Bang
Ik keek er niet echt naar uit moet ik eerlijk toegeven. Anouk optreden in de Dr. Anton Philipszaal in Den Haag; ik durfde er niet naar toe te leven. De angst was me ingeboezemd door twee oorzaken. Ten eerste was drie jaar geleden mijn allereerste rockconcert een optreden van Anouk in de Dr. Anton Philipszaal en hoewel er nog velen zouden volgen was dat concert me bijgebleven als één van de meest bijzondere. Dit concert zou dus een soort herhalingsoefening zijn. Ten tweede was ik angstig, omdat Anouk's laatste plaat Graduated Fool me tegenviel. Teveel rock, te softe teksten, te weinig beleving en te overdreven bezieling.

Alles
Terwijl het voorprogramma (16down) al is begonnen begeef ik me richting de bar buiten de zaal en drink wat. De zin begint toch een beetje te komen en dus verlaat ik mijn stoel, ik groet Sharon van Within Temptation, die zonder jurk en make-up een stuk liever oogt en loop dan de zaal binnen.
Na even wachten komt ze. Anouk.
Misschien komt het doordat ze voor haags publiek speelt, misschien komt het omdat ze zo ondeugend en toch lief kijkt, feit is dat de wedstrijd al gewonnen is voordat hij goed en wel begonnen is.

[image:1:center:Anouk]
De band van Anouk komt goed, energiek over en is in muzikaal opzicht, in tegenstelling tot sommige eerdere samenstellingen, nog best om aan te horen. Een groot deel van de nieuwe nummers wordt gespeeld, maar er is ook ruimte voor oud werk. Sacrafice wordt in een iets harder jasje gestoken en Nobody's Wife krijgt een alternatief intro. De nummers van Graduated Fool dreigen af en toe iets teveel op elkaar te lijken, maar veel wordt goed gemaakt door de stem-improvisaties van Anouk en bijvoorbeeld het huilende gitaar-intro bij Margarita Chum.

Conclusie
Het was grotendeels onterecht om met tegenzin naar Anouk te gaan. Het muzikale was meer aanwezig dan het geweld. En het klonk nog goed ook. Niet super, maar niemand doet het Anouk snel na. Gepubliceerd op 12 mei 2003

---