2002 is het jaar van De Dijk. Een 20-jarig jubileum, opgeluisterd door drie mooie concerten in Ahoy' en de HMH en bovendien een nieuwe plaat.
Muzikanten Dansen Niet is tegen de verwachtingen in géén plaat die refelcteert op de afgelopen twintig jaar, maar een album met een geheel nieuw en fris De Dijk-geluid. Elf goede songs zijn de basis van een uitgebalanceerde plaat.


...


Het hierboven geschreven stukje tekst klinkt misschien wat standaard en dat is het ook. Heeft ooit iemand nagedacht over wat een "uitgebalanceerde plaat" is?
Geen hond waarschijnlijk
Maar zoals Huub van der Lubbe zingt in Zoals Nog Nooit:

Wie er heel veel zegt
Lult ook wel eens raak

Maar het botst. Het voelt eigenlijk niet lekker om te lullen over muziek. Het botst vooral bij deze plaat omdat juist deze plaat ontzettend veel luisterplezier geeft. Mede-producer Jan-Bart Meyers die eerder met de Trockener Kecks samenwerkte en op het moment bezig is met de nieuwe plaat van Acda en de Munnik, drukt zijn stempel op het album met veel gezochte, maar mooi gitaarlijntjes en -loops.
Dat gegeven in combinatie met de ervaring van de leden van De Dijk en de altijd weer pakkende teksten van Huub van der Lubbe, maken deze plaat de honderd luisterbeurten waard.

Kon je met een liedje maar
godswonderen verrichten
(...)
Dat zou mooi zijn
Dat werd een prachtig lied
Met een pracht couplet
En een pracht refrein
Maar zo mooi maak ik ze niet

Oh jawel Huub, zo mooi maak je ze wel.
Een Dijk van een album. Of klinkt dat iets te cliché?
Gepubliceerd op 22 augustus 2002

---