CD-recensie Macaco - Rumbo Submarino
Door
Boeken kaften
Het is afschuwelijk, de vakantie is alweer bijna voorbij. Net toen je een beetje gewend was aan de mini-bar in je hotelkamer, de scheerlijnen van je tent en de sluitingen van je ski's. Maar als je dan toch weer thuis moet zitten, boeken kaften en collegeroosters doornemen- dan maar een beetje in stijl.
Latijns
Macaco, een bandje uit Barcelona debuteert op Edel Records met Rumbo Submarino. Een plaat over zon en strand, grote glazen vruchtensap en liefst een helderblauwe zee. Macaco speelt een vrolijke mengelmoes van Latijnse muziek, met inbegrip van zo'n beetje alle bekende sub-genres: rhumba, mambo, salsa, merengue, noem het maar op. De verschillende leden van Macaco komen onder andere uit Argentinie, Venezuela, Brazilie, Cuba en Spanje. Dus misschien valt dit album onder "wereldmuziek", of "fusion".
Onder water
Maar wereldmuziek is een gemakkelijke term. En na het overdonderende succes van Manu Chao en Buena Vista Social Club is het commercieel gezien dan ook helemaal niet verkeerd om in een bandje te gaan spelen dat zoveel mogelijk mondiale klanken combineert tot iets feestelijks. Vaak komt het niet verder dan muziek voor een limbo-feestje, en gelukkig heeft Macaco eventjes nagedacht over hoe ze zich daar een beetje aan konden onttrekken. Het net iets leuker en specialer konden spelen. Het idee van een concept-album passeerde eventjes de revue: de openingstrack Rumbo Submarino moet, compleet met een heel stel geluidseffecten, de suggestie wekken dat je in een onderzeeer stapt en omlaag zinkt. Ook op andere nummers (zoals Burbuja Roja) hoor je af en toe nog water bubbelen en radar-bliepjes voorbijkomen. Het zorgt in ieder geval voor iets herkenbaars en een zekere eenheid binnen het album, al die onderwatergeluiden.
Computer
Het tweede "trucje" dat Macaco uitprobeert is het inzetten van een dure computer. Die zo te horen in het midden van de kamer stond en her en der bliepjes, riedeltjes en scratches verzorgt. Zodat het nog steeds wereldmuziek is, maar dan erg futuristisch. Na de eerste paar luisterbeurten valt het op hoe digitaal eigenlijk alles is, hoe computergestuurd het allemaal is: terwijl het allemaal soepel, swingend en organisch klinkt. Knap gedaan.
Conclusie
Je moet er wel van houden: Macaco maakt een hele CD lang dezelfde soort vrolijke, springerige muziek voor zomermiddagen, zomeravonden en vast ook zomerochtenden. Echt verrassend is het niet, het is een genre-oefening, maar een goede. Eigenlijk gewoon beter dan grote voorbeelden Manu Chao en Social Club, want het klinkt allemaal net iets hipper (Incomunikaos vol glitches!) en in ieder geval volwassener. Een degelijk feestje bouwen is een serieuze aangelegenheid.
Gepubliceerd op 19 augustus 2002
Het is afschuwelijk, de vakantie is alweer bijna voorbij. Net toen je een beetje gewend was aan de mini-bar in je hotelkamer, de scheerlijnen van je tent en de sluitingen van je ski's. Maar als je dan toch weer thuis moet zitten, boeken kaften en collegeroosters doornemen- dan maar een beetje in stijl.
Latijns
Macaco, een bandje uit Barcelona debuteert op Edel Records met Rumbo Submarino. Een plaat over zon en strand, grote glazen vruchtensap en liefst een helderblauwe zee. Macaco speelt een vrolijke mengelmoes van Latijnse muziek, met inbegrip van zo'n beetje alle bekende sub-genres: rhumba, mambo, salsa, merengue, noem het maar op. De verschillende leden van Macaco komen onder andere uit Argentinie, Venezuela, Brazilie, Cuba en Spanje. Dus misschien valt dit album onder "wereldmuziek", of "fusion".
Onder water
Maar wereldmuziek is een gemakkelijke term. En na het overdonderende succes van Manu Chao en Buena Vista Social Club is het commercieel gezien dan ook helemaal niet verkeerd om in een bandje te gaan spelen dat zoveel mogelijk mondiale klanken combineert tot iets feestelijks. Vaak komt het niet verder dan muziek voor een limbo-feestje, en gelukkig heeft Macaco eventjes nagedacht over hoe ze zich daar een beetje aan konden onttrekken. Het net iets leuker en specialer konden spelen. Het idee van een concept-album passeerde eventjes de revue: de openingstrack Rumbo Submarino moet, compleet met een heel stel geluidseffecten, de suggestie wekken dat je in een onderzeeer stapt en omlaag zinkt. Ook op andere nummers (zoals Burbuja Roja) hoor je af en toe nog water bubbelen en radar-bliepjes voorbijkomen. Het zorgt in ieder geval voor iets herkenbaars en een zekere eenheid binnen het album, al die onderwatergeluiden.
Computer
Het tweede "trucje" dat Macaco uitprobeert is het inzetten van een dure computer. Die zo te horen in het midden van de kamer stond en her en der bliepjes, riedeltjes en scratches verzorgt. Zodat het nog steeds wereldmuziek is, maar dan erg futuristisch. Na de eerste paar luisterbeurten valt het op hoe digitaal eigenlijk alles is, hoe computergestuurd het allemaal is: terwijl het allemaal soepel, swingend en organisch klinkt. Knap gedaan.
Conclusie
Je moet er wel van houden: Macaco maakt een hele CD lang dezelfde soort vrolijke, springerige muziek voor zomermiddagen, zomeravonden en vast ook zomerochtenden. Echt verrassend is het niet, het is een genre-oefening, maar een goede. Eigenlijk gewoon beter dan grote voorbeelden Manu Chao en Social Club, want het klinkt allemaal net iets hipper (Incomunikaos vol glitches!) en in ieder geval volwassener. Een degelijk feestje bouwen is een serieuze aangelegenheid.
Gepubliceerd op 19 augustus 2002
ADVERTENTIE
Overweeg jij om Politicologie te gaan studeren? Meld je nu aan vóór 1 mei!
Misschien is de studie Politicologie wel wat voor jou! Tijdens deze bachelor ga je aan de slag met grote en kleine vraagstukken en bestudeer je politieke machtsverhoudingen. Wil jij erachter komen of deze studie bij je past? Stel al je vragen aan student Wouter.
Meer informatie
