CD-recensie Duran Duran - Astronaut
Door
Is dat wat
Wie van Astronaut een nieuwe Rio of Seven And The Ragged Tiger verwacht komt bedrogen uit. Misschien maar beter ook; Duran Duran heeft een tijd geleden een paar fantastische platen gemaakt, maar toen waren de meeste van jullie nog niet eens geboren. Dit is gewoon 2004, en Duran Duran is weer bij elkaar in originele fab-five bezetting. Is dat wat? Simon LeBon, Roger Taylor, dik in de veertig en nog steeds sexy, dat mag gezegd. Ze komen met een nieuw popalbum, waarop ze hun nummers door hot-shot producers in een modern jasje laten hullen. Dat klinkt soms best verwarrend. Hoor ik nu Duran Duran, of een jong hitparadepaard?
Nietszeggend
Je hoort moderne popmuziek, maar moet de hele tijd denken aan de jaren tachtig. Of je hoort Duran Duran in de toekomst. Allebei waar. Soms werkt dat behoorlijk goed. Single (Reach Up For The) Sunrise is erg catchy, jammer van de slappe tekst. Mooi is ook de supergladde electro-funk ballad Bedroom Toys. Maar té vaak komt Duran Duran niet verder dan een middelmatige, nietszeggende popsong. Nice, What Happens Tomorrow, Taste The Summer, One Of Those Days, je bent ze binnen een minuut weer vergeten. Té vaak gaat het nergens over. Van LeBon mag je meer verwachten dan "There is nothing better than being with you / And I’m feeling so nice."
Conclusie
Astronaut gaat nergens over. Een teleurstelling voor fans van Duran Duran. Astronaut is ook popmuziek tot in perfectie. Lekker makkelijk, hapklaar en beter dan de gemiddelde hit-artiest. Toegankelijke, gelikte elektro-pop met tussendoor de broodnodige ballads. Pop-trash noemden ze dat ooit. En dus hou ik het mooi op twee-en-een-halve duim.
Gepubliceerd op 20 oktober 2004
Wie van Astronaut een nieuwe Rio of Seven And The Ragged Tiger verwacht komt bedrogen uit. Misschien maar beter ook; Duran Duran heeft een tijd geleden een paar fantastische platen gemaakt, maar toen waren de meeste van jullie nog niet eens geboren. Dit is gewoon 2004, en Duran Duran is weer bij elkaar in originele fab-five bezetting. Is dat wat? Simon LeBon, Roger Taylor, dik in de veertig en nog steeds sexy, dat mag gezegd. Ze komen met een nieuw popalbum, waarop ze hun nummers door hot-shot producers in een modern jasje laten hullen. Dat klinkt soms best verwarrend. Hoor ik nu Duran Duran, of een jong hitparadepaard?
Nietszeggend
Je hoort moderne popmuziek, maar moet de hele tijd denken aan de jaren tachtig. Of je hoort Duran Duran in de toekomst. Allebei waar. Soms werkt dat behoorlijk goed. Single (Reach Up For The) Sunrise is erg catchy, jammer van de slappe tekst. Mooi is ook de supergladde electro-funk ballad Bedroom Toys. Maar té vaak komt Duran Duran niet verder dan een middelmatige, nietszeggende popsong. Nice, What Happens Tomorrow, Taste The Summer, One Of Those Days, je bent ze binnen een minuut weer vergeten. Té vaak gaat het nergens over. Van LeBon mag je meer verwachten dan "There is nothing better than being with you / And I’m feeling so nice."
Conclusie
Astronaut gaat nergens over. Een teleurstelling voor fans van Duran Duran. Astronaut is ook popmuziek tot in perfectie. Lekker makkelijk, hapklaar en beter dan de gemiddelde hit-artiest. Toegankelijke, gelikte elektro-pop met tussendoor de broodnodige ballads. Pop-trash noemden ze dat ooit. En dus hou ik het mooi op twee-en-een-halve duim.
Gepubliceerd op 20 oktober 2004
ADVERTENTIE
