CD-recensie Two Guys - Recorded
Door
Zekerheid
Gelukkig, in al het tumult om je heen zijn er altijd twee zekerheden: scholieren hebben het echt niet makkelijk, en twee: Two Guys zingen daar smakelijke emo-pop liedjes over. Daar kan je verdrietig of blij om zijn, maar het is hoe dan ook gewoon een feit.
Het maken
Label Konkurrent zorgt al een heel poosje voor smakelijke verrassingen in de Nederlandse muziekwinkel, door het maken van onverwachte keuzes en een on-Nederlandse idealistische kijk op muziek. Dat levert namen op die ook de muziekredactie niet altijd even snel thuis kan brengen. Two Guys, ken ik die dan?
Nee, ik geloof het niet. Cameron en Ryan Jones spelen op hun debuut twaalf zelfgeschreven liedjes, een beetje verlegen maar uitgevoerd met verantwoordelijkheidsgevoel en plichtsbesef. Twee Amerikaanse jongens die het willen gaan maken.
Niet bang zijn
Opener Recovery doet je meteen al denken aan slaapkamerverdriet onder een gladde Amerikaanse hemel. Wat elektrische gitaartjes, een zanger die met gevoel zingt over zijn wereld... Intiem is misschien wel het goede woord.
De guys zijn daarbij niet bang voor een enkel cliche hier en daar. Empty is stereotiep lekker zielig, en Someone Stole My Fucking CD's doet wel erg denken aan de college-rock van Ben Folds Five. Later op de CD wordt het iets spannender, met bijvoorbeeld Fantasies (supersnelle rock), of Animal Trainers en Hypocrite (die flink op elkaar lijken trouwens).
Conclusie
De hele tijd dat de Two Guys in mijn discman zaten heb ik me niet aan ze gestoord, maar ik werd ook niet meteen denderend enthousiast. Hoewel het allemaal grappig, slim en bij vlagen zeer gevoelig is, moet je meer meenemen dan een taperecorder om op te vallen tegenwoordig. In de schaduw van Ben Folds, Flaming Lips en Rufus Wainwright spelen twee getalenteerde jongens hun liedjes. En dat is dan weer uitstekend voor in de auto op vakantie, of voor zomaar een zomerdag. Het voelt bijna alsof je in L.A. loopt, lekker meezingen: "Keep down that racket!"
Gepubliceerd op 9 juli 2003
Gelukkig, in al het tumult om je heen zijn er altijd twee zekerheden: scholieren hebben het echt niet makkelijk, en twee: Two Guys zingen daar smakelijke emo-pop liedjes over. Daar kan je verdrietig of blij om zijn, maar het is hoe dan ook gewoon een feit.
Het maken
Label Konkurrent zorgt al een heel poosje voor smakelijke verrassingen in de Nederlandse muziekwinkel, door het maken van onverwachte keuzes en een on-Nederlandse idealistische kijk op muziek. Dat levert namen op die ook de muziekredactie niet altijd even snel thuis kan brengen. Two Guys, ken ik die dan?
Nee, ik geloof het niet. Cameron en Ryan Jones spelen op hun debuut twaalf zelfgeschreven liedjes, een beetje verlegen maar uitgevoerd met verantwoordelijkheidsgevoel en plichtsbesef. Twee Amerikaanse jongens die het willen gaan maken.
Niet bang zijn
Opener Recovery doet je meteen al denken aan slaapkamerverdriet onder een gladde Amerikaanse hemel. Wat elektrische gitaartjes, een zanger die met gevoel zingt over zijn wereld... Intiem is misschien wel het goede woord.
De guys zijn daarbij niet bang voor een enkel cliche hier en daar. Empty is stereotiep lekker zielig, en Someone Stole My Fucking CD's doet wel erg denken aan de college-rock van Ben Folds Five. Later op de CD wordt het iets spannender, met bijvoorbeeld Fantasies (supersnelle rock), of Animal Trainers en Hypocrite (die flink op elkaar lijken trouwens).
Conclusie
De hele tijd dat de Two Guys in mijn discman zaten heb ik me niet aan ze gestoord, maar ik werd ook niet meteen denderend enthousiast. Hoewel het allemaal grappig, slim en bij vlagen zeer gevoelig is, moet je meer meenemen dan een taperecorder om op te vallen tegenwoordig. In de schaduw van Ben Folds, Flaming Lips en Rufus Wainwright spelen twee getalenteerde jongens hun liedjes. En dat is dan weer uitstekend voor in de auto op vakantie, of voor zomaar een zomerdag. Het voelt bijna alsof je in L.A. loopt, lekker meezingen: "Keep down that racket!"
Gepubliceerd op 9 juli 2003
ADVERTENTIE
