CD-recensie Marilyn Manson - Holy Wood
Door
Geweld
‘Some things will never change’. Zoals Eminem nooit een liefdesliedje voor zijn vriendin Kim zal schrijven, zo zal Marilyn Manson nooit een positieve, lichtverteerbare CD afleveren. Ging het bij Manson eerst nog vooral om de herrie en het shockeren, op het album Mechanical Animals bewezen Brian Warner (Mansons echte naam) en zijn bandleden veel meer te kunnen. Na het succes van dat album kwam echter het drama in Colorado, waar op een school een moordpartij plaatsvond, geïnspireerd op Mansons muziek. Hoewel Manson er verder niets mee te maken had, werd hij verantwoordelijk gehouden voor de slachtpartij. Na een tijdje noodgedwongen uit beeld te zijn geweest, is hij nu terug met Holy Wood. Op dat album mijdt Manson het geweld niet, maar maakt hij het juist tot het hoofdthema.
Grimmig
En waarom ook niet. Immers, volgens Manson zal de wereld nooit veranderen, blijft geweld altijd bestaan en zijn we allemaal gedoemd te mislukken. Manson laat zijn teksten vertellen door zijn alter ego Adam, wiens wereldbeeld uiteraard nogal negatief is. Adam ziet het geweld als iets dat onontkoombaar is en onze toekomst zal blijven beheersen (‘This is evolution: the monkey, the man, then the gun’). Uiteindelijk ziet hij geen andere uitweg dan zelfmoord, iets dat in het laatste nummer plaatsvindt in de vorm van een Russische roulette. Als luisteraar weet je dat het fatale schot moet komen, maar precies op dat moment is de CD afgelopen. Juist door zulke momenten in te lassen, tilt Manson de plaat hoog boven plat amusement uit en maakt de plaat een diepe indruk.
Naargeestig
De dramatische teksten en gebeurtenissen worden prima ondersteund door de wat trage, loodzware gitaarmuziek en Mansons rauwe, doorleefde stem. Grootste pluspunt van Holy Wood is dat Manson niet zijn stem of de versterkers misbruikt. Vrijwel geen gegil, geschreeuw en gebeuk dus. Opvallend genoeg wordt de CD daardoor niet minder zwaar, maar krijgt de plaat juist een naargeestige klank die met te veel gitaren verloren zou zijn gegaan.
Groots en meeslepend
Wie denkt dat Manson zo’n beladen sfeer nodig heeft om zijn muzikale tekortkomingen te bedekken, heeft het echter goed mis. Van begin tot eind, van ingetogen tot keihard, alle nummers zijn van hoge kwaliteit. De songs zijn goed opgebouwd, afwisselend en grijpen je direct bij de keel. Nog belangrijker is echter, dat er in elke song iets van oprechte emotie lijkt te zitten. Luister maar eens een keer of tien naar Lamb of God (‘Nothing’s gonna change the world’), dan ga je echt geloven dat deze wereld hopeloos verloren is. Luister eens naar Born Again of Burning Flag en voel de woede van de songs afdruipen ('I’m someone else, I’m someone new, I’m someone stupid just like you'). En luister vooral eens goed naar het (al genoemde) laatste nummer, waarin Adam zichzelf doodt. Als je na dat nummer nog steeds denkt dat Manson niets kan, of alleen wil shockeren, leg deze plaat dan maar voorgoed weg. Word je echter ook bijna bang van Adams gesuggereerde zelfmoord, verdiep je dan eens in deze plaat. Als je dat doet, kun je de teksten pas goed doorgronden en krijg je pas echte bewondering voor wat Manson op deze CD doet. Niet veel bands maken immers een album met negentien nummers, waarvan er vrijwel geen een onder doet voor de rest. Weinig bands maken een CD die zo rauw en zwaar is, maar toch voor een groot publiek de moeite waard is. En vrijwel geen enkele band weet je een hele CD lang mee te slepen in hun muziek.
Conclusie
Manson weet het niveau van Mechanical Animals te overtreffen en dient daarom definitief serieus genomen te worden. Natuurlijk blijft het 'slechts' Amerikaans entertainment, waardoor de term 'meesterwerk' wat te veel eer is, maar een topper in het genre is het zeker. Hoewel de muziek nergens echt vernieuwend is, kom je maar tot één conclusie: Holy Wood is gruwelijk goed.
Geschreven op 25-12-2000 Gepubliceerd op 25 december 2000
‘Some things will never change’. Zoals Eminem nooit een liefdesliedje voor zijn vriendin Kim zal schrijven, zo zal Marilyn Manson nooit een positieve, lichtverteerbare CD afleveren. Ging het bij Manson eerst nog vooral om de herrie en het shockeren, op het album Mechanical Animals bewezen Brian Warner (Mansons echte naam) en zijn bandleden veel meer te kunnen. Na het succes van dat album kwam echter het drama in Colorado, waar op een school een moordpartij plaatsvond, geïnspireerd op Mansons muziek. Hoewel Manson er verder niets mee te maken had, werd hij verantwoordelijk gehouden voor de slachtpartij. Na een tijdje noodgedwongen uit beeld te zijn geweest, is hij nu terug met Holy Wood. Op dat album mijdt Manson het geweld niet, maar maakt hij het juist tot het hoofdthema.
Grimmig
En waarom ook niet. Immers, volgens Manson zal de wereld nooit veranderen, blijft geweld altijd bestaan en zijn we allemaal gedoemd te mislukken. Manson laat zijn teksten vertellen door zijn alter ego Adam, wiens wereldbeeld uiteraard nogal negatief is. Adam ziet het geweld als iets dat onontkoombaar is en onze toekomst zal blijven beheersen (‘This is evolution: the monkey, the man, then the gun’). Uiteindelijk ziet hij geen andere uitweg dan zelfmoord, iets dat in het laatste nummer plaatsvindt in de vorm van een Russische roulette. Als luisteraar weet je dat het fatale schot moet komen, maar precies op dat moment is de CD afgelopen. Juist door zulke momenten in te lassen, tilt Manson de plaat hoog boven plat amusement uit en maakt de plaat een diepe indruk.
Naargeestig
De dramatische teksten en gebeurtenissen worden prima ondersteund door de wat trage, loodzware gitaarmuziek en Mansons rauwe, doorleefde stem. Grootste pluspunt van Holy Wood is dat Manson niet zijn stem of de versterkers misbruikt. Vrijwel geen gegil, geschreeuw en gebeuk dus. Opvallend genoeg wordt de CD daardoor niet minder zwaar, maar krijgt de plaat juist een naargeestige klank die met te veel gitaren verloren zou zijn gegaan.
Groots en meeslepend
Wie denkt dat Manson zo’n beladen sfeer nodig heeft om zijn muzikale tekortkomingen te bedekken, heeft het echter goed mis. Van begin tot eind, van ingetogen tot keihard, alle nummers zijn van hoge kwaliteit. De songs zijn goed opgebouwd, afwisselend en grijpen je direct bij de keel. Nog belangrijker is echter, dat er in elke song iets van oprechte emotie lijkt te zitten. Luister maar eens een keer of tien naar Lamb of God (‘Nothing’s gonna change the world’), dan ga je echt geloven dat deze wereld hopeloos verloren is. Luister eens naar Born Again of Burning Flag en voel de woede van de songs afdruipen ('I’m someone else, I’m someone new, I’m someone stupid just like you'). En luister vooral eens goed naar het (al genoemde) laatste nummer, waarin Adam zichzelf doodt. Als je na dat nummer nog steeds denkt dat Manson niets kan, of alleen wil shockeren, leg deze plaat dan maar voorgoed weg. Word je echter ook bijna bang van Adams gesuggereerde zelfmoord, verdiep je dan eens in deze plaat. Als je dat doet, kun je de teksten pas goed doorgronden en krijg je pas echte bewondering voor wat Manson op deze CD doet. Niet veel bands maken immers een album met negentien nummers, waarvan er vrijwel geen een onder doet voor de rest. Weinig bands maken een CD die zo rauw en zwaar is, maar toch voor een groot publiek de moeite waard is. En vrijwel geen enkele band weet je een hele CD lang mee te slepen in hun muziek.
Conclusie
Manson weet het niveau van Mechanical Animals te overtreffen en dient daarom definitief serieus genomen te worden. Natuurlijk blijft het 'slechts' Amerikaans entertainment, waardoor de term 'meesterwerk' wat te veel eer is, maar een topper in het genre is het zeker. Hoewel de muziek nergens echt vernieuwend is, kom je maar tot één conclusie: Holy Wood is gruwelijk goed.
Geschreven op 25-12-2000 Gepubliceerd op 25 december 2000
ADVERTENTIE
Overweeg jij om Politicologie te gaan studeren? Meld je nu aan vóór 1 mei!
Misschien is de studie Politicologie wel wat voor jou! Tijdens deze bachelor ga je aan de slag met grote en kleine vraagstukken en bestudeer je politieke machtsverhoudingen. Wil jij erachter komen of deze studie bij je past? Stel al je vragen aan student Wouter.
Meer informatie
