Lunchpakket Madchester - Lunchpakket
Door
Manchester
Voor wie 24 Hour Party People heeft gezien en wil weten waar de roots van Blur en Oasis nu eigenlijk liggen. In dit lunchpakket niet één band maar een hele stroming: Madchester. Eind jaren tachtig was Manchester boegbeeld van de grijze Engelse industrie. Als je meer wilde dan een saaie baan en een gewoon leven zat er maar één ding op: muziek maken. Gevolg is een stel arrogante Britten die experimenteren met acid-house en dance, maar tegelijkertijd melodieuze pop willen maken met een psychedelisch randje. De drie belangrijkste albums op rij.
Albums
[image:1:left:The Stone Roses -
The Stone Roses]The Stone Roses hebben eigenlijk maar één goede plaat gemaakt, maar zetten er wel de standaard mee voor wat later Britpop zou gaan heten. Zestiger jaren gitaarpop met veel drugs, een eighties dancebeat, hoekige gitaarriffs (John Squire) en nonchalante vocalen van voorman Ian Brown die met klare taal komt: "Don't waste your words / I don't need anything from you / I don't care where you've been or what you plan to do" (I Am The Resurrection).
[image:2:left:Happy Mondays -
Pills 'n' Thrills
And Bellyaches]Nog meer drugs, maar vooral meer beats en samples waren te horen bij Happy Mondays. De bizarre teksten van Shaun Ryder handelen over sex en geweld, over het keiharde stadsleven in Manchester. Pills 'n' Thrills and Bellyaches was het muzikaal en commercieel hoogtepunt van de band: psychedelisch en opwindend, met geweldige nummers als Kinky Afro en Bob’s Yer Uncle.
Als Ryder in 1992 tijdens een belangrijk gesprek over een platencontract even weggaat voor wat heroine en niet meer terugkomt, valt de band al snel uit elkaar. Een paar jaar later boekt Ryder succes met zijn nieuwe band Black Grape.
[image:3:left:Inspiral Carpets -
Life]Lang niet zo vernieuwend en populair als bovenstaande bands, maar toch op een goede derde plaats staan Inspiral Carpets. De band die T-shirts verkocht met een rokende koe erop, en de tekst "Cool as F*ck", waarmee ze meer verdienden dan met de verkoop van hun platen. Debuutalbum Life rockt van de Hammonds en gitaareffecten. Hoogtepunten: This Is How It Feels en Monkey On My Back.
Het Einde
Madchester was een aantal jaren enorm populair, tot The Stone Roses en Happy Mondays ten prooi vielen aan drugsverslavingen en niets meer uitvoerden. Enige echte overblijfselen zijn The Charlatans en Ian Brown. Gepubliceerd op 31 juli 2003
Voor wie 24 Hour Party People heeft gezien en wil weten waar de roots van Blur en Oasis nu eigenlijk liggen. In dit lunchpakket niet één band maar een hele stroming: Madchester. Eind jaren tachtig was Manchester boegbeeld van de grijze Engelse industrie. Als je meer wilde dan een saaie baan en een gewoon leven zat er maar één ding op: muziek maken. Gevolg is een stel arrogante Britten die experimenteren met acid-house en dance, maar tegelijkertijd melodieuze pop willen maken met een psychedelisch randje. De drie belangrijkste albums op rij.
Albums
[image:1:left:The Stone Roses -
The Stone Roses]The Stone Roses hebben eigenlijk maar één goede plaat gemaakt, maar zetten er wel de standaard mee voor wat later Britpop zou gaan heten. Zestiger jaren gitaarpop met veel drugs, een eighties dancebeat, hoekige gitaarriffs (John Squire) en nonchalante vocalen van voorman Ian Brown die met klare taal komt: "Don't waste your words / I don't need anything from you / I don't care where you've been or what you plan to do" (I Am The Resurrection).
[image:2:left:Happy Mondays -
Pills 'n' Thrills
And Bellyaches]Nog meer drugs, maar vooral meer beats en samples waren te horen bij Happy Mondays. De bizarre teksten van Shaun Ryder handelen over sex en geweld, over het keiharde stadsleven in Manchester. Pills 'n' Thrills and Bellyaches was het muzikaal en commercieel hoogtepunt van de band: psychedelisch en opwindend, met geweldige nummers als Kinky Afro en Bob’s Yer Uncle.
Als Ryder in 1992 tijdens een belangrijk gesprek over een platencontract even weggaat voor wat heroine en niet meer terugkomt, valt de band al snel uit elkaar. Een paar jaar later boekt Ryder succes met zijn nieuwe band Black Grape.
[image:3:left:Inspiral Carpets -
Life]Lang niet zo vernieuwend en populair als bovenstaande bands, maar toch op een goede derde plaats staan Inspiral Carpets. De band die T-shirts verkocht met een rokende koe erop, en de tekst "Cool as F*ck", waarmee ze meer verdienden dan met de verkoop van hun platen. Debuutalbum Life rockt van de Hammonds en gitaareffecten. Hoogtepunten: This Is How It Feels en Monkey On My Back.
Het Einde
Madchester was een aantal jaren enorm populair, tot The Stone Roses en Happy Mondays ten prooi vielen aan drugsverslavingen en niets meer uitvoerden. Enige echte overblijfselen zijn The Charlatans en Ian Brown. Gepubliceerd op 31 juli 2003
ADVERTENTIE
