CD-recensie Radiohead - I Might Be Wrong
Door
Tradities.
Zoals het elke zichzelf respecterende band betaamt (is Radiohead wel zo'n band?) brengt Radiohead na een 5-tal albums een live-cd uit. Met fragmenten opgenomen in Oxford, Berlijn, Oslo en Rome wordt een derde album in twee jaar gevormd. Omdat Radiohead bekend staat als één van de beste live-bands ter wereld waren de verwachtingen natuurlijk hoog gespannen. Ikzelf was ook razend benieuwd hoe Yorke en de zijnen sommige songs live zouden brengen.
Waarom?
Het beginnummer rockt weer als vanouds, The National Anthem is niets voor niets één van de beste songs die op Kid A stonden. Vreemd genoeg horen we geen blazers (alhoewel die meestal wel aanwezig waren op de optredens van Radiohead). De schuiftrompetten en ander blaasgeweld worden vervangen door raadselachtige computereffecten, op zich wel mooi maar na een tijdje ga je die verdomde blazers toch missen!
De titelsong (I Might Be Wrong) daarentegen klinkt compleet en vooral het fenomenale drumwerk maakt van deze song ook een rocksensatie om u tegen te zeggen. Thom yorke zingt ietwat psychopatisch zodat het geheel een mooie toevoeging is aan de studioversie.
Nummer 3 is Morning Bell, één van mijn favoriete Radioheadsongs, mede door de bijtende lyrics. Ook dit lied wordt mooi gebracht, inclusief de korte maar prachtige gitaarsolo in het begin van de song.
Na de eerste 40 seconden van het vierde liedje vraag je je af welk lied Radiohead nu in godsnaam aan het brengen is, maar zodra Yorke invalt wordt het duidelijk dat we hier te maken hebben met Like Spinning Plates die live een pianoballade blijkt te zijn. Het klinkt vrij aardig maar na een tijdje gaat het allemaal toch een beetje vervelen.
Dan komen Idioteque en Everything In Its Right Place. Ik was razendbenieuwd hoe deze twee computergestuurde songs live zouden klinken. Tot m'n grote ontgoocheling hoorde ik bijna geen enkel verschil met de studioversies. Je vraagt je in godsnaam af waarom ze deze songs op de cd gezet hebben, het brengt immers in geen enkel opzicht een toevoegende waarde (de moeiteloos meebrullende menigte bij Idioteque niet meegerekend dan). Het zijn juist deze songs die een live album zouden moeten maken. De computerbleepjes en belletjes die worden vervangen door een een piano of gitaar, dat zijn de redenen waarom je een live-cd koopt! Niet om een complete kopie van de cdversies te horen. Puur weggesmeten geld!
Dollars And Cents is nummertje zeven en heb ik nooit een grensverleggende song gevonden, maar dat is dan mijn persoonlijke smaak.
De afsluiter is waarschijnlijk de reden waarom de meeste kopers de stap hebben gezet om zich I Might Be Wrong aan te schaffen.
True Loves Waits is een lied dat vroeger niet op Ok Computer geraakt is wegens 'te gewoontjes'. En dat is er dan ook aan te horen...
Typisch zo'n nummer dat je als die hard fan van Radiohead natuurlijk moet hebben maar die je praktisch nooit zal opleggen.
Gemiste kans
Al bij al een gemiste kans. Het kan best zijn dat Yorke de plaat Ok Computer haat maar songs als Paranoid Android zijn werkelijk allesverwoestend live! Maar zoals we weten behandeld Thom Yorke Kid A en Amnesiac als z'n persoonlijke lievelingen en is het dus niet verwonderlijk dat hij de nieuwe cd opstelt met uitsluitend songs uit die desbetreffende albums. Voeg daarbij de slechte songkeuze toe (You And Whose Army zou bijvoorbeeld een veel betere keuze geweest zijn, niets voor niets een lied waarvan de melodie gedragen wordt door de stem) en je hebt een gemiste kans.
Conclusie
Het is zeker en vast een goede zet om dit album net voor de eindejaarsfeesten uit te brengen maar ik vraag u: zeg NEE tegen de commercie en laat deze cd links liggen. Geef misschien beter je geld uit aan de debuutcd van Millionaire (vlug nog even reclame maken voor deze fantastische Belgische band). Alleen als je een echte Radiohead fan bent moet je deze cd aanschaffen, maar ik veronderstel dat je dat dan al lang gedaan hebt. Radiohead blijft zeker en vast een ware sensatie om ze live aan het werk te zien maar dit album is op z'n zachtst uitgedrukt ietwat ongelukkig...
Gepubliceerd op 25 december 2001
Zoals het elke zichzelf respecterende band betaamt (is Radiohead wel zo'n band?) brengt Radiohead na een 5-tal albums een live-cd uit. Met fragmenten opgenomen in Oxford, Berlijn, Oslo en Rome wordt een derde album in twee jaar gevormd. Omdat Radiohead bekend staat als één van de beste live-bands ter wereld waren de verwachtingen natuurlijk hoog gespannen. Ikzelf was ook razend benieuwd hoe Yorke en de zijnen sommige songs live zouden brengen.
Waarom?
Het beginnummer rockt weer als vanouds, The National Anthem is niets voor niets één van de beste songs die op Kid A stonden. Vreemd genoeg horen we geen blazers (alhoewel die meestal wel aanwezig waren op de optredens van Radiohead). De schuiftrompetten en ander blaasgeweld worden vervangen door raadselachtige computereffecten, op zich wel mooi maar na een tijdje ga je die verdomde blazers toch missen!
De titelsong (I Might Be Wrong) daarentegen klinkt compleet en vooral het fenomenale drumwerk maakt van deze song ook een rocksensatie om u tegen te zeggen. Thom yorke zingt ietwat psychopatisch zodat het geheel een mooie toevoeging is aan de studioversie.
Nummer 3 is Morning Bell, één van mijn favoriete Radioheadsongs, mede door de bijtende lyrics. Ook dit lied wordt mooi gebracht, inclusief de korte maar prachtige gitaarsolo in het begin van de song.
Na de eerste 40 seconden van het vierde liedje vraag je je af welk lied Radiohead nu in godsnaam aan het brengen is, maar zodra Yorke invalt wordt het duidelijk dat we hier te maken hebben met Like Spinning Plates die live een pianoballade blijkt te zijn. Het klinkt vrij aardig maar na een tijdje gaat het allemaal toch een beetje vervelen.
Dan komen Idioteque en Everything In Its Right Place. Ik was razendbenieuwd hoe deze twee computergestuurde songs live zouden klinken. Tot m'n grote ontgoocheling hoorde ik bijna geen enkel verschil met de studioversies. Je vraagt je in godsnaam af waarom ze deze songs op de cd gezet hebben, het brengt immers in geen enkel opzicht een toevoegende waarde (de moeiteloos meebrullende menigte bij Idioteque niet meegerekend dan). Het zijn juist deze songs die een live album zouden moeten maken. De computerbleepjes en belletjes die worden vervangen door een een piano of gitaar, dat zijn de redenen waarom je een live-cd koopt! Niet om een complete kopie van de cdversies te horen. Puur weggesmeten geld!
Dollars And Cents is nummertje zeven en heb ik nooit een grensverleggende song gevonden, maar dat is dan mijn persoonlijke smaak.
De afsluiter is waarschijnlijk de reden waarom de meeste kopers de stap hebben gezet om zich I Might Be Wrong aan te schaffen.
True Loves Waits is een lied dat vroeger niet op Ok Computer geraakt is wegens 'te gewoontjes'. En dat is er dan ook aan te horen...
Typisch zo'n nummer dat je als die hard fan van Radiohead natuurlijk moet hebben maar die je praktisch nooit zal opleggen.
Gemiste kans
Al bij al een gemiste kans. Het kan best zijn dat Yorke de plaat Ok Computer haat maar songs als Paranoid Android zijn werkelijk allesverwoestend live! Maar zoals we weten behandeld Thom Yorke Kid A en Amnesiac als z'n persoonlijke lievelingen en is het dus niet verwonderlijk dat hij de nieuwe cd opstelt met uitsluitend songs uit die desbetreffende albums. Voeg daarbij de slechte songkeuze toe (You And Whose Army zou bijvoorbeeld een veel betere keuze geweest zijn, niets voor niets een lied waarvan de melodie gedragen wordt door de stem) en je hebt een gemiste kans.
Conclusie
Het is zeker en vast een goede zet om dit album net voor de eindejaarsfeesten uit te brengen maar ik vraag u: zeg NEE tegen de commercie en laat deze cd links liggen. Geef misschien beter je geld uit aan de debuutcd van Millionaire (vlug nog even reclame maken voor deze fantastische Belgische band). Alleen als je een echte Radiohead fan bent moet je deze cd aanschaffen, maar ik veronderstel dat je dat dan al lang gedaan hebt. Radiohead blijft zeker en vast een ware sensatie om ze live aan het werk te zien maar dit album is op z'n zachtst uitgedrukt ietwat ongelukkig...
Gepubliceerd op 25 december 2001
ADVERTENTIE
