Modern Lover
Jonathan Richman is een aardige jongeman uit Amerika. De vriendelijkheid zelve. Soms zelfs zo aardig dat je begint te twijfelen of hij niet straks een kapmes pakt en in je middenrif gaat steken. Want, en dat maakt het er niet beter op, Jonathan Richman is hartstikke gek. De weg kwijt. In de war.

Nieuwe plaat
Toch komt hij zo af en toe met een nieuwe plaat. Hiervoor zong hij, op handen en voeten, een plaat in over zijn leven als kleine dinosaurus. Onwijs schattig natuurlijk, maar toch ben ik persoonlijk blij dat Jonathan nu een iets serieuzer album aflevert. Not So Much To Be Loved, As To Love heet 'ie voluit, en eigenlijk is het best relaxed. Akkoestisch opgenomen, met af en toe een piano en een paar blazers erbij zingt en speelt Jonathan ingetogen gitaarliedjes. Een beetje à la Nick Drake, maar Jonathan klinkt altijd een beetje dronken en niet zo depressief. Adam Green, dat komt dichter in de buurt.

Liedjes
Een groot dichter is Richman nooit geweest. Sinterklaasrijmpjes zijn het, maar dat maakt het niet minder leuk natuurlijk. Een beetje cabaret-achtig zelfs, bijvoorbeeld Vincent van Gogh waarin hij het Rijksmuseum bejubelt. Of Cosi Veloci waarin hij een kleine cursus Italiaans geeft.
't Is leuk om te horen dat naast alle geestigheden ook nog behoorlijk goed gitaar wordt gespeeld. Muzikaal is het allemaal lichtvoetige akkoestische pop. Belle & Sebastian zouden hem wel als gitarist willen, schat ik.

Conclusie
Jonathan Richman zingt zijn liedjes vol overgave. Soms weet hij wel dat het nergens over gaat (luister naar het "Yeah!" op het eerste liedje), soms zingt hij zonder enige ironie de misselijkmakendste dingen ("My baby love- love- LOVES me!"). Maar hij is er eerlijk over, en schaamt zich absoluut niet voor z'n pretentieloze mooiweermuziek. Dus laat je speelgoed staan, schuif gezellig aan. Bij Jonathan Richman. Gepubliceerd op 18 augustus 2004

---