misschien te gek werkt (een podium vol muziekhelden!) heeft Audioslave een beetje goedkoop nasmaakje. Gepubliceerd op 13 januari 2003
ADVERTENTIE
Overweeg jij om Politicologie te gaan studeren? Meld je nu aan vóór 1 mei!
Misschien is de studie Politicologie wel wat voor jou! Tijdens deze bachelor ga je aan de slag met grote en kleine vraagstukken en bestudeer je politieke machtsverhoudingen. Wil jij erachter komen of deze studie bij je past? Stel al je vragen aan student Wouter.
Meer informatie
