CD-recensie Green Day - Warning
Door
Green Day
Ik ga hier wat vertellen over het album Warning, het zesde album van Green Day. Ik zal wat over de geschiedenis van de band vertellen en over de CD zelf, terwijl ik probeer de alinea's kort te houden, want als er iets zuigt, is het wel het lezen van lange, doelloze alinea's over een of ander amateurbandje dat nog steeds leeft op een hitje van vijf jaar geleden.
Green Day vroeger
Okee, Green Day's eerste CD was 1,039/Smoothed Out Slappy Hours, die een verzameling was van vijf verschillende demo's die Green Day had opgenomen als amateurbandje, en op welke de stem van zanger Billie Joe Armstrong nog maar weinig nasaal (lees: herkenbaar) is. Dit is een hele vette CD, maar daar moet ik niet over praten. Na het album Kerplunk te hebben gemaakt, brak Green Day door met het simpele, simpele, maar o zo leuke album Dookie, met als grote hits Basket Case en When I Come Around. Daarna kwam de kopie van Dookie: Insomniac, een plaat die ik bij deze voor iedereen afraad. Als vijfde CD had de band het album Nimrod, dat gewoon leuk was, en waar een beetje de toon werd gezet voor Warning, wat betreft het nettere gitaargeluid en de grotere diversiteit ten opzichte van de vorige Green Day-albums.
Warning
Ik heb de CD niet bij me, dus gelukkig voor de lezer kan ik niet op elk nummer apart ingaan, maar zal ik wat vertellen over een aantal leuke nummers, die er op wat voor manier dan ook uitspringen.
De CD begint met de tweede single van de band, genaamd Warning. Het liedje gaat om het gitaarlijntje, dat zelfs in het refrein niet ophoudt, maar ja, waarom zou je, als punkbandje. Dit nummer gaat over het feit dat Green Day doet alsof ze lid van het SP zijn.
Dan komen er een aantal nummers die, volgens mij, echt identiek zijn aan elkaar, maar wel heel leuk, met alleen maar, alleen maar vrolijke zanglijntjes en de gitaar die dat ondersteunt met akkoordjes volgens de zanglijn. Het enige dat opvalt bij het instrumentale deel van Green Day is de bassist, die als enige bandlid niet een complete kneus is. Nummer 6 is het superleuke nummer Misery, dat volgens mij het langste Green Day-nummer ooit is, met iets van 5 à 6 minuten. Het is een soort mengelmoesje van allerlei muziekstijlen, waaronder Russisch, Spaans, een beetje Grieks en ook een 'Johnny Jordaan'-stukje, met accordeon. Het gaat over allerlei mensen die op een of andere manier naar 'misery' gaan. Ja, duidelijk gewoon heel leuk. Daarna krijgen we weer een aantal nummers van hetzelfde soort als nummer 2 t/m 5, waaronder Minority, het meest commerciële nummer, en daarom de eerste single van de CD. Dit liedje is leuk, leuk. Het laatste nummer is een fijn afsluitertje, met een ritmisch saaie gitaar en een vrij treurig, ingetogen zanglijntje met een tekst die ik absoluut niet ken, maar het heet Macy's Day Parade. O, nog iets: Green Day-fans, opgelet. U zult het niet geloven, maar het nummer Cast Away bevat een echte, onvervalste, 6 seconden durende, distortion vervormde... GITAARSOLO!!!
Conclusie
Als conclusie valt wel te stellen dat alle liedjes een gemeenschappelijk onderwerp hebben. Of het gaat over het je afzetten tegen de maatschappij, zoals in Warning en Minority, of het gaat over sneuheid, saaiheid, verveling, een beetje zoals op Dookie, maar op Warning zijn de teksten iets verschillender dan op Dookie, mede om het feit dat Dookie echt alleen maar over saaiheid gaat. Maar... conclusie. Eh, ja, eigenlijk maar één conclusie: niet zo zeiken over vercommercialisatie van punkmuziek, hoewel Green Day nooit iets met punk te maken had, maar gewoon kopen dat ding! O, nog een tip: voor dit soort CD's wil je niet fl. 40,00 uitgeven, mede omdat de CD maar een half uurtje duurt, maar gewoon een tijdje wachten en voor een geeltje, of, als je mazzel hebt, voor fl 15,00, kopen bij de tweedehands winkel.
Geschreven op 14-04-2001 Gepubliceerd op 14 april 2001
Ik ga hier wat vertellen over het album Warning, het zesde album van Green Day. Ik zal wat over de geschiedenis van de band vertellen en over de CD zelf, terwijl ik probeer de alinea's kort te houden, want als er iets zuigt, is het wel het lezen van lange, doelloze alinea's over een of ander amateurbandje dat nog steeds leeft op een hitje van vijf jaar geleden.
Green Day vroeger
Okee, Green Day's eerste CD was 1,039/Smoothed Out Slappy Hours, die een verzameling was van vijf verschillende demo's die Green Day had opgenomen als amateurbandje, en op welke de stem van zanger Billie Joe Armstrong nog maar weinig nasaal (lees: herkenbaar) is. Dit is een hele vette CD, maar daar moet ik niet over praten. Na het album Kerplunk te hebben gemaakt, brak Green Day door met het simpele, simpele, maar o zo leuke album Dookie, met als grote hits Basket Case en When I Come Around. Daarna kwam de kopie van Dookie: Insomniac, een plaat die ik bij deze voor iedereen afraad. Als vijfde CD had de band het album Nimrod, dat gewoon leuk was, en waar een beetje de toon werd gezet voor Warning, wat betreft het nettere gitaargeluid en de grotere diversiteit ten opzichte van de vorige Green Day-albums.
Warning
Ik heb de CD niet bij me, dus gelukkig voor de lezer kan ik niet op elk nummer apart ingaan, maar zal ik wat vertellen over een aantal leuke nummers, die er op wat voor manier dan ook uitspringen.
De CD begint met de tweede single van de band, genaamd Warning. Het liedje gaat om het gitaarlijntje, dat zelfs in het refrein niet ophoudt, maar ja, waarom zou je, als punkbandje. Dit nummer gaat over het feit dat Green Day doet alsof ze lid van het SP zijn.
Dan komen er een aantal nummers die, volgens mij, echt identiek zijn aan elkaar, maar wel heel leuk, met alleen maar, alleen maar vrolijke zanglijntjes en de gitaar die dat ondersteunt met akkoordjes volgens de zanglijn. Het enige dat opvalt bij het instrumentale deel van Green Day is de bassist, die als enige bandlid niet een complete kneus is. Nummer 6 is het superleuke nummer Misery, dat volgens mij het langste Green Day-nummer ooit is, met iets van 5 à 6 minuten. Het is een soort mengelmoesje van allerlei muziekstijlen, waaronder Russisch, Spaans, een beetje Grieks en ook een 'Johnny Jordaan'-stukje, met accordeon. Het gaat over allerlei mensen die op een of andere manier naar 'misery' gaan. Ja, duidelijk gewoon heel leuk. Daarna krijgen we weer een aantal nummers van hetzelfde soort als nummer 2 t/m 5, waaronder Minority, het meest commerciële nummer, en daarom de eerste single van de CD. Dit liedje is leuk, leuk. Het laatste nummer is een fijn afsluitertje, met een ritmisch saaie gitaar en een vrij treurig, ingetogen zanglijntje met een tekst die ik absoluut niet ken, maar het heet Macy's Day Parade. O, nog iets: Green Day-fans, opgelet. U zult het niet geloven, maar het nummer Cast Away bevat een echte, onvervalste, 6 seconden durende, distortion vervormde... GITAARSOLO!!!
Conclusie
Als conclusie valt wel te stellen dat alle liedjes een gemeenschappelijk onderwerp hebben. Of het gaat over het je afzetten tegen de maatschappij, zoals in Warning en Minority, of het gaat over sneuheid, saaiheid, verveling, een beetje zoals op Dookie, maar op Warning zijn de teksten iets verschillender dan op Dookie, mede om het feit dat Dookie echt alleen maar over saaiheid gaat. Maar... conclusie. Eh, ja, eigenlijk maar één conclusie: niet zo zeiken over vercommercialisatie van punkmuziek, hoewel Green Day nooit iets met punk te maken had, maar gewoon kopen dat ding! O, nog een tip: voor dit soort CD's wil je niet fl. 40,00 uitgeven, mede omdat de CD maar een half uurtje duurt, maar gewoon een tijdje wachten en voor een geeltje, of, als je mazzel hebt, voor fl 15,00, kopen bij de tweedehands winkel.
Geschreven op 14-04-2001 Gepubliceerd op 14 april 2001
ADVERTENTIE
Overweeg jij om Politicologie te gaan studeren? Meld je nu aan vóór 1 mei!
Misschien is de studie Politicologie wel wat voor jou! Tijdens deze bachelor ga je aan de slag met grote en kleine vraagstukken en bestudeer je politieke machtsverhoudingen. Wil jij erachter komen of deze studie bij je past? Stel al je vragen aan student Wouter.
Meer informatie
