CD-recensie Fairport Convention - Before The Moon
Door
Folk-rock
Folk-rock gebruikt de harde, solide basis van rock om het ongepolijste geluid van een krakkemikkig folk-liedje te onderbouwen. Schijnt. Het kan niet anders of dat is precies wat Fairport Convention doet op Before the moon.
Folk-muziek is niet de meest toegankelijke, of hitgevoelige muziek. De violen (fiddles) en tokkelende gitaartjes zijn nu eenmaal niet hip, maar soms wel erg mooi. Het zijn de dromerige liedjes zoals Gorky's Zygotic Mynci, Belle & Sebastian en Sparklehorse ze spelen waar Fairport echt in uitblinkt.
Zomermuziek
Before the moon is een pas verschenen re-release, en bevat twee concerten uit 1974. In Engeland, waar het publiek vriendelijk is en af en toe beleefd lacht om een grapje. En, veel belangrijker, hard klapt als de band perfect speelt. Opener Rising for the moon nog een beetje aarzelend, maar vanaf Dirty linen speelt de band op volle kracht. Zwierige fiddle-muziek, stampende voeten en de authentieke klank van zomer.
Hard en vals
De twee CD's van het album zijn volgepakt met ieder ongeveer een uur muziek. Dat zijn heel veel liedjes over verloren liefde (vaak heel opgewekt gezongen), meisjes ("lasses") en uiteraard de eenzaamheid van een folk-zanger. Of zangeres, want Fairport wordt op dit live-album aangevoerd door Sandy Denny. Nog nooit heb ik een meisje zo hard, en soms zo vals horen zingen. Maar het maakt niet uit, want de mannen (Dave Swarbrick) maken er al net zo'n rommel van. Het is gezellig, en op de een of andere manier werkt dat nog prima, na bijna dertig jaar.
Liedjes
Die ontspannen sfeer geeft de band meteen iets aardigs. Je hoort hoe de gitarist zijn best doet, maar altijd wordt overstemd door de fiddler. En je hoort hoe Sandy het liefst zelf had gezongen op Sloth. En het is erg grappig te horen hoe de band twee keer hetzelfde grapje maakt bij een liedje, op allebei de discs.
De liedjes varieren in kwaliteit, van erg goed (Sloth,, One more chance) tot een beetje kinderachtig (Matty Groves). Maar dat geeft niet, want Fairport speelt er geen viool-riedel minder om.
Keuzes
De keuze om echte rock-ritmes te spelen, en electrische gitaren in te zetten om de akkoestische instrumeten de ondersteunen, werkt. Ik weet niet of het typisch folk-rock is, maar het is wel uiterst mooi. De anders zo schattige fiddles hebben opeens iets hards, iets gemeens. Gelukkig maar.
Conclusie
Before the moon is een mooi document. Leuk voor de Fairport Convention-beginner, maar ook voor de geharde fan. Want de band speelt geniaal, is in opperbeste stemming ("This song is called Dirty linen, hahahaha!") en het materiaal komt uit de hoogtijdagen van Fairport Convention. Met als absolute topper Down in the flood van Bob Dylan, waarbij Sandy ook probeert Bob's stem na te doen. Prachtig. Gepubliceerd op 9 oktober 2002
Folk-rock gebruikt de harde, solide basis van rock om het ongepolijste geluid van een krakkemikkig folk-liedje te onderbouwen. Schijnt. Het kan niet anders of dat is precies wat Fairport Convention doet op Before the moon.
Folk-muziek is niet de meest toegankelijke, of hitgevoelige muziek. De violen (fiddles) en tokkelende gitaartjes zijn nu eenmaal niet hip, maar soms wel erg mooi. Het zijn de dromerige liedjes zoals Gorky's Zygotic Mynci, Belle & Sebastian en Sparklehorse ze spelen waar Fairport echt in uitblinkt.
Zomermuziek
Before the moon is een pas verschenen re-release, en bevat twee concerten uit 1974. In Engeland, waar het publiek vriendelijk is en af en toe beleefd lacht om een grapje. En, veel belangrijker, hard klapt als de band perfect speelt. Opener Rising for the moon nog een beetje aarzelend, maar vanaf Dirty linen speelt de band op volle kracht. Zwierige fiddle-muziek, stampende voeten en de authentieke klank van zomer.
Hard en vals
De twee CD's van het album zijn volgepakt met ieder ongeveer een uur muziek. Dat zijn heel veel liedjes over verloren liefde (vaak heel opgewekt gezongen), meisjes ("lasses") en uiteraard de eenzaamheid van een folk-zanger. Of zangeres, want Fairport wordt op dit live-album aangevoerd door Sandy Denny. Nog nooit heb ik een meisje zo hard, en soms zo vals horen zingen. Maar het maakt niet uit, want de mannen (Dave Swarbrick) maken er al net zo'n rommel van. Het is gezellig, en op de een of andere manier werkt dat nog prima, na bijna dertig jaar.
Liedjes
Die ontspannen sfeer geeft de band meteen iets aardigs. Je hoort hoe de gitarist zijn best doet, maar altijd wordt overstemd door de fiddler. En je hoort hoe Sandy het liefst zelf had gezongen op Sloth. En het is erg grappig te horen hoe de band twee keer hetzelfde grapje maakt bij een liedje, op allebei de discs.
De liedjes varieren in kwaliteit, van erg goed (Sloth,, One more chance) tot een beetje kinderachtig (Matty Groves). Maar dat geeft niet, want Fairport speelt er geen viool-riedel minder om.
Keuzes
De keuze om echte rock-ritmes te spelen, en electrische gitaren in te zetten om de akkoestische instrumeten de ondersteunen, werkt. Ik weet niet of het typisch folk-rock is, maar het is wel uiterst mooi. De anders zo schattige fiddles hebben opeens iets hards, iets gemeens. Gelukkig maar.
Conclusie
Before the moon is een mooi document. Leuk voor de Fairport Convention-beginner, maar ook voor de geharde fan. Want de band speelt geniaal, is in opperbeste stemming ("This song is called Dirty linen, hahahaha!") en het materiaal komt uit de hoogtijdagen van Fairport Convention. Met als absolute topper Down in the flood van Bob Dylan, waarbij Sandy ook probeert Bob's stem na te doen. Prachtig. Gepubliceerd op 9 oktober 2002
ADVERTENTIE
Overweeg jij om Politicologie te gaan studeren? Meld je nu aan vóór 1 mei!
Misschien is de studie Politicologie wel wat voor jou! Tijdens deze bachelor ga je aan de slag met grote en kleine vraagstukken en bestudeer je politieke machtsverhoudingen. Wil jij erachter komen of deze studie bij je past? Stel al je vragen aan student Wouter.
Meer informatie
