Concertrecensie Heather Nova - Concert
Door
Heather Nova
013 - Tilburg
26 juni 2002
In de rock-/popscene van de laatste tien jaar komen twee personen voor met een stem die onevenaarbaar lijkt. De ene is Jeff Buckley; in 1997 helaas vroegtijdig gestorven, maar heden ten dage nog altijd van invloed op anderen. De tweede persoon is gelukkig nog in leven en is bovendien een vrouw.
Net zoals Jeff Buckley heeft Heather Nova niet een stem van onbegrensd bereik, maar de dingen die beiden met hun stem doen of deden, brengen zoveel los in anderen dat je er van kan huilen.
Het is overigens niet zo dat in 013 op deze woensdagavond de tissuebakken als warme broodjes over de toonbank gaan. Ontspannen en op blote voeten betreden Heather Nova en band het podium waar Coparck zojuist nog aan-Radiohead-in-de-The-Bends-tijd-denkende-muziek stond te produceren.
Je kan hoog en je kan laag springen, maar in feite draait de hele avond toch maar om één ding; die stem. In hulsjes van stevige gitaren gehesen, maar ook in hulsjes van kleine zachte liedjes gelegd.
Prachtig hoe die stem het voor elkaar krijgt zestienhonderd man muisstil te krijgen op sommige momenten.
En zowaar komt daar plots een ode aan die andere grootheid, Jeff Buckley, voorbij. Mooier kan het haast niet.
Hard, hoog, zacht, overslaand, pratend en piepend, het klinkt gewoon altijd goed. De standaardzinnetjes als "You are great", "I love playing in Holland" en "You've got great café's here" had ze over mogen slaan. Voor de rest was het, met publiekslieveling Sugar als één van de laatste nummers, een mooie belevenis om zo'n stem live te mogen horen.
Gepubliceerd op 28 juni 2002
013 - Tilburg
26 juni 2002
In de rock-/popscene van de laatste tien jaar komen twee personen voor met een stem die onevenaarbaar lijkt. De ene is Jeff Buckley; in 1997 helaas vroegtijdig gestorven, maar heden ten dage nog altijd van invloed op anderen. De tweede persoon is gelukkig nog in leven en is bovendien een vrouw.
Net zoals Jeff Buckley heeft Heather Nova niet een stem van onbegrensd bereik, maar de dingen die beiden met hun stem doen of deden, brengen zoveel los in anderen dat je er van kan huilen.
Het is overigens niet zo dat in 013 op deze woensdagavond de tissuebakken als warme broodjes over de toonbank gaan. Ontspannen en op blote voeten betreden Heather Nova en band het podium waar Coparck zojuist nog aan-Radiohead-in-de-The-Bends-tijd-denkende-muziek stond te produceren.
Je kan hoog en je kan laag springen, maar in feite draait de hele avond toch maar om één ding; die stem. In hulsjes van stevige gitaren gehesen, maar ook in hulsjes van kleine zachte liedjes gelegd.
Prachtig hoe die stem het voor elkaar krijgt zestienhonderd man muisstil te krijgen op sommige momenten.
En zowaar komt daar plots een ode aan die andere grootheid, Jeff Buckley, voorbij. Mooier kan het haast niet.
Hard, hoog, zacht, overslaand, pratend en piepend, het klinkt gewoon altijd goed. De standaardzinnetjes als "You are great", "I love playing in Holland" en "You've got great café's here" had ze over mogen slaan. Voor de rest was het, met publiekslieveling Sugar als één van de laatste nummers, een mooie belevenis om zo'n stem live te mogen horen.
Gepubliceerd op 28 juni 2002
ADVERTENTIE
