Interview K’s Choice
Met onder andere hun nummers ‘Not an addict’ en ‘Everything for free’ scoorden ze vette hits. Ze stonden in het verleden in het voorprogramma van Alanis Morisette, afgelopen zomer brachten ze een Live dubbel-cd uit en afgelopen week traden ze op in verschillende zalen door het land. Reden genoeg voor een leuk gesprek met Gert Bettens van K’s choice.
[plaatje0]
Hoe zou je jullie muziek omschrijven?
"Nou, onze muziek is redelijk moeilijk als één muzieksoort te omschrijven, maar als ik een poging moet wagen dan denk ik dat het in ieder geval beïnvloed is door de muziek die wij zelf ons hele leven al graag horen. Ik denk dat het een soort mengeling is van melodieuze pop, afgewisseld met wat steviger gitaarwerk en ook extreem intieme, sfeervolle nummers."

Brengen jullie met je muziek ook een boodschap of iets dergelijks?
"Nee dat denk ik niet, we vinden dat we wel iets te vertellen hebben in onze liedjes. Dat gaat dan meestal over onszelf of over dingen die ons emotioneel geraakt hebben en dat proberen we over te brengen in onze muziek. Dat is dus heel intiem en persoonlijk. Misschien lijkt het soms wel alsof we daarmee een boodschap willen brengen, maar dat is niet onze bedoeling. Het laatste wat ik in onze muziek wil zeggen is: ‘hee, je moet eens luisteren naar Ome Gert!"

Is het soms niet moeilijk om die intieme, persoonlijke muziek met de hele wereld te moeten delen?
"Nee, want ik heb me daar eigenlijk een beetje tegen gewapend. Ik schrijf in mijn liedjes nooit heel expliciet wat ik bedoel. Het autobiografische aspect is nooit heel duidelijk terug te vinden. Als ik me niet goed voel zeg ik bijvoorbeeld in mijn liedje: ‘there’s a dark cloud’ en als je op zo’n poëtische manier je gevoelens beschrijft zal denk ik niemand het idee hebben dat hij mijn dagboek aan het lezen is."
[plaatje1]
Maar sommige van jullie liedjes zijn wel heel direct, zoals het nummer ‘Dad’ dat gaat over de relatie met jullie vader.
" ‘Dad’ is inderdaad heel persoonlijk. Maar dat is dan meteen ook het grootste verschil tussen de nummers die ik schrijf en de nummers die Sarah schrijft. ‘Dad’ is een liedje van Sarah, zij zegt de dingen heel direct. Ik denk dat ik zo’n nummer nog nooit geschreven heb."

Is jullie muziek in de loop der jaren veranderd?
"Dat denk ik wel ja. Als ik soms terugluister naar onze eerste plaat ‘The great subconcious club’ ben ik niet geheel ontevreden. Er zijn een paar nummers bij waar ik nog steeds heel blij mee ben. Er staan echter ook nummers op waarvan ik denk: hoe hebben we die er in hemelsnaam op kunnen zetten? Want die zijn echt heel puberaal.
Verder was ‘Paradise in me’ wat meer rock dan onze eerste plaat. Dat kwam doordat we toen pas echt een band waren. Nu zijn we al tien jaar bezig en we willen nu wat meer intieme muziek maken."

Wie kwam er op het idee voor een live album?
"We zaten eigenlijk al heel lang met dat idee in ons hoofd. In de eerste jaren van ons bestaan hebben we het er al wel over gehad, maar toen hebben we gelukkig op tijd ingezien dat het nog geen goed idee was. We speelden toen nog niet goed genoeg gitaar. Maar nu, acht jaar verder, hebben we heel wat oefening gehad en hebben we ook meer muziek om te spelen, dus nu was het juiste moment."

Jullie cd is niet te spelen op een computer, hebben jullie daar zelf voor gekozen?
"Nee absoluut niet, dat was een idee van de platenmaatschappij en die hebben ons dat nooit gevraagd. Daar ben ik eigenlijk wel een klein beetje boos om, want ik vind het helemaal niet fijn. Om maar een voorbeeld te noemen: ik wilde in mijn thuisstudiootje, eigenlijk een veredelt tuinkotje, die cd even beluisteren. Ik heb daar alleen een computer staan, geen aparte cd speler, dus ik kon die cd daar niet luisteren! Bovendien is hij ook niet te spelen in bepaalde cd-spelers, dus daar waren we echt niet blij mee. Het is bedoeld om het kopiëren van de cd tegen te gaan, maar het zal waarschijnlijk niet veel helpen. Er is altijd wel iemand die slim genoeg is om er iets voor te bedenken, zodat hij die cd toch kan kopiëren."
[plaatje2]
Jullie touren door heel Europa, is er iets wat je overal mee naar toe neemt?
"Mijn vrouw! Haha, die neem ik overal mee naar toe! Daarnaast neem ik altijd een map met mijn favoriete cd’s en mijn discman mee. Verder wat boeken en ook verschillende kleren, zodat ik wat keus heb voor de optredens. Ja en natuurlijk ook mijn tandenborstel!"

Hebben julie bepaalde rituelen voor jullie bij een optreden het podium op gaan?
"Sarah en ik zitten meestal een klein beetje te neurieën en dan vlak voor we het podium opgaan komen we met z’n allen bij elkaar en bespreken we even waar we deze show aan opdragen. Dat kan ter ere van een persoon, voorwerp of evenement zijn. Daarna knuffelen we elkaar even en dan gaan we het podium op."

Hebben jullie wel eens enorme blunders gehad?
"Ja, het komt regelmatig voor dat we ons al helemaal hebben opgepept en dan gaan we een deur door om naar het podium te gaan, maar dan staan we ineens in een kamertje met een stofzuiger! Dan moeten we dus snel op zoek naar de goede deur! In sommige zalen is het heel moeilijk om door alle gangen de weg naar het podium te vinden! En we hebben natuurlijk ook regelmatig ongeloofelijke flaters op het podium. Laatst nog zat ik bij de intro van ‘Almost happy’ helemaal verkeerd; ik moet er wel bij zeggen dat ik toen net een week ziek was geweest. Ik heb die intro al 500 keer gespeeld, maar mijn vingers stonden gewoon helemaal verkeerd en er kwam echt een heel krom geluid uit!"
[plaatje5]
Wat betekenen de fans voor jullie?
"Eigenlijk denk ik dat onze fans alles voor ons betekenen. We hebben denk ik ook heel erg geboft met de soort fans die we hebben. Het zijn mensen die echt voor de muziek komen en niet alleen omdat ze idolaat zijn van Sarah. Nou ja, die heb je er natuurlijk altijd wel bij, maar over het algemeen komen ze echt naar onze optredens om te genieten van de muziek."

Zijn jullie fans in de loop der jaren veranderd?
"Nee, dat denk ik niet. Er zijn mensen bij die al vanaf het prille begin fan zijn van K’s choice; maar er komen ook meer mensen bij. Als ik soms tijdens een optreden het publiek in kijk, zie ik ook hele jonge mensen. Die waren nog kleuters toen wij al met onze eerste plaat bezig waren! Ik vind het heel fijn dat er ook jonge mensen genieten van onze muziek. En ik voel me ook vereerd dat niet alleen mensen van mijn eigen leeftijd fan van ons zijn , maar dat dat een beetje wordt voortgezet."

En dan tot slot: wat zijn jullie plannen voor de toekomst?
"Wij gaan in april promotie doen in Amerika in New York en Los Angeles enzo, omdat daar alsnog een plaat van ons uitkomt. Dat wordt een compilatie van ‘Almost happy’ en de live cd. En niet alle nummers van ‘Almost happy’ zullen op die nieuwe cd staan. Het wordt een dubbel-cd en is dus weer een nieuw concept; ik heb ook een tekening gemaakt voor het hoesje, dus ik ben heel benieuwd hoe het eruit gaat zien. Ik hoop dat het goed ontvangen wordt in Amerika!" Gepubliceerd op 25 februari 2002

---