CD-recensie Guano Apes - Live
Door
Wat vooraf ging
De Duitse crossover-vrienden van Guano Apes draaien inmiddels alweer een paar jaartjes mee. Opgericht begin jaren '90 kwam het kwartet in 1997 met het eerste album Proud Like A God, dat uitgroeide tot Duitslands best verkochte Engelstalige popalbum ooit. In 2000 was het de beurt aan de ietwat teleurstellende opvolger Don't Give Me Names, maar begin dit jaar verscheen het zeer sterke Walking On A Thin Line. Op de vierde release hebben de fans nu eens geen drie jaar hoeven te wachten, want onlangs werd Live uitgebracht. Een tussendoortje, dat vooral bedoelt is om de pauze van een jaar in te vullen die Guano Apes gaat nemen.
De CD
Live is niets meer of minder dan een registratie van het concert dat de band op 2 mei 2003 gaf in het Palladium te Keulen. Zo te horen is er aardig in de opnamen gesnoeid, want wie wel eens bij Guano Apes voor het podium heeft gestaan weet dat er tussen de nummers door regelmatig flink gekletst wordt. Op zich is het niet zo erg dat het geheel wat ingekort is, al gaat het ontbreken van deze praatjes wel enigszins ten koste van de livesfeer. De band heeft duidelijk moeite gedaan om een mooi overzicht van de drie studioplaten te geven, maar mijns inziens is dat toch niet helemaal gelukt. Waarom speelt men bijvoorbeeld een zeiknummer als Living In A Lie, en geen krakers als Crossing The Deadline of Suzie?
Muziek
Het eerste wat mij opvalt, is dat het concert niet bepaald het beste Guano Apes-concert was: het anders zo funky duo Poschwatta (drums) en Ude (bas) hapert af en toe behoorlijk en ook de normaal gesproken uitstekend spelende gitarist Rümenapp laat af en toe wat steekjes vallen. Het grootste euvel is en blijft echter de zang van Sandra Nasic. Op de studioplaten is zij een van de smaakmakers met een grote variëteit aan zangstijlen (van rappen tot grunten), maar helaas kan ze deze prestaties live maar zelden evenaren en nooit overtreffen. Zo ook tijdens dit bewuste concert. De eerste paar nummers gaan haar redelijk goed af, maar na verloop van tijd komen de bekende klachten weer opzetten. Zo klinkt het refrein van Dick bijvoorbeeld lang niet zo krachtig als op plaat en komen ook in andere nummers flink wat valse (of nog erger: nét niet zuivere) noten voorbij.
De DVD
In feite is de DVD die bij de 'limited edition' zit gewoon de CD met beeld erbij, een idee dat nog versterkt wordt door het feit dat er zelfs op de DVD nauwelijks iets van de tussendoor-praatjes terug te vinden is. De tracklist is ook nagenoeg hetzelfde als die van de CD, maar wel zijn Wash It Down en Gogan weggelaten. Wash It Down is vervangen door Trumpeter (oftewel het instrumentale Trumpet Song, en voor Gogan is de Duitse megahit Kumba Yo! in de plaats gekomen, waarbij mevrouw Nasic werkelijk hemeltergend vals zingt en waarschijnlijk uit frustratie daarover de microfoon nagenoeg de hele tijd richting publiek laat wijzen. Het geheel is verder sobertjes op schijf gezet: geen fotogalerij, backstage-beelden of iets van dien aard, maar slechts het concert plus de optie om de nummers afzonderlijk te bekijken en de keuze uit stereo- of Dolby Surround-geluid. Al moeten we natuurlijk wel in acht nemen dat dit schijfje slechts een extraatje bij de CD is en geen volwaardige DVD.
Conclusie
Als Guano Apes-fan had ik Live graag heel goed willen vinden, maar jammer genoeg lukt me dat gewoon niet. Het concert dat ik de band zag geven in 013 Tilburg (2001) was werkelijk fantastisch, maar klaarblijkelijk was dat een uitzondering op de regel. Dat het publiek tijdens het concert alsnog flink uit zijn dak gaat, is waarschijnlijk te wijten aan het feit dat Guano Apes in Duitsland, evenals Di-rect in Nederland, de status van supersterren genieten en zich continu omringd weten door duizenden idolate fans. Hoe dan ook: als het mogelijk was geweest (achter Guano Apes gaat tegenwoordig een heel leger van koelbloedige platenbobo's schuil) had men beter óf niets, óf een ander (ouder?) concert uit kunnen brengen, want je maakt mij niet wijs dat er verder geen goede concertopnames van de band te vinden zijn. Gepubliceerd op 7 januari 2004
De Duitse crossover-vrienden van Guano Apes draaien inmiddels alweer een paar jaartjes mee. Opgericht begin jaren '90 kwam het kwartet in 1997 met het eerste album Proud Like A God, dat uitgroeide tot Duitslands best verkochte Engelstalige popalbum ooit. In 2000 was het de beurt aan de ietwat teleurstellende opvolger Don't Give Me Names, maar begin dit jaar verscheen het zeer sterke Walking On A Thin Line. Op de vierde release hebben de fans nu eens geen drie jaar hoeven te wachten, want onlangs werd Live uitgebracht. Een tussendoortje, dat vooral bedoelt is om de pauze van een jaar in te vullen die Guano Apes gaat nemen.
De CD
Live is niets meer of minder dan een registratie van het concert dat de band op 2 mei 2003 gaf in het Palladium te Keulen. Zo te horen is er aardig in de opnamen gesnoeid, want wie wel eens bij Guano Apes voor het podium heeft gestaan weet dat er tussen de nummers door regelmatig flink gekletst wordt. Op zich is het niet zo erg dat het geheel wat ingekort is, al gaat het ontbreken van deze praatjes wel enigszins ten koste van de livesfeer. De band heeft duidelijk moeite gedaan om een mooi overzicht van de drie studioplaten te geven, maar mijns inziens is dat toch niet helemaal gelukt. Waarom speelt men bijvoorbeeld een zeiknummer als Living In A Lie, en geen krakers als Crossing The Deadline of Suzie?
Muziek
Het eerste wat mij opvalt, is dat het concert niet bepaald het beste Guano Apes-concert was: het anders zo funky duo Poschwatta (drums) en Ude (bas) hapert af en toe behoorlijk en ook de normaal gesproken uitstekend spelende gitarist Rümenapp laat af en toe wat steekjes vallen. Het grootste euvel is en blijft echter de zang van Sandra Nasic. Op de studioplaten is zij een van de smaakmakers met een grote variëteit aan zangstijlen (van rappen tot grunten), maar helaas kan ze deze prestaties live maar zelden evenaren en nooit overtreffen. Zo ook tijdens dit bewuste concert. De eerste paar nummers gaan haar redelijk goed af, maar na verloop van tijd komen de bekende klachten weer opzetten. Zo klinkt het refrein van Dick bijvoorbeeld lang niet zo krachtig als op plaat en komen ook in andere nummers flink wat valse (of nog erger: nét niet zuivere) noten voorbij.
De DVD
In feite is de DVD die bij de 'limited edition' zit gewoon de CD met beeld erbij, een idee dat nog versterkt wordt door het feit dat er zelfs op de DVD nauwelijks iets van de tussendoor-praatjes terug te vinden is. De tracklist is ook nagenoeg hetzelfde als die van de CD, maar wel zijn Wash It Down en Gogan weggelaten. Wash It Down is vervangen door Trumpeter (oftewel het instrumentale Trumpet Song, en voor Gogan is de Duitse megahit Kumba Yo! in de plaats gekomen, waarbij mevrouw Nasic werkelijk hemeltergend vals zingt en waarschijnlijk uit frustratie daarover de microfoon nagenoeg de hele tijd richting publiek laat wijzen. Het geheel is verder sobertjes op schijf gezet: geen fotogalerij, backstage-beelden of iets van dien aard, maar slechts het concert plus de optie om de nummers afzonderlijk te bekijken en de keuze uit stereo- of Dolby Surround-geluid. Al moeten we natuurlijk wel in acht nemen dat dit schijfje slechts een extraatje bij de CD is en geen volwaardige DVD.
Conclusie
Als Guano Apes-fan had ik Live graag heel goed willen vinden, maar jammer genoeg lukt me dat gewoon niet. Het concert dat ik de band zag geven in 013 Tilburg (2001) was werkelijk fantastisch, maar klaarblijkelijk was dat een uitzondering op de regel. Dat het publiek tijdens het concert alsnog flink uit zijn dak gaat, is waarschijnlijk te wijten aan het feit dat Guano Apes in Duitsland, evenals Di-rect in Nederland, de status van supersterren genieten en zich continu omringd weten door duizenden idolate fans. Hoe dan ook: als het mogelijk was geweest (achter Guano Apes gaat tegenwoordig een heel leger van koelbloedige platenbobo's schuil) had men beter óf niets, óf een ander (ouder?) concert uit kunnen brengen, want je maakt mij niet wijs dat er verder geen goede concertopnames van de band te vinden zijn. Gepubliceerd op 7 januari 2004
ADVERTENTIE
Overweeg jij om Politicologie te gaan studeren? Meld je nu aan vóór 1 mei!
Misschien is de studie Politicologie wel wat voor jou! Tijdens deze bachelor ga je aan de slag met grote en kleine vraagstukken en bestudeer je politieke machtsverhoudingen. Wil jij erachter komen of deze studie bij je past? Stel al je vragen aan student Wouter.
Meer informatie
