CD-recensie Stereo Total - Musique Automatique
Door
Verslaving
Ik ben verslaafd aan bliepjes. En mijn nieuwe verslaving heb ik te danken aan Stereo Total. Ze hebben namelijk een album gemaakt, en dat staat er vol van. Hele hoge, korte bliepjes met wat ruis. Of juist weer lage en hevig vibrerende bliepjes. Je kunt het zo gek niet bedenken of het komt wel voorbij op Stereo Total’s vierde album Musique Automatique.
Stereo Total
De muziek die het Frans/Duitse duo maakt houdt het midden tussen Franse chansons, goedkope punk en jaren tachtig weggooi-disco. Bedenk daar maar eens een midden van. Voeg wat stijlvol artwork toe, schrijf een aantal teksten die helemaal nergens over gaan, bedenk een niet originele bandnaam die lekker bekt en Stereo Total is een feit. En hoe goedkoop het ook allemaal is, Musique Automatique is een hele fijne en vooral erg aanstekelijke plaat geworden.
Speelgoedkeyboards die een ieder ander allang verkocht zou hebben op de plaatselijke rommelmarkt vormen voor de Parijse zangeres/gitariste/drumster Françoise Cactus (fantastische naam) en de Berlijnse zanger/toetsenist/gitarist Brezel Göring de inspiratiebron voor de vijftien liedjes op Musique Automatique. Françoise klinkt als een lief klein Frans meisje en Brezel als een doorgewinterde chansonnier, hoewel naast Frans ook in het Duits, Portugees en Turks wordt gezongen en de Britse vlag een halve pagina in het boekje bezet.
Variatie
De opener en titelsong overtuigt direct. Het heerlijke pakkende chanson-refrein vertelt de gehele weg die de muziek van Stereo Total aflegt. Van de mond van de zanger, via microfoon, versterker en geluidsinstallatie naar het oor van de luisteraar. Handig om te weten.
De band weet duidelijk erg goed hoe ver het kan gaan. Een album vol uptempo bliepjesnummers zou zelfs de grootste verslaafde niet aan kunnen. Daarom komt het kazige liefdesliedje Les Chansons D’A ook precies op tijd en is het Air-achtige Ypsilon een mooi rustpunt. De punknummers Für Immer 16, Le Diable en Hep Onaltí’da zijn op zich niet zo sterk, maar vormen een welkome afwisseling die de drang naar bliepjes doet terugkomen.
Conclusie
Vijftien teksten over niks schrijven kan nooit makkelijk zijn en met beperkte middelen hoogst aanstekelijke melodieën in elkaar zetten is een kunst op zich. Stereo Total lacht je toe, vol zelfspot en ironie. En hoewel het allemaal zo goedkoop lijkt, is het die vijfendertig gulden toch maar mooi waard.
Gepubliceerd op 22 december 2001
Ik ben verslaafd aan bliepjes. En mijn nieuwe verslaving heb ik te danken aan Stereo Total. Ze hebben namelijk een album gemaakt, en dat staat er vol van. Hele hoge, korte bliepjes met wat ruis. Of juist weer lage en hevig vibrerende bliepjes. Je kunt het zo gek niet bedenken of het komt wel voorbij op Stereo Total’s vierde album Musique Automatique.
Stereo Total
De muziek die het Frans/Duitse duo maakt houdt het midden tussen Franse chansons, goedkope punk en jaren tachtig weggooi-disco. Bedenk daar maar eens een midden van. Voeg wat stijlvol artwork toe, schrijf een aantal teksten die helemaal nergens over gaan, bedenk een niet originele bandnaam die lekker bekt en Stereo Total is een feit. En hoe goedkoop het ook allemaal is, Musique Automatique is een hele fijne en vooral erg aanstekelijke plaat geworden.
Speelgoedkeyboards die een ieder ander allang verkocht zou hebben op de plaatselijke rommelmarkt vormen voor de Parijse zangeres/gitariste/drumster Françoise Cactus (fantastische naam) en de Berlijnse zanger/toetsenist/gitarist Brezel Göring de inspiratiebron voor de vijftien liedjes op Musique Automatique. Françoise klinkt als een lief klein Frans meisje en Brezel als een doorgewinterde chansonnier, hoewel naast Frans ook in het Duits, Portugees en Turks wordt gezongen en de Britse vlag een halve pagina in het boekje bezet.
Variatie
De opener en titelsong overtuigt direct. Het heerlijke pakkende chanson-refrein vertelt de gehele weg die de muziek van Stereo Total aflegt. Van de mond van de zanger, via microfoon, versterker en geluidsinstallatie naar het oor van de luisteraar. Handig om te weten.
De band weet duidelijk erg goed hoe ver het kan gaan. Een album vol uptempo bliepjesnummers zou zelfs de grootste verslaafde niet aan kunnen. Daarom komt het kazige liefdesliedje Les Chansons D’A ook precies op tijd en is het Air-achtige Ypsilon een mooi rustpunt. De punknummers Für Immer 16, Le Diable en Hep Onaltí’da zijn op zich niet zo sterk, maar vormen een welkome afwisseling die de drang naar bliepjes doet terugkomen.
Conclusie
Vijftien teksten over niks schrijven kan nooit makkelijk zijn en met beperkte middelen hoogst aanstekelijke melodieën in elkaar zetten is een kunst op zich. Stereo Total lacht je toe, vol zelfspot en ironie. En hoewel het allemaal zo goedkoop lijkt, is het die vijfendertig gulden toch maar mooi waard.
Gepubliceerd op 22 december 2001
ADVERTENTIE
Overweeg jij om Politicologie te gaan studeren? Meld je nu aan vóór 1 mei!
Misschien is de studie Politicologie wel wat voor jou! Tijdens deze bachelor ga je aan de slag met grote en kleine vraagstukken en bestudeer je politieke machtsverhoudingen. Wil jij erachter komen of deze studie bij je past? Stel al je vragen aan student Wouter.
Meer informatie
