CD-recensie Black Rebel Motorcycle Club - B.R.M.C.
Door
B.R.M.C.
Het komt niet zo vaak voor dat een Amerikaanse band typisch Engelse muziek maakt. Daar zijn de Amerikanen misschien te trots voor. De heren van Black Rebel Motorcycle Club, de nieuwe hype-in-spé uit San Fransisco, moeten niks hebben van hun roots. Geen countryrock of vieze Detroit rock ’n roll, als we even niet op het accent letten klinkt B.R.M.C. als vergane Engelse glorie. Gewaardeerde bands als The Jesus & Mary Chain, Ride, The Verve en Stone Roses komen weer heel even tot leven op dit zelfgeproduceerde debuut.
Veelbelovend
In 1999 maken Robert Turner, Peter Hayes en drummer Nick Jago (geboren in Engeland!) een demo-cd, waarvan ze maar liefst vijfhonderd exemplaren verkopen tijdens concerten. De BBC roept de demo uit tot Record Of The Week en binnen de kortste keren liggen de platencontracten voor het oprapen. Op de weg die uiteindelijk bij mega-label Virgin zou eindigen wordt o.a. een aanbod van Noel Gallagher (Oasis), die ook al zijn eigen label (Brother Records) heeft en in Black Rebel Motorcycle Club een nieuwe favoriete band vindt, afgeslagen.
Rock ‘n Roll
De gratis promotie door Engelse pers die zich ook in de recente historie al vaker bewezen heeft als ultieme reclamecampagne (The Strokes) zal ook voor Black Rebel Motorcycle Club haar vruchten gaan afwerpen. B.R.M.C. doen het helemaal volgens de nieuwe regels. Want nu moet alles plotseling puur. Rock ’n roll in zijn zuiverste vorm. Whatever Happened To My Rock ’n Roll vraagt Hayes zich dan ook danig af.
Goed, rock ’n roll is hier. Hayes klinkt alsof hij zojuist weet ik veel hoeveel drugs, drank en sigaretten naar binnen heeft gepompt, de gitaren staan op volle overdrive, de drums klinken energiek en de baspartijen pompen heel fijn door.
Conclusie
Ja, als de rock ’n roll dan zo nodig terug moet komen (op zich best een aardig plan), dan maar met Black Rebel Motorcycle Club. Met het fantastische dromerige Salvation bijvoorbeeld, waar de band op zijn sterkst is. Of een briljant nummer als Love Burns, vol dynamiek en gitaren die door een stapel effectenbakken zijn gehaald. Of de ruige blues van Spread Your Love. Het is jammer dat de opkomst van de nieuwe rock ‘n roll stroming gepaard gaat met een enorme dosis overwaardering (The White Stripes), maar verder mag het allemaal wel eigenlijk. Zeker als Black Rebel Motorcycle Club het voortouw neemt. Leve de Engelse rock 'n roll!
Gepubliceerd op 8 januari 2002
Het komt niet zo vaak voor dat een Amerikaanse band typisch Engelse muziek maakt. Daar zijn de Amerikanen misschien te trots voor. De heren van Black Rebel Motorcycle Club, de nieuwe hype-in-spé uit San Fransisco, moeten niks hebben van hun roots. Geen countryrock of vieze Detroit rock ’n roll, als we even niet op het accent letten klinkt B.R.M.C. als vergane Engelse glorie. Gewaardeerde bands als The Jesus & Mary Chain, Ride, The Verve en Stone Roses komen weer heel even tot leven op dit zelfgeproduceerde debuut.
Veelbelovend
In 1999 maken Robert Turner, Peter Hayes en drummer Nick Jago (geboren in Engeland!) een demo-cd, waarvan ze maar liefst vijfhonderd exemplaren verkopen tijdens concerten. De BBC roept de demo uit tot Record Of The Week en binnen de kortste keren liggen de platencontracten voor het oprapen. Op de weg die uiteindelijk bij mega-label Virgin zou eindigen wordt o.a. een aanbod van Noel Gallagher (Oasis), die ook al zijn eigen label (Brother Records) heeft en in Black Rebel Motorcycle Club een nieuwe favoriete band vindt, afgeslagen.
Rock ‘n Roll
De gratis promotie door Engelse pers die zich ook in de recente historie al vaker bewezen heeft als ultieme reclamecampagne (The Strokes) zal ook voor Black Rebel Motorcycle Club haar vruchten gaan afwerpen. B.R.M.C. doen het helemaal volgens de nieuwe regels. Want nu moet alles plotseling puur. Rock ’n roll in zijn zuiverste vorm. Whatever Happened To My Rock ’n Roll vraagt Hayes zich dan ook danig af.
Goed, rock ’n roll is hier. Hayes klinkt alsof hij zojuist weet ik veel hoeveel drugs, drank en sigaretten naar binnen heeft gepompt, de gitaren staan op volle overdrive, de drums klinken energiek en de baspartijen pompen heel fijn door.
Conclusie
Ja, als de rock ’n roll dan zo nodig terug moet komen (op zich best een aardig plan), dan maar met Black Rebel Motorcycle Club. Met het fantastische dromerige Salvation bijvoorbeeld, waar de band op zijn sterkst is. Of een briljant nummer als Love Burns, vol dynamiek en gitaren die door een stapel effectenbakken zijn gehaald. Of de ruige blues van Spread Your Love. Het is jammer dat de opkomst van de nieuwe rock ‘n roll stroming gepaard gaat met een enorme dosis overwaardering (The White Stripes), maar verder mag het allemaal wel eigenlijk. Zeker als Black Rebel Motorcycle Club het voortouw neemt. Leve de Engelse rock 'n roll!
Gepubliceerd op 8 januari 2002
ADVERTENTIE
Overweeg jij om Politicologie te gaan studeren? Meld je nu aan vóór 1 mei!
Misschien is de studie Politicologie wel wat voor jou! Tijdens deze bachelor ga je aan de slag met grote en kleine vraagstukken en bestudeer je politieke machtsverhoudingen. Wil jij erachter komen of deze studie bij je past? Stel al je vragen aan student Wouter.
Meer informatie
