CD-recensie Me'shell NdégéOcello - Cookie: The anthropological mixtape
Door
Me'shell
De nieuwste van de lesbische bassiste Me'shell NdégéOcello -ondanks haar flamboyante naam gewoon Amerikaanse- heet Cookie: The anthropological mixtape en het is een zeer funky plaatje geworden. Het bevat 16 songs waar de vettigheid vanaf slaat plus nog wat moeilijk vindbaar spul voor op de computer opgeleverd. Is het die 20 euro waard?
Funk politics
Bij de verplichte bedankjes geeft Me'shell meteen een boekenlijst aan verantwoorde poëzie en mensenrechtenspul, waarnaar ze in, op en naast de tracks zelf refereert, citeert en verknipte interviewtjes plakt dat het een lieve lust is. We horen ergens "I was a member of the communist party. I'm not a member of the communist party, anymore - but I consider myself very much a socialist". Tiens. Politiek engagement, jawel, maar het klinkt nogal elitair en geforceerd zo hier en daar. En hoe je het ook draait of keert, die ingesproken preken klinken gewoon niet als op de achtergrond een gitaar probeert een groovy akkoord rond te vegen.
Maar genoeg gezeurd.
Want buiten bovenstaande is Me'shell NdégéOcello iemand die weet wat goeie jazzfunk is, die grooves als huizen bouwt en tegelijkertijd de Sappho van de 21ste eeuw is. Opener Dead nigga blvd. Part 1 is nog geen bijzondere muziek, maar Hot Night is een feest van een song met leuke bossanova trompetjes die eromheen fladderen. De eerste interlude bestaat uit een flard pure designerbeats en ik vind het jammer dat de track maar zo kort duurt en dat er nodeloos (want toch onverstaanbaar) doorheen gewauweld wordt. Pocketbook en Berry Farms zitten goed in het vet én tekst, Better by the Pound is een ontzettend funky liedje, met dank aan George Clinton en GOD.FEAR.MONEY swingt en grooved erop los. Dead nigga blvd. Part 2 heeft een gitaarsolo uit een boekje, maar die lijkt wat teveel op gitaarsolo's elders op de plaat. Wat rest: een remix van Pocketbook. Niet dat we daarom hadden gevraagd: Redman speelt mee en deze Redman weet eigenhandig de track te verpesten, ondanks de remixkwaliteiten van Missy Elliott en Rockwilder.
Conclusie
Denk een paar teksten weg en je hebt een meer dan uitstekende plaat die de funk anno 2002 beschrijft. Aanschaffen is, denk ik, alleen voor liefhebbers van het genre en/of Me'shell NdégéOcello weggelegd; niet alle nummers happen zo lekker weg als Pocketbook of GOD.FEAR.MONEY, maar wie durft: move yo' bum richting platenzaak! Gepubliceerd op 2 oktober 2002
De nieuwste van de lesbische bassiste Me'shell NdégéOcello -ondanks haar flamboyante naam gewoon Amerikaanse- heet Cookie: The anthropological mixtape en het is een zeer funky plaatje geworden. Het bevat 16 songs waar de vettigheid vanaf slaat plus nog wat moeilijk vindbaar spul voor op de computer opgeleverd. Is het die 20 euro waard?
Funk politics
Bij de verplichte bedankjes geeft Me'shell meteen een boekenlijst aan verantwoorde poëzie en mensenrechtenspul, waarnaar ze in, op en naast de tracks zelf refereert, citeert en verknipte interviewtjes plakt dat het een lieve lust is. We horen ergens "I was a member of the communist party. I'm not a member of the communist party, anymore - but I consider myself very much a socialist". Tiens. Politiek engagement, jawel, maar het klinkt nogal elitair en geforceerd zo hier en daar. En hoe je het ook draait of keert, die ingesproken preken klinken gewoon niet als op de achtergrond een gitaar probeert een groovy akkoord rond te vegen.
Maar genoeg gezeurd.
Want buiten bovenstaande is Me'shell NdégéOcello iemand die weet wat goeie jazzfunk is, die grooves als huizen bouwt en tegelijkertijd de Sappho van de 21ste eeuw is. Opener Dead nigga blvd. Part 1 is nog geen bijzondere muziek, maar Hot Night is een feest van een song met leuke bossanova trompetjes die eromheen fladderen. De eerste interlude bestaat uit een flard pure designerbeats en ik vind het jammer dat de track maar zo kort duurt en dat er nodeloos (want toch onverstaanbaar) doorheen gewauweld wordt. Pocketbook en Berry Farms zitten goed in het vet én tekst, Better by the Pound is een ontzettend funky liedje, met dank aan George Clinton en GOD.FEAR.MONEY swingt en grooved erop los. Dead nigga blvd. Part 2 heeft een gitaarsolo uit een boekje, maar die lijkt wat teveel op gitaarsolo's elders op de plaat. Wat rest: een remix van Pocketbook. Niet dat we daarom hadden gevraagd: Redman speelt mee en deze Redman weet eigenhandig de track te verpesten, ondanks de remixkwaliteiten van Missy Elliott en Rockwilder.
Conclusie
Denk een paar teksten weg en je hebt een meer dan uitstekende plaat die de funk anno 2002 beschrijft. Aanschaffen is, denk ik, alleen voor liefhebbers van het genre en/of Me'shell NdégéOcello weggelegd; niet alle nummers happen zo lekker weg als Pocketbook of GOD.FEAR.MONEY, maar wie durft: move yo' bum richting platenzaak! Gepubliceerd op 2 oktober 2002
ADVERTENTIE
Overweeg jij om Politicologie te gaan studeren? Meld je nu aan vóór 1 mei!
Misschien is de studie Politicologie wel wat voor jou! Tijdens deze bachelor ga je aan de slag met grote en kleine vraagstukken en bestudeer je politieke machtsverhoudingen. Wil jij erachter komen of deze studie bij je past? Stel al je vragen aan student Wouter.
Meer informatie
