CD-recensie David Bowie - Best Of Bowie
Door
Streng
Niks mooiers dan de hele dag de CD Best Of Bowie draaien natuurlijk... Maar lastig is het wel dat een strenge hoofdredacteur dan ook nog verwacht dat je er iets zinnigs over zegt. Een (te) korte bespreking van Bowie's nieuwste release dan maar.
Changes
David Bowie was heel eventjes een rare, magere gitarist (Space Oddity uit '69) uit Brixton, Engeland. Daarna onder andere een ontspannen folk-rocker (Changes, '72), een rock'n'roll superster (Ziggy Stardust, '72), vervolgens kort een cocaine-verslaafde (Jean Genie, '73), een computerfanaat (Sound and Vision, '77) en een dansmachine (Let's Dance, '83). Recentelijk was Bowie nog een jazz-man (Jump They Say, '93), een techno-goeroe (Little Wonder, '95) en een oude rocker (Slow Burn, '02). En nu vergeet ik meer dan de helft.
Best Of
De nieuwe dubbel-CD Best Of Bowie staat vol met nummers van zo'n beetje ieder album dat Bowie uitbracht. Chronologisch, zodat Bowie-fans hun favoriete periode kunnen uitkiezen en daar ongestoord in kunnen ronddwalen. De muziek doet het na al die jaren in ieder geval nog perfect. Vanaf opener Space Oddity (Major Tom) tot afsluiter Slow Burn zijn het liedjes die aangeven waarom Bowie ook alweer zo leuk was. Door de ruime selectie (achtendertig tracks!) valt er gelukkig niet al te veel te zeuren over de liedjes die zijn gekozen door EMI. Van ieder album de liedjes die het best in het gehoor liggen, zoals het hoort bij een Best Of. Dat van de latere albums alleen de hits zijn gekozen is jammer voor de hardcore fan, maar niet meer dan logisch gezien het doel van deze release. De versie met maar 1 CD die ook in omloop is (Bowie geeft de boel graag dubbel uit, daar verdient hij misschien meer aan) is overigens een stuk minder leuk, omdat daar wel erg veel ontbreekt. Betaal dan liever 3 euro meer.
Minpunten
Zoals te verwachten bij Bowie is een nadeel aan deze CD dat wel erg veel verschillende stijlen op een CD worden gecombineert. Je kan als gewone luisteraar bijna nooit alles leuk vinden... Maar ja, aan de andere kant: het is ook wel weer verfrissend.
Conclusie
Wie niet genoeg geld (of zin) heeft om een gedegen Bowie-collectie op te starten heeft aan Best Of Bowie een prachtig document. Welke muziekstijl je ook leuk vindt: Bowie doet het allemaal op deze dubbelaar. Voordeel aan dit overzicht is dat je alle "missers" niet hoeft te horen. Het gepruts uit de jaren '80, de experimentele klankaquarellen uit begin jaren '90... Wanneer je sowieso niet van verzamel-CD's houdt is het natuurlijk snel bekeken, maar anders: laat de winter maar komen, wij hebben Bowie. Gepubliceerd op 20 november 2002
Niks mooiers dan de hele dag de CD Best Of Bowie draaien natuurlijk... Maar lastig is het wel dat een strenge hoofdredacteur dan ook nog verwacht dat je er iets zinnigs over zegt. Een (te) korte bespreking van Bowie's nieuwste release dan maar.
Changes
David Bowie was heel eventjes een rare, magere gitarist (Space Oddity uit '69) uit Brixton, Engeland. Daarna onder andere een ontspannen folk-rocker (Changes, '72), een rock'n'roll superster (Ziggy Stardust, '72), vervolgens kort een cocaine-verslaafde (Jean Genie, '73), een computerfanaat (Sound and Vision, '77) en een dansmachine (Let's Dance, '83). Recentelijk was Bowie nog een jazz-man (Jump They Say, '93), een techno-goeroe (Little Wonder, '95) en een oude rocker (Slow Burn, '02). En nu vergeet ik meer dan de helft.
Best Of
De nieuwe dubbel-CD Best Of Bowie staat vol met nummers van zo'n beetje ieder album dat Bowie uitbracht. Chronologisch, zodat Bowie-fans hun favoriete periode kunnen uitkiezen en daar ongestoord in kunnen ronddwalen. De muziek doet het na al die jaren in ieder geval nog perfect. Vanaf opener Space Oddity (Major Tom) tot afsluiter Slow Burn zijn het liedjes die aangeven waarom Bowie ook alweer zo leuk was. Door de ruime selectie (achtendertig tracks!) valt er gelukkig niet al te veel te zeuren over de liedjes die zijn gekozen door EMI. Van ieder album de liedjes die het best in het gehoor liggen, zoals het hoort bij een Best Of. Dat van de latere albums alleen de hits zijn gekozen is jammer voor de hardcore fan, maar niet meer dan logisch gezien het doel van deze release. De versie met maar 1 CD die ook in omloop is (Bowie geeft de boel graag dubbel uit, daar verdient hij misschien meer aan) is overigens een stuk minder leuk, omdat daar wel erg veel ontbreekt. Betaal dan liever 3 euro meer.
Minpunten
Zoals te verwachten bij Bowie is een nadeel aan deze CD dat wel erg veel verschillende stijlen op een CD worden gecombineert. Je kan als gewone luisteraar bijna nooit alles leuk vinden... Maar ja, aan de andere kant: het is ook wel weer verfrissend.
Conclusie
Wie niet genoeg geld (of zin) heeft om een gedegen Bowie-collectie op te starten heeft aan Best Of Bowie een prachtig document. Welke muziekstijl je ook leuk vindt: Bowie doet het allemaal op deze dubbelaar. Voordeel aan dit overzicht is dat je alle "missers" niet hoeft te horen. Het gepruts uit de jaren '80, de experimentele klankaquarellen uit begin jaren '90... Wanneer je sowieso niet van verzamel-CD's houdt is het natuurlijk snel bekeken, maar anders: laat de winter maar komen, wij hebben Bowie. Gepubliceerd op 20 november 2002
ADVERTENTIE
Overweeg jij om Politicologie te gaan studeren? Meld je nu aan vóór 1 mei!
Misschien is de studie Politicologie wel wat voor jou! Tijdens deze bachelor ga je aan de slag met grote en kleine vraagstukken en bestudeer je politieke machtsverhoudingen. Wil jij erachter komen of deze studie bij je past? Stel al je vragen aan student Wouter.
Meer informatie
