CD-recensie Dead Man Ray - Trap
Door
Dead Man... Who?
Dead Man Ray doet waarschijnlijk meteen een belletje rinkelen. De naam doet misschien eerder denken aan een versleten R&B/Hip-Hop act, alles wat deze Antwerpse groep achter Daan Stuyven en Rudy Trouvé (dEUS, Gore Slut,...) níet is. Creatieve-kris-kras-door-de-kamer-rock zou een mooie omschrijving zijn, was het niet dat het misschien niet meteen duidelijk is wat dat inhoudt. Hier een poging het u duidelijk te maken! Stel u voor: neem een flinke portie dEUS, voeg twee theelepels Zita Swoon toe, stel de temperatuur af tussen Sue Daniels en Sharko... u bent er! Geweldige sound, niet?
Dead Man... Way Cool!
Het opmerkelijkste aan Dead Man Ray is zonder twijfelen dat ze zo onbekend zijn. Een groep met zo'n talent had al lang dEUS moeten evenaren inzake naambekendheid, of tenminste Zita Swoon. Ze zijn zo uitstekend, dat je al hun cd's in één keer in huis zou willen. Berchem, Trap en onlangs verschenen ook Marginal EP zijn stuk voor stuk creatieve meesterwerkjes. Een aanstekelijke sound, experimentele (maar uiteindelijk geslaagde) bliepjes, de gitaren van Trouvé en de geweldige stem van Stuyven... ze dragen bij tot de vervollediging van muziek die iedereen zou moeten bekoren.
Inspired by...
Trap, het laatste album, is geinspireerd op allerlei kortfilms. Dit leidt tot fijne muziek, die meteen beelden oproept. En vaak een glimlach tovert op de aangenaam verraste blik van de luisteraar: allerlei knipoogjes en leuke vondsten zijn de oorzaak. Er is geen remedie, maar goed ook!
Conclusie
Dead Man Ray is een band die je niet aan je neus moet laten voorbij gaan, ze hebben hopen talent en hopelijk weten ze die in de toekomst tot succes te herleiden, ze verdienen het wat mij betreft in ieder geval! Gepubliceerd op 4 juni 2002
Dead Man Ray doet waarschijnlijk meteen een belletje rinkelen. De naam doet misschien eerder denken aan een versleten R&B/Hip-Hop act, alles wat deze Antwerpse groep achter Daan Stuyven en Rudy Trouvé (dEUS, Gore Slut,...) níet is. Creatieve-kris-kras-door-de-kamer-rock zou een mooie omschrijving zijn, was het niet dat het misschien niet meteen duidelijk is wat dat inhoudt. Hier een poging het u duidelijk te maken! Stel u voor: neem een flinke portie dEUS, voeg twee theelepels Zita Swoon toe, stel de temperatuur af tussen Sue Daniels en Sharko... u bent er! Geweldige sound, niet?
Dead Man... Way Cool!
Het opmerkelijkste aan Dead Man Ray is zonder twijfelen dat ze zo onbekend zijn. Een groep met zo'n talent had al lang dEUS moeten evenaren inzake naambekendheid, of tenminste Zita Swoon. Ze zijn zo uitstekend, dat je al hun cd's in één keer in huis zou willen. Berchem, Trap en onlangs verschenen ook Marginal EP zijn stuk voor stuk creatieve meesterwerkjes. Een aanstekelijke sound, experimentele (maar uiteindelijk geslaagde) bliepjes, de gitaren van Trouvé en de geweldige stem van Stuyven... ze dragen bij tot de vervollediging van muziek die iedereen zou moeten bekoren.
Inspired by...
Trap, het laatste album, is geinspireerd op allerlei kortfilms. Dit leidt tot fijne muziek, die meteen beelden oproept. En vaak een glimlach tovert op de aangenaam verraste blik van de luisteraar: allerlei knipoogjes en leuke vondsten zijn de oorzaak. Er is geen remedie, maar goed ook!
Conclusie
Dead Man Ray is een band die je niet aan je neus moet laten voorbij gaan, ze hebben hopen talent en hopelijk weten ze die in de toekomst tot succes te herleiden, ze verdienen het wat mij betreft in ieder geval! Gepubliceerd op 4 juni 2002
