CD-recensie Das Pop - I Love
Door
Humo's Rock Rally
OK, de binnenlandse politiek laat te wensen over, al onze schandalen worden in kranten over de wereld breed uitgesmeerd, het regent GVD 12 maanden op 12, we worden door jullie Nederlanders uitgelachen en beschimpt, maar het gaat verdomd goed met de Belgische rockscene! Wie aandachtig naar De Afrekening op Studio Brussel luistert had het al gemerkt: het is niet alleen zo dat zo ongeveer 40 % van deze heilige lijst uit Belgische bandjes bestaat, ze steken qua kwaliteit ook nog eens torenhoog boven de andere songs uit! Eindelijk hoeven we voor onze muzikale vaderlandstrots niet enkel meer te rekenen op nationale helden als dEUS en K's Choice, hun opvolgers staan met zijn tienen te wachten en te drummen. En laten we eerlijk zijn: we hebben het allemaal te danken (of toch voor een groot deel) aan Humo's Rock Rally. Elk jaar weer staan daaruit toch zo'n drie à vier geweldige groepen op. Na Novastar en Arid was het dan nu ook de beurt aan ... Das Pop.
Debuutalbum
I Love is dus het debuutalbum van deze Gentse band (even ter informatie: ook Soulwax is Gents...). Lang geleden dat ik nog zo'n overtuigend en buitengewoon rijp debuut gehoord heb. Das Pop vindt als het ware de pop opnieuw een beetje uit, experimenteel, met veel catchy, elektronische geluidjes bij. Dit is vooral is het geval bij The Love Program, een nummer dat je nu ook kunt downloaden op www.studiobrussel.be en waar je daar een remix van kan maken. Toen ik dat hoorde, was mijn eerste idee: een remix?... nog meer rare geluidjes en het zou té worden. Maar dat is het dus nog niet, lang niet. Wat mij verder ook verschrikkelijk opvalt, is dat ik bij zowat elk nummer een gevoel van heerlijke nostalgie voelde opkomen, terwijl ik haast nooit wist waarvan ik dat stukje nu weer kende... Luister zeker eens naar Naked Girl. Gewoon geweldig hoe ze de seventies in een modern kleedje stoppen (die trompet!). Een van de invloeden kon ik toch herkennen: Sing Song had zo een nummer van Hooverphonic kunnen zijn, onze andere Belgische trots.
Klasse
Maar verder kan ik alleen maar zeggen dat I Love gewoon een pracht van een plaat is. Reeds het eerste nummer, het catchy The one is een toonbeeld van klasse (en in mijn geval ook veel zomergevoel, maar dat zal persoonlijk zijn). Such a day en Baby Of Gold bevestigen dit alleen maar. Maar het absolute hoogtepunt van de CD is volgens mij toch nummer 6, Forever. Jongens wat een heerlijk nummer! Ik krijg kippenvel als ik er maar aan denk. Let vooral op het einde, het sublieme spel met de boxen... (misschien zo oud als de straat, I know, maar het blijft werken). Dan komt het nogal Beatle-achtige Rosie, een broos nummertje, soms een beetje melig, maar het kan nog altijd op mijn goedkeuring rekenen.
Enfin, zo gaat het dus door tot nummer 11, en dan krijgen we welgeteld 84 nummers lang volmaakte stilte... Grapje van de groep, neem ik aan, maar ik kan er niet zo hartelijk om lachen - ik vind het nogal weggegooide tijd. Op nummer 96 kondigt een meisjesstem dan aan dat we hebben zitten luisteren naar het debuutalbum van de Belgische band Das Pop (alsof we het nog niet wisten) en dat er nu nog drie eerder verschenen nummers volgen. En wat voor nummers. Dit was het wachten ruimschoots waard. Eerst The Little Boy, can't describe it, maar het is mooi. Daarna Elektronica For Lovers, god wat een heerlijk nummer, zelfs om op te dansen (ja ik heb het geprobeerd). En daarna Tonight, om in schoonheid af te sluiten.
Conclusie
Das Pop staat misschien nog niet helemaal op het zelfde niveau als Soulwax en dEUS, maar er ligt een pracht van een toekomst voor hen in het verschiet. Mij hebben ze al ingepalmd, nu nog de rest van de wereld...
Geschreven op 24-05-2001 Gepubliceerd op 24 mei 2001
OK, de binnenlandse politiek laat te wensen over, al onze schandalen worden in kranten over de wereld breed uitgesmeerd, het regent GVD 12 maanden op 12, we worden door jullie Nederlanders uitgelachen en beschimpt, maar het gaat verdomd goed met de Belgische rockscene! Wie aandachtig naar De Afrekening op Studio Brussel luistert had het al gemerkt: het is niet alleen zo dat zo ongeveer 40 % van deze heilige lijst uit Belgische bandjes bestaat, ze steken qua kwaliteit ook nog eens torenhoog boven de andere songs uit! Eindelijk hoeven we voor onze muzikale vaderlandstrots niet enkel meer te rekenen op nationale helden als dEUS en K's Choice, hun opvolgers staan met zijn tienen te wachten en te drummen. En laten we eerlijk zijn: we hebben het allemaal te danken (of toch voor een groot deel) aan Humo's Rock Rally. Elk jaar weer staan daaruit toch zo'n drie à vier geweldige groepen op. Na Novastar en Arid was het dan nu ook de beurt aan ... Das Pop.
Debuutalbum
I Love is dus het debuutalbum van deze Gentse band (even ter informatie: ook Soulwax is Gents...). Lang geleden dat ik nog zo'n overtuigend en buitengewoon rijp debuut gehoord heb. Das Pop vindt als het ware de pop opnieuw een beetje uit, experimenteel, met veel catchy, elektronische geluidjes bij. Dit is vooral is het geval bij The Love Program, een nummer dat je nu ook kunt downloaden op www.studiobrussel.be en waar je daar een remix van kan maken. Toen ik dat hoorde, was mijn eerste idee: een remix?... nog meer rare geluidjes en het zou té worden. Maar dat is het dus nog niet, lang niet. Wat mij verder ook verschrikkelijk opvalt, is dat ik bij zowat elk nummer een gevoel van heerlijke nostalgie voelde opkomen, terwijl ik haast nooit wist waarvan ik dat stukje nu weer kende... Luister zeker eens naar Naked Girl. Gewoon geweldig hoe ze de seventies in een modern kleedje stoppen (die trompet!). Een van de invloeden kon ik toch herkennen: Sing Song had zo een nummer van Hooverphonic kunnen zijn, onze andere Belgische trots.
Klasse
Maar verder kan ik alleen maar zeggen dat I Love gewoon een pracht van een plaat is. Reeds het eerste nummer, het catchy The one is een toonbeeld van klasse (en in mijn geval ook veel zomergevoel, maar dat zal persoonlijk zijn). Such a day en Baby Of Gold bevestigen dit alleen maar. Maar het absolute hoogtepunt van de CD is volgens mij toch nummer 6, Forever. Jongens wat een heerlijk nummer! Ik krijg kippenvel als ik er maar aan denk. Let vooral op het einde, het sublieme spel met de boxen... (misschien zo oud als de straat, I know, maar het blijft werken). Dan komt het nogal Beatle-achtige Rosie, een broos nummertje, soms een beetje melig, maar het kan nog altijd op mijn goedkeuring rekenen.
Enfin, zo gaat het dus door tot nummer 11, en dan krijgen we welgeteld 84 nummers lang volmaakte stilte... Grapje van de groep, neem ik aan, maar ik kan er niet zo hartelijk om lachen - ik vind het nogal weggegooide tijd. Op nummer 96 kondigt een meisjesstem dan aan dat we hebben zitten luisteren naar het debuutalbum van de Belgische band Das Pop (alsof we het nog niet wisten) en dat er nu nog drie eerder verschenen nummers volgen. En wat voor nummers. Dit was het wachten ruimschoots waard. Eerst The Little Boy, can't describe it, maar het is mooi. Daarna Elektronica For Lovers, god wat een heerlijk nummer, zelfs om op te dansen (ja ik heb het geprobeerd). En daarna Tonight, om in schoonheid af te sluiten.
Conclusie
Das Pop staat misschien nog niet helemaal op het zelfde niveau als Soulwax en dEUS, maar er ligt een pracht van een toekomst voor hen in het verschiet. Mij hebben ze al ingepalmd, nu nog de rest van de wereld...
Geschreven op 24-05-2001 Gepubliceerd op 24 mei 2001
ADVERTENTIE
Overweeg jij om Politicologie te gaan studeren? Meld je nu aan vóór 1 mei!
Misschien is de studie Politicologie wel wat voor jou! Tijdens deze bachelor ga je aan de slag met grote en kleine vraagstukken en bestudeer je politieke machtsverhoudingen. Wil jij erachter komen of deze studie bij je past? Stel al je vragen aan student Wouter.
Meer informatie
