CD-recensie Xzibit - Restless
Door
Underground
Eindelijk is ‘ie er dan: de nieuwe CD van Xzibit. Waar kennen we ‘X to the Z’ ook al weer van? Natuurlijk van zijn grote hit Paparazzi, maar toch ook van goede gastoptredens op de albums van Tha Alkoholiks, Dr. Dre en Eminem. Want hoewel Xzibit ook op zijn nieuwe plaat benadrukt ‘underground’ te willen zijn, lijkt hij zijn vrienden zorgvuldig uit te kiezen. De lijst van gastrappers op Restless liegt er dan ook niet om: aan de ene kant bekende rappers als Dr. Dre, Eminem en Snoop Dogg, aan de andere kant gerespecteerde underground artiesten als Erick Sermon, KRS-One en de leden van Tha Alkoholiks. Tel daar een aantal bekende producers en Xzibits rapkunsten bij op en je hebt alles om Restless tot een topalbum te maken.
Eentonig
Maar toch, met alleen bekende namen ben je er nog niet. Dit blijkt vooral op de nummers met Nate Dogg en KRS-One, waarin blijkt hoe eentonig rap kan zijn. Iets beter, maar nog steeds niet best, zijn D.N.A. (met Snoop Dogg) en Xzibits solonummer Double Time, nummers die je na een paar keer luisteren wel weer zat bent. De elf nummers die dan overblijven zijn onder te verdelen in twee categorieën: de nummers uit de koker van Dr. Dre en de underground tracks.
Toegankelijkheid
De producties van Dr. Dre op dit album, drie stuks, zijn zeer duidelijk te herkennen: gelikte samples en beats, prima passende raps en een hoge hitgevoeligheid. Omdat ook de overeenkomsten in onderwerpen en taalgebruik met Dre’s album 2001 groot zijn, zijn de nummers in kwestie erg toegankelijk voor fans van de dokter. Eenzelfde redenering gaat op voor Xzibits samenwerking met Dre’s maatje Eminem op Don’t Approach Me, een nummer dat helemaal aansluit op de thema’s van The Marshall Mathers LP. Origineel is het bepaald niet, maar gelukkig doen de tracks in kwaliteit niet onder voor het werk van Dre en Eminem.
Oude vrienden
Wat overblijft is het gedeelte met Xzibits oude vrienden. Dit is duidelijk het deel dat je vaker moet horen om het te gaan waarderen. Het makkelijkst gaat dat met de single Front 2 Back en het ruwe Get Your Walk On, nummers die een behoorlijk vette beat hebben. Echter, het leukst zijn de nummers waarin het wat minder om de samples gaat, maar wat meer om de lol en de originele teksten. Als je eenmaal aan deze humoristische songs gewend bent, merk je dat ze interessanter zijn dan de nummers die het zoveelste kunstje van Dre, Eminem of Snoop vormen. Zo lijkt Rimz & Tirez volkomen high te zijn ingerapt, terwijl Xzibit op Alkoholik nog maar eens benadrukt een enorme alcoholist te zijn. Aardig is ook Sorry I’m Away So Much, waarin Xzibit zowaar toont gevoelens te hebben, iets wat je aan de hand van de overige nummers niet zou zeggen.
Conclusie
Restless is een geslaagd album, maar bevat te veel zwakke nummers om van een topalbum te kunnen spreken. Opvallend is vooral dat Xzibit aantoont dat hij prima kan samenwerken met zowel het groepje rond Dr. Dre, als met zijn oude ‘homies’. Dit zorgt voor veel goede nummers, maar vooral voor een behoorlijk verdeeld album. Het lijkt daarom voor Xzibit tijd om te kiezen: óf teruggaan naar de basis en voorgoed underground blijven, óf een heel album volrappen met Eminem en Dr. Dre en miljonair worden. Op Restless laat de westcoast-rapper horen dat beide opties, muzikaal gezien, interessant zouden zijn.
Geschreven op 28-01-2001 Gepubliceerd op 28 januari 2001
Eindelijk is ‘ie er dan: de nieuwe CD van Xzibit. Waar kennen we ‘X to the Z’ ook al weer van? Natuurlijk van zijn grote hit Paparazzi, maar toch ook van goede gastoptredens op de albums van Tha Alkoholiks, Dr. Dre en Eminem. Want hoewel Xzibit ook op zijn nieuwe plaat benadrukt ‘underground’ te willen zijn, lijkt hij zijn vrienden zorgvuldig uit te kiezen. De lijst van gastrappers op Restless liegt er dan ook niet om: aan de ene kant bekende rappers als Dr. Dre, Eminem en Snoop Dogg, aan de andere kant gerespecteerde underground artiesten als Erick Sermon, KRS-One en de leden van Tha Alkoholiks. Tel daar een aantal bekende producers en Xzibits rapkunsten bij op en je hebt alles om Restless tot een topalbum te maken.
Eentonig
Maar toch, met alleen bekende namen ben je er nog niet. Dit blijkt vooral op de nummers met Nate Dogg en KRS-One, waarin blijkt hoe eentonig rap kan zijn. Iets beter, maar nog steeds niet best, zijn D.N.A. (met Snoop Dogg) en Xzibits solonummer Double Time, nummers die je na een paar keer luisteren wel weer zat bent. De elf nummers die dan overblijven zijn onder te verdelen in twee categorieën: de nummers uit de koker van Dr. Dre en de underground tracks.
Toegankelijkheid
De producties van Dr. Dre op dit album, drie stuks, zijn zeer duidelijk te herkennen: gelikte samples en beats, prima passende raps en een hoge hitgevoeligheid. Omdat ook de overeenkomsten in onderwerpen en taalgebruik met Dre’s album 2001 groot zijn, zijn de nummers in kwestie erg toegankelijk voor fans van de dokter. Eenzelfde redenering gaat op voor Xzibits samenwerking met Dre’s maatje Eminem op Don’t Approach Me, een nummer dat helemaal aansluit op de thema’s van The Marshall Mathers LP. Origineel is het bepaald niet, maar gelukkig doen de tracks in kwaliteit niet onder voor het werk van Dre en Eminem.
Oude vrienden
Wat overblijft is het gedeelte met Xzibits oude vrienden. Dit is duidelijk het deel dat je vaker moet horen om het te gaan waarderen. Het makkelijkst gaat dat met de single Front 2 Back en het ruwe Get Your Walk On, nummers die een behoorlijk vette beat hebben. Echter, het leukst zijn de nummers waarin het wat minder om de samples gaat, maar wat meer om de lol en de originele teksten. Als je eenmaal aan deze humoristische songs gewend bent, merk je dat ze interessanter zijn dan de nummers die het zoveelste kunstje van Dre, Eminem of Snoop vormen. Zo lijkt Rimz & Tirez volkomen high te zijn ingerapt, terwijl Xzibit op Alkoholik nog maar eens benadrukt een enorme alcoholist te zijn. Aardig is ook Sorry I’m Away So Much, waarin Xzibit zowaar toont gevoelens te hebben, iets wat je aan de hand van de overige nummers niet zou zeggen.
Conclusie
Restless is een geslaagd album, maar bevat te veel zwakke nummers om van een topalbum te kunnen spreken. Opvallend is vooral dat Xzibit aantoont dat hij prima kan samenwerken met zowel het groepje rond Dr. Dre, als met zijn oude ‘homies’. Dit zorgt voor veel goede nummers, maar vooral voor een behoorlijk verdeeld album. Het lijkt daarom voor Xzibit tijd om te kiezen: óf teruggaan naar de basis en voorgoed underground blijven, óf een heel album volrappen met Eminem en Dr. Dre en miljonair worden. Op Restless laat de westcoast-rapper horen dat beide opties, muzikaal gezien, interessant zouden zijn.
Geschreven op 28-01-2001 Gepubliceerd op 28 januari 2001
ADVERTENTIE
Overweeg jij om Politicologie te gaan studeren? Meld je nu aan vóór 1 mei!
Misschien is de studie Politicologie wel wat voor jou! Tijdens deze bachelor ga je aan de slag met grote en kleine vraagstukken en bestudeer je politieke machtsverhoudingen. Wil jij erachter komen of deze studie bij je past? Stel al je vragen aan student Wouter.
Meer informatie
