CD-recensie Norah Jones - Come Away With Me
Door
Highschool
Norah Jones is 23 jaar oud, in 1979 geboren in New York. En jong als ze is zingt ze al kalme jazz-liedjes over femme-fatales en vervlogen meisjesdromen. Al op "highschool" won ze de ene prijs na de andere, en achteraf weten we wel waarom, want op Come away with me, haar nieuwe album, staat de beste poppy jazz die we in tijden hebben gehoord.
Exotisch
De dochter van sitarlegende Ravi Shankar laat zich niet in met electrische gitaren, of beats-per-minute. Gelukkig maar. Ze zingt in plaats daarvan met een prachtige, beetje exotische stem veertien ingetogen nummers. Soms zichzelf begeleidend op piano, maar meestal zingt ze alleen maar. Liedjes die speciaal voor haar geschreven zijn, met af en toe een beetje een country-smaakje (Lone star, Cold cold heart), dan weer een onbestemde jaren '20 klank (Don't know why). Het zweeft een beetje tussen muziekstijlen in, maar het is stuk voor stuk hetzelfde gevoel waar ze uitdrukking aan geeft: echte liefde is griezelig zeldzaam.
Swingend
Wat Norah's muziek vooral zo speciaal maakt is de eenvoud. Akoestische gitaartjes, ouderwetse orgeltjes of de swingende contrabas geven ieder nummer iets "echts" mee. Je hoort aan ieder klein detail dat hier beroepsmuzikanten aan het werk zijn, die hun hand niet omdraaien voor de slepende, gevoelige solo's op bijvoorbeeld het titelnummer, Come away with me.
Fiona
Dat het daarom absoluut niet lijkt op Fiona Apple of Alanis Morisette is hopelijk duidelijk: nergens is hier iets te bespeuren van grrrl-power. Norah is gewoon een lief meisje dat pianolessen kreeg van haar vader. Nergens een boze blik richting een van haar minnaars- op de meeste liedjes smeekt ze ze juist terug te komen.
Met haar muziekstijl lijkt ze een beetje te willen aansluiten op grote muziekheldinnen zoals Nina Simone en Billy Holiday. Qua techniek komt ze heel aardig in de buurt.
Conclusie
Het is moeilijk om kritiek te hebben op een album dat zo eerlijk is gemaakt als Come away with me. Als het al in elkaar gezet is door een slimme producer, weet Norah dat tot iets moois te verheffen. Mischien kun je zeggen dat ze af en toe weinig gevoel in haar stem legt, of een heel uur niets lijkt te doen dan glimlachend wegdromen. Maar daar is uiteindelijk niks mis mee. Wat is er leuker dan glimlachend wegdromen?
"Come away with me, and I will write you a song..." Gepubliceerd op 11 oktober 2002
Norah Jones is 23 jaar oud, in 1979 geboren in New York. En jong als ze is zingt ze al kalme jazz-liedjes over femme-fatales en vervlogen meisjesdromen. Al op "highschool" won ze de ene prijs na de andere, en achteraf weten we wel waarom, want op Come away with me, haar nieuwe album, staat de beste poppy jazz die we in tijden hebben gehoord.
Exotisch
De dochter van sitarlegende Ravi Shankar laat zich niet in met electrische gitaren, of beats-per-minute. Gelukkig maar. Ze zingt in plaats daarvan met een prachtige, beetje exotische stem veertien ingetogen nummers. Soms zichzelf begeleidend op piano, maar meestal zingt ze alleen maar. Liedjes die speciaal voor haar geschreven zijn, met af en toe een beetje een country-smaakje (Lone star, Cold cold heart), dan weer een onbestemde jaren '20 klank (Don't know why). Het zweeft een beetje tussen muziekstijlen in, maar het is stuk voor stuk hetzelfde gevoel waar ze uitdrukking aan geeft: echte liefde is griezelig zeldzaam.
Swingend
Wat Norah's muziek vooral zo speciaal maakt is de eenvoud. Akoestische gitaartjes, ouderwetse orgeltjes of de swingende contrabas geven ieder nummer iets "echts" mee. Je hoort aan ieder klein detail dat hier beroepsmuzikanten aan het werk zijn, die hun hand niet omdraaien voor de slepende, gevoelige solo's op bijvoorbeeld het titelnummer, Come away with me.
Fiona
Dat het daarom absoluut niet lijkt op Fiona Apple of Alanis Morisette is hopelijk duidelijk: nergens is hier iets te bespeuren van grrrl-power. Norah is gewoon een lief meisje dat pianolessen kreeg van haar vader. Nergens een boze blik richting een van haar minnaars- op de meeste liedjes smeekt ze ze juist terug te komen.
Met haar muziekstijl lijkt ze een beetje te willen aansluiten op grote muziekheldinnen zoals Nina Simone en Billy Holiday. Qua techniek komt ze heel aardig in de buurt.
Conclusie
Het is moeilijk om kritiek te hebben op een album dat zo eerlijk is gemaakt als Come away with me. Als het al in elkaar gezet is door een slimme producer, weet Norah dat tot iets moois te verheffen. Mischien kun je zeggen dat ze af en toe weinig gevoel in haar stem legt, of een heel uur niets lijkt te doen dan glimlachend wegdromen. Maar daar is uiteindelijk niks mis mee. Wat is er leuker dan glimlachend wegdromen?
"Come away with me, and I will write you a song..." Gepubliceerd op 11 oktober 2002
ADVERTENTIE
Overweeg jij om Politicologie te gaan studeren? Meld je nu aan vóór 1 mei!
Misschien is de studie Politicologie wel wat voor jou! Tijdens deze bachelor ga je aan de slag met grote en kleine vraagstukken en bestudeer je politieke machtsverhoudingen. Wil jij erachter komen of deze studie bij je past? Stel al je vragen aan student Wouter.
Meer informatie
