Obligaat
"Persil wast schoon," zei een vriendelijke mannenstem vroeger altijd op televisie. Nu hoor je bijna niets meer van Persil, behalve als dat Amsterdamse bandje ter sprake komt. Met hun nieuwe album, Duotone doen ze een gooi naar verblindende frisheid en electronische basiskleuren. Dat resulteert in een rete-schoon album. Op het steriele af.

Play Us
Persil is in eigen land volstrekt onbekend, veel onbekender dan in het buitenland, gek genoeg. Daar speelden ze een sessie voor John Peel en werden ze uitgebracht op het label Shifty Disco (Elf Power, Beulah). De opgewekte klank-aquarelletjes van Duotone zijn dan ook gevrijwaard van Nederlandse kneuterigheid. Je snapt het wel, dat mr. Peel het mooie, artistieke (lees: hippe) rockmuziek vond. Stereolab hoor je er in terug, net als Solex en Stereo Total.

Niet altijd
De band oefent zich enthousiast in het mixen van stijlen en houdt een heel album lang vast aan artistieke effecten en sputterende ruisfilters. Daardoor krijgen de liedjes weinig afzonderlijk reliëf. Fuzzy Mondays, Mum en Agony Aunt zijn stampende electro-rockliedjes, maar qua opbouw en textuur zo hetzelfde... Da's niet altijd even prettig.

Conclusie
Persil is enthousiast en levert een album vol frisheid en woest genot af. Maar, op Duotone in ieder geval, wordt jammer genoeg nog teveel van hetzelfde gedaan. Zijn ze zelf hun wilde electronische wervelstormen nog niet helemaal de baas, en moeten ze nog teveel afkijken bij al die andere electro-disco-dans-stampvoeten-kunst-muziek-groepjes. Met veel inzet redden ze zich daar uit. Zodat het witwast. Wij van Scholieren.com zijn niet vies van wat meer inspiratie en authenticiteit. Gepubliceerd op 29 februari 2004

---