CD-recensie Tool - Lateralus
Door
Wanhoop en woede
Overdonderend of overdreven? Die vraag zal altijd wel rond het werk van Tool blijven hangen. En eigenlijk zijn die termen op de vorige Tool-plaat, Aenima, allebei wel van toepassing. Overdonderend, door de superieure wijze waarop geschakeld wordt tussen wanhoop en woede, veelal verpakt in ijzersterke nummers. Maar soms ook wat overdreven, omdat het album net wat te veel geforceerde stukken bevat, waardoor het geen meesterwerk is. Wat in ieder geval opvalt, is dat de Tool-leden zo’n groot publiek hebben weten te bereiken met hun toch behoorlijk ontoegankelijke nummers.
Hitgevoeligheid
Het is dan ook geen verrassing, dat de hitgevoeligheid op Lateralus opnieuw ver te zoeken is. Waren er op de eerdere Tool-albums nog wel een paar echte singles te ontdekken, op Lateralus ontbreken dat soort songs gewoon. Des te interessanter is het, dat de band toch gewoon het bijna zeven minuten durende Schism heeft uitgebracht. Dit nummer geeft een goed beeld van het album: veelvuldig veranderend van tempo en sfeer. Lateralus is daarmee ook een plaat, die je in z’n geheel moet beluisteren, al is dat met z’n bijna tachtig minuten nog een hele klus.
Krachtig
Maar laat één ding duidelijk zijn: Lateralus verdient het absoluut om beluisterd te worden. Het eerste nummer borduurt voort op de Aenima-sound: na een rustig begin volgen veel dreigende gitaren, terwijl zanger Maynard James Keenan gepassioneerd en vol agressie de donkere teksten inzingt. Ook The Patient is een krachtige song, waarin Keenans hoge, licht wanhopige stem mooi afsteekt tegen de elektrische gitaren. Schism volgt, een nummer dat voor Tool-begrippen behoorlijk ingetogen en toegankelijk is, en wellicht daarom als single is gekozen. Zoals zo vaak met singles, is dit zeker niet de sterkste song van de plaat: daarvoor is het nummer wat te eentonig en te weinig opvallend.
Geen twijfel mogelijk
Na een rustig tussennummer bereikt de CD ineens z’n hoogtepunt qua gitaargeweld, met het rockende Parabola en het woedende Ticks & Leeches. Wat naast de kwaliteit opvalt aan deze songs, is dat ze minder geforceerd klinken dan de vergelijkbare nummers op Aenima. Leek de band op het vorige album nog koste wat kost geniaal te willen klinken, op Lateralus speelt Tool net iets losser en wordt de energie beter gedoseerd. Zo wordt in Ticks & Leeches lange tijd heel rustig gespeeld, om pas in de laatste twee minuten naar een geweldige climax toe te werken. Na een orkaan van gitaren schreeuwt Keenan “I hope you choke” in de microfoon, en hij laat geen twijfel bestaan of hij dat meent.
Rust
Dan moet het beste echter nog komen: in Disposition en Reflection klinkt het Tool-geluid buitengewoon uitgebalanceerd en zelfverzekerd. De bandleden laten duidelijk horen gegroeid te zijn in muzikaal opzicht en wagen zich zelfs aan wat exotische geluiden. Wat nog het meest opvalt is de rust die over deze twee nummers ligt: als je Keenans stem wegdenkt, blijft er helemaal niet zo’n herkenbaar Tool-geluid over. Net als je denkt dat Lateralus echt een nieuwe weg inslaat, komt de band met Triad, waarin opnieuw donkere gitaren en geluiden de boventoon voeren. Ook de afsluiter is op en top Tool: onder een hoop lawaai is een compleet freakende man te horen, een geluid dat na een minuut of twee abrupt wordt afgebroken. Het aardige is dat je het nog pikt ook, omdat Lateralus inmiddels al zo’n diepe indruk gemaakt heeft.
Conclusie
Tool doet op Lateralus net die dingen goed die op Aenima verkeerd gingen. Klonk de vorige CD af en toe wat krampachtig en onevenwichtig, op Lateralus gaat de band eigenlijk nergens de fout in. De uitstekende afwisseling van rustige en dreigende stukken zorgt ervoor dat de plaat al na een paar keer luisteren fascineert, terwijl Tool dit keer gelukkig niet vervalt in irrelevante tussendoortjes. Omdat ook de zang en de muziek prima in orde zijn, valt er op deze CD eigenlijk weinig kritiek te leveren. Lateralus is dus gewoon een fascinerende plaat, die laat blijken dat Tool inmiddels een van de beste bands ter wereld is.
Geschreven op 07-06-2001 Gepubliceerd op 7 juni 2001
Overdonderend of overdreven? Die vraag zal altijd wel rond het werk van Tool blijven hangen. En eigenlijk zijn die termen op de vorige Tool-plaat, Aenima, allebei wel van toepassing. Overdonderend, door de superieure wijze waarop geschakeld wordt tussen wanhoop en woede, veelal verpakt in ijzersterke nummers. Maar soms ook wat overdreven, omdat het album net wat te veel geforceerde stukken bevat, waardoor het geen meesterwerk is. Wat in ieder geval opvalt, is dat de Tool-leden zo’n groot publiek hebben weten te bereiken met hun toch behoorlijk ontoegankelijke nummers.
Hitgevoeligheid
Het is dan ook geen verrassing, dat de hitgevoeligheid op Lateralus opnieuw ver te zoeken is. Waren er op de eerdere Tool-albums nog wel een paar echte singles te ontdekken, op Lateralus ontbreken dat soort songs gewoon. Des te interessanter is het, dat de band toch gewoon het bijna zeven minuten durende Schism heeft uitgebracht. Dit nummer geeft een goed beeld van het album: veelvuldig veranderend van tempo en sfeer. Lateralus is daarmee ook een plaat, die je in z’n geheel moet beluisteren, al is dat met z’n bijna tachtig minuten nog een hele klus.
Krachtig
Maar laat één ding duidelijk zijn: Lateralus verdient het absoluut om beluisterd te worden. Het eerste nummer borduurt voort op de Aenima-sound: na een rustig begin volgen veel dreigende gitaren, terwijl zanger Maynard James Keenan gepassioneerd en vol agressie de donkere teksten inzingt. Ook The Patient is een krachtige song, waarin Keenans hoge, licht wanhopige stem mooi afsteekt tegen de elektrische gitaren. Schism volgt, een nummer dat voor Tool-begrippen behoorlijk ingetogen en toegankelijk is, en wellicht daarom als single is gekozen. Zoals zo vaak met singles, is dit zeker niet de sterkste song van de plaat: daarvoor is het nummer wat te eentonig en te weinig opvallend.
Geen twijfel mogelijk
Na een rustig tussennummer bereikt de CD ineens z’n hoogtepunt qua gitaargeweld, met het rockende Parabola en het woedende Ticks & Leeches. Wat naast de kwaliteit opvalt aan deze songs, is dat ze minder geforceerd klinken dan de vergelijkbare nummers op Aenima. Leek de band op het vorige album nog koste wat kost geniaal te willen klinken, op Lateralus speelt Tool net iets losser en wordt de energie beter gedoseerd. Zo wordt in Ticks & Leeches lange tijd heel rustig gespeeld, om pas in de laatste twee minuten naar een geweldige climax toe te werken. Na een orkaan van gitaren schreeuwt Keenan “I hope you choke” in de microfoon, en hij laat geen twijfel bestaan of hij dat meent.
Rust
Dan moet het beste echter nog komen: in Disposition en Reflection klinkt het Tool-geluid buitengewoon uitgebalanceerd en zelfverzekerd. De bandleden laten duidelijk horen gegroeid te zijn in muzikaal opzicht en wagen zich zelfs aan wat exotische geluiden. Wat nog het meest opvalt is de rust die over deze twee nummers ligt: als je Keenans stem wegdenkt, blijft er helemaal niet zo’n herkenbaar Tool-geluid over. Net als je denkt dat Lateralus echt een nieuwe weg inslaat, komt de band met Triad, waarin opnieuw donkere gitaren en geluiden de boventoon voeren. Ook de afsluiter is op en top Tool: onder een hoop lawaai is een compleet freakende man te horen, een geluid dat na een minuut of twee abrupt wordt afgebroken. Het aardige is dat je het nog pikt ook, omdat Lateralus inmiddels al zo’n diepe indruk gemaakt heeft.
Conclusie
Tool doet op Lateralus net die dingen goed die op Aenima verkeerd gingen. Klonk de vorige CD af en toe wat krampachtig en onevenwichtig, op Lateralus gaat de band eigenlijk nergens de fout in. De uitstekende afwisseling van rustige en dreigende stukken zorgt ervoor dat de plaat al na een paar keer luisteren fascineert, terwijl Tool dit keer gelukkig niet vervalt in irrelevante tussendoortjes. Omdat ook de zang en de muziek prima in orde zijn, valt er op deze CD eigenlijk weinig kritiek te leveren. Lateralus is dus gewoon een fascinerende plaat, die laat blijken dat Tool inmiddels een van de beste bands ter wereld is.
Geschreven op 07-06-2001 Gepubliceerd op 7 juni 2001
ADVERTENTIE
Overweeg jij om Politicologie te gaan studeren? Meld je nu aan vóór 1 mei!
Misschien is de studie Politicologie wel wat voor jou! Tijdens deze bachelor ga je aan de slag met grote en kleine vraagstukken en bestudeer je politieke machtsverhoudingen. Wil jij erachter komen of deze studie bij je past? Stel al je vragen aan student Wouter.
Meer informatie
