CD-recensie Bernard Butler - Friends And Lovers
Door
Meer dan alleen gitaar
Een half jaar nadat Suede het album Head Music uitbracht, kwam ex-bandlid Bernard Butler met zijn antwoord: Friends And Lovers. De gitarist speelt op zijn tweede album een stuk rustiger dan de soms stevig rockende Suede-leden, zodat van een luisterplaat gesproken mag worden. Butler kan natuurlijk meer dan gitaar spelen alleen: elke song werd ook door hem geschreven, ingezongen en geproduceerd. Van de muzikanten die hem bijstaan op Friends And Lovers, valt keyboardspeler Terry Miles het meest op: de man verwerkt in bijna elk nummer allerlei keyboardloopjes, soms met een goed resultaat, meestal vrij irritant.
Gewoon een mooi plaatje
Als je Miles’ gestuntel even laat voor wat het is, dan is Friends And Lovers een plaat met zowel poppy gitaarliedjes en ballads. Op de gitaarsongs bewijst Butler weer dat hij een geweldige gitarist is: de gitaarsolo’s zijn om van te smullen en duren eigenlijk veel te kort. Deze solo’s zijn te vergelijken met die van Red Hot Chili Peppers-gitarist John Frusciante: ze maken het liedje en kunnen niet gemist worden. In verschillende nummers van Butler, zoals het prachtige No Easy Way Out, wordt duidelijk naar een solo toegewerkt, hoewel diezelfde solo dan al snel weer wordt beëindigd. Op die spaarzame momenten is het genieten geblazen, want de solo’s worden perfect ingepast en zijn nooit overbodig. Gelukkig kan Butler meer: op het openingsnummer, dat ook Friends And Lovers heet, laat hij horen ook een heerlijk popnummer met hitpotentie te kunnen maken zonder op de gitaar uit te blinken. In plaats daarvan kiest Butler voor een pakkend refrein en ‘jankende’ strijkers, waardoor het nummer direct in je hoofd blijft zitten. De overige gitaarliedjes zijn soms erg lekker (het tweede en derde nummer) en soms wat gewoontjes (Smile en You Must Go On), waardoor het al of niet slagen van de CD afhangt van de ingetogen nummers. Die rustige nummers klinken lekker, gaan niet vervelen en zijn dus wel geslaagd. Hierbij hoor je onder meer het treurige Everyone I Know Is Falling Apart, waarbij Butlers stem van verdrietig naar verbitterd gaat, maar ook het opgewekte en eenvoudige slotnummer. Al met al is Friends And Lovers een leuke plaat, al is hier een opmerking op zijn plaats: Butler lijkt met minimale inspanning en inspiratie zijn CD te vullen. Zo draait Has Your Mind Got Away alleen om het refrein, maar duurt het nummer liefst acht minuten. Nog opvallender is dat Butler in geen enkel nummer eens wat harder speelt of van zich af schreeuwt. Luister maar eens naar The Man Who van de Schotse band Travis: tien mooie liedjes, maar het explosieve laatste nummer maakt de CD pas af. Friends And Lovers mist zo’n uitbarsting en blijft daarom ‘gewoon een mooi plaatje’.
Conclusie
De hele CD kan als volgt getypeerd worden: goed gitaarspel, aanstekelijke liedjes, maar Butler doet geen stap te veel. In de pers kreeg het album dan ook wisselende kritieken: van ‘prima, rustig album’ tot ‘inspiratieloos en teleurstellend’. Het is maar wat je wilt: voor mensen die gewoon goede gitaarliedjes willen, is de CD prima, voor mensen die veel waarde hechten aan enthousiasme en overtuiging, zal dit album behoorlijk tegenvallen. Wat vaststaat, is dat Butler er niet alles uithaalt, daarvoor staan er te weinig écht goede liedjes op de CD. Friends And Lovers is daarom zowel een goede CD als een gemiste kans.
Geschreven op 28-08-2000 Gepubliceerd op 28 augustus 2000
Een half jaar nadat Suede het album Head Music uitbracht, kwam ex-bandlid Bernard Butler met zijn antwoord: Friends And Lovers. De gitarist speelt op zijn tweede album een stuk rustiger dan de soms stevig rockende Suede-leden, zodat van een luisterplaat gesproken mag worden. Butler kan natuurlijk meer dan gitaar spelen alleen: elke song werd ook door hem geschreven, ingezongen en geproduceerd. Van de muzikanten die hem bijstaan op Friends And Lovers, valt keyboardspeler Terry Miles het meest op: de man verwerkt in bijna elk nummer allerlei keyboardloopjes, soms met een goed resultaat, meestal vrij irritant.
Gewoon een mooi plaatje
Als je Miles’ gestuntel even laat voor wat het is, dan is Friends And Lovers een plaat met zowel poppy gitaarliedjes en ballads. Op de gitaarsongs bewijst Butler weer dat hij een geweldige gitarist is: de gitaarsolo’s zijn om van te smullen en duren eigenlijk veel te kort. Deze solo’s zijn te vergelijken met die van Red Hot Chili Peppers-gitarist John Frusciante: ze maken het liedje en kunnen niet gemist worden. In verschillende nummers van Butler, zoals het prachtige No Easy Way Out, wordt duidelijk naar een solo toegewerkt, hoewel diezelfde solo dan al snel weer wordt beëindigd. Op die spaarzame momenten is het genieten geblazen, want de solo’s worden perfect ingepast en zijn nooit overbodig. Gelukkig kan Butler meer: op het openingsnummer, dat ook Friends And Lovers heet, laat hij horen ook een heerlijk popnummer met hitpotentie te kunnen maken zonder op de gitaar uit te blinken. In plaats daarvan kiest Butler voor een pakkend refrein en ‘jankende’ strijkers, waardoor het nummer direct in je hoofd blijft zitten. De overige gitaarliedjes zijn soms erg lekker (het tweede en derde nummer) en soms wat gewoontjes (Smile en You Must Go On), waardoor het al of niet slagen van de CD afhangt van de ingetogen nummers. Die rustige nummers klinken lekker, gaan niet vervelen en zijn dus wel geslaagd. Hierbij hoor je onder meer het treurige Everyone I Know Is Falling Apart, waarbij Butlers stem van verdrietig naar verbitterd gaat, maar ook het opgewekte en eenvoudige slotnummer. Al met al is Friends And Lovers een leuke plaat, al is hier een opmerking op zijn plaats: Butler lijkt met minimale inspanning en inspiratie zijn CD te vullen. Zo draait Has Your Mind Got Away alleen om het refrein, maar duurt het nummer liefst acht minuten. Nog opvallender is dat Butler in geen enkel nummer eens wat harder speelt of van zich af schreeuwt. Luister maar eens naar The Man Who van de Schotse band Travis: tien mooie liedjes, maar het explosieve laatste nummer maakt de CD pas af. Friends And Lovers mist zo’n uitbarsting en blijft daarom ‘gewoon een mooi plaatje’.
Conclusie
De hele CD kan als volgt getypeerd worden: goed gitaarspel, aanstekelijke liedjes, maar Butler doet geen stap te veel. In de pers kreeg het album dan ook wisselende kritieken: van ‘prima, rustig album’ tot ‘inspiratieloos en teleurstellend’. Het is maar wat je wilt: voor mensen die gewoon goede gitaarliedjes willen, is de CD prima, voor mensen die veel waarde hechten aan enthousiasme en overtuiging, zal dit album behoorlijk tegenvallen. Wat vaststaat, is dat Butler er niet alles uithaalt, daarvoor staan er te weinig écht goede liedjes op de CD. Friends And Lovers is daarom zowel een goede CD als een gemiste kans.
Geschreven op 28-08-2000 Gepubliceerd op 28 augustus 2000
ADVERTENTIE
Overweeg jij om Politicologie te gaan studeren? Meld je nu aan vóór 1 mei!
Misschien is de studie Politicologie wel wat voor jou! Tijdens deze bachelor ga je aan de slag met grote en kleine vraagstukken en bestudeer je politieke machtsverhoudingen. Wil jij erachter komen of deze studie bij je past? Stel al je vragen aan student Wouter.
Meer informatie
