CD-recensie Oasis - Heathen Chemistry
Door
Bergafwaarts
De nieuwe Oasis is behoorlijk goed. Sinds debuutalbum en meesterwerk Definitely Maybe (1994) ging het bergafwaarts met de groep rond de Gallagher broers. Bezieling was ver te zoeken, het ooit overduidelijk aanwezige rock ’n roll image verdween en gitarist Paul "Bonehead" Arthurs stapte uit de band omdat hij meer tijd met zijn gezin wilde doorbrengen. Oasis leek een stille dood te sterven.
Rentree
We schrijven 2002 als de band zich, versterkt met ex-Ride gitarist Andy Bell en Heavy Stereo bassist Gem Archer, helemaal heeft hervonden. Precies op tijd, nét nu rock ’n roll voor de tweede maal de wereld verovert. Eerste single en opener van dit vijfde studio-album The Hindu Times is in één woord geweldig. Ook de bijbehorende zwart-wit clip is fantastisch, lekker rock ’n roll, stoer en arrogant. De overige tien nummers die Heathen Chemistry rijk is vragen wat meer luisterbeurten, maar overtuigen de luisteraar dat Oasis meer is dan een band die zoveel mogelijk Beatles invloeden in één album propt.
Noel Gallagher is de drijvende kracht, hij tekent voor zes nummers. Het flink rockende (Probably) All In The Mind, maar ook de ballad Stop Crying Your Heart Out (die verdacht veel aan Don’t Look Back In Anger doet denken) komen van zijn hand.
Liam, die hier beter zingt, heeft minder geschreven, maar zijn drie nummers zijn stuk voor stuk hoogtepunten. Heerlijke zomerse vrolijkheid in Songbird, de Manchester-rock van aflsuiter Better Man en het prachtig melancholische Born On A Different Cloud.
Van de hand van nieuweling Andy Bell komt het instrumentale A Quick Peep, dat veel doet denken aan de instrumentale hoogtepunten van stadsgenoten The Charlatans: gedragen door sixties orgeltjes en een opzwepend ritme. Bassist Gem Archer kon niet achterblijven, en schreef het aardige Hung In A Bad Place.
Conclusie
Ondanks inbreng van de verschillende bandleden is Heathen Chemistry een samenhangend rock ’n roll album geworden. En we houden tegenwoordig weer zo van rock ’n roll, dus dat komt goed uit. Voor mijn part zet je Oasis in het rijtje The Strokes, B.R.M.C. en The White Stripes. Allemaal nieuwe rock ’n roll, maar muzikaal gaat de vergelijking zeker niet op. Heathen Chemistry rockt, ontroert en staat bovendien vol prachtige klankaquarellen.
Gepubliceerd op 15 juli 2002
De nieuwe Oasis is behoorlijk goed. Sinds debuutalbum en meesterwerk Definitely Maybe (1994) ging het bergafwaarts met de groep rond de Gallagher broers. Bezieling was ver te zoeken, het ooit overduidelijk aanwezige rock ’n roll image verdween en gitarist Paul "Bonehead" Arthurs stapte uit de band omdat hij meer tijd met zijn gezin wilde doorbrengen. Oasis leek een stille dood te sterven.
Rentree
We schrijven 2002 als de band zich, versterkt met ex-Ride gitarist Andy Bell en Heavy Stereo bassist Gem Archer, helemaal heeft hervonden. Precies op tijd, nét nu rock ’n roll voor de tweede maal de wereld verovert. Eerste single en opener van dit vijfde studio-album The Hindu Times is in één woord geweldig. Ook de bijbehorende zwart-wit clip is fantastisch, lekker rock ’n roll, stoer en arrogant. De overige tien nummers die Heathen Chemistry rijk is vragen wat meer luisterbeurten, maar overtuigen de luisteraar dat Oasis meer is dan een band die zoveel mogelijk Beatles invloeden in één album propt.
Noel Gallagher is de drijvende kracht, hij tekent voor zes nummers. Het flink rockende (Probably) All In The Mind, maar ook de ballad Stop Crying Your Heart Out (die verdacht veel aan Don’t Look Back In Anger doet denken) komen van zijn hand.
Liam, die hier beter zingt, heeft minder geschreven, maar zijn drie nummers zijn stuk voor stuk hoogtepunten. Heerlijke zomerse vrolijkheid in Songbird, de Manchester-rock van aflsuiter Better Man en het prachtig melancholische Born On A Different Cloud.
Van de hand van nieuweling Andy Bell komt het instrumentale A Quick Peep, dat veel doet denken aan de instrumentale hoogtepunten van stadsgenoten The Charlatans: gedragen door sixties orgeltjes en een opzwepend ritme. Bassist Gem Archer kon niet achterblijven, en schreef het aardige Hung In A Bad Place.
Conclusie
Ondanks inbreng van de verschillende bandleden is Heathen Chemistry een samenhangend rock ’n roll album geworden. En we houden tegenwoordig weer zo van rock ’n roll, dus dat komt goed uit. Voor mijn part zet je Oasis in het rijtje The Strokes, B.R.M.C. en The White Stripes. Allemaal nieuwe rock ’n roll, maar muzikaal gaat de vergelijking zeker niet op. Heathen Chemistry rockt, ontroert en staat bovendien vol prachtige klankaquarellen.
Gepubliceerd op 15 juli 2002
ADVERTENTIE
