Even lachen
Katy Rose is echt. Echt cool, echt stoer, echt sexy, echt jong en echt hip. Vindt ze zelf in ieder geval, wij twijfelen nog. Ze is een nieuw zangeresje a la Avril Lavigne en Christina Aguilera. Vet rebels, ondanks het gelikte laagje marketing dat V2 records aanbrengt.

Watching
Because I Can opent met de single Overdrive. Zelden zo'n misselijkmakend liedje gehoord. De tekst is zo tenenkrommend suf en de muziek is zo verschrikkelijk braaf dat het moeite kost om niet hard te gaan lachen. Niet goed.
Katy is leuker als ze niet te bijdehand doet. Track twee slaan we daarom ook over, en we gaan snel door naar Watching The Rain. Dat is een mooi liedje met funky ritme-track, dat prima past bij de ietwat pretentieuze, topzware produktie van Katy's vader Kim Bullard (muzikant bij Crosby, Stills en Nash).

Jazzy
Ander hoogtepunt is Snowflakes, waarop ze een ontspannen jazzy liedje uitprobeert. 't Gaat haar redelijk goed af, voor een zestienjarig meisje. Goed, de teksten over seks en liefdesverdriet hangen van cliche's aan elkaar, maar dat geeft niet. Katy mixt enthousiast Christina met Britney met Maria met Alanis met Buffy met K3.

Conclusie
Dat dit niet de ontdekking van 2004 is, lijkt ons duidelijk. In de lawine jonge-meisjes-met-microfoons van nu is ze niet zo heel opvallend meer. Net te kinderachtig en een beetje saai, niveau Kinderen Voor Kinderen. Om met Katy's Overdrive te eindigen:

Out of bed at the crack of noon,
blare the music and have a swoon.
I can’t stop thinking of your face
La la lee la lee loo lace! Gepubliceerd op 3 juli 2004

---