Nederlands literatuur/lectuur
Opdracht 1
1. Ik denk dat het soms heel lastig is om de lijn tussen wat lectuur is en wat literatuur is, te trekken. Maar literatuur is toch wel met meer diepgang geschreven dan lectuur, denk ik. Je moet meer over de dingen die geschreven zijn nadenken bij literatuur.
2. A. Ik lees eigenlijk alleen strips en héél soms boeken. Meestal lees ik strips van Sjors&Sjimmie of de Donald Duck, daar heb ik heel veel oude stripboekjes van.
B. Strips zijn lekker simpel en duidelijk, dat is fijn om even te lezen voordat je gaat slapen. Als ik in bed ga liggen en meteen ga proberen te slapen, lukt dat me eigenlijk nooit; ik moet altijd eerst even wat lezen.
C. De strips zijn zeker lectuur. Er zit zeker geen diepgang in en moeilijk is het zeker ook niet. Het is heel simpel in elkaar gezet en het zet je (eigenlijk) ook nooit aan het denken.
Opdracht 2
tekst Literatuur/Lectuur Omdat:
Tekst 1 Literatuur Schrijfstijl waarbij je gaat nadenken.
Tekst 2 Lectuur Simpeler geschreven
Tekst 3 Literatuur Lastiger schrijfstijl
Tekst 4 Literatuur “ “
Tekst 5 Lectuur Ontspannend geschreven
Tekst 6 Literatuur Laat je denken
Tekst 7 Literatuur Laat je nadenken
Opdracht 3
· De opzet van het verhaal is vrij eenvoudig, het verhaal is goed te begrijpen.
· Het is voor een vrij algemeen lezerspubliek, het is voor iedereen te begrijpen.
· Het centrale thema is liefde, want het gaat hierom Laura die en Dorchester een afspraak heeft met een knappe man. Dit is een centraal thema bij de vrouwenlectuur.
· Gekunsteld taalgebruik : Laura wierp een blik in een van de vele spiegels inde boetiek. “Ja, het kan er wel mee door,” zei ze. Dat was natuurlijk een understatement, want in werkelijkheid vond ze haar garderobe voor deze avond oogverblindend en dat was die ook.
Opdracht 4
Nooit had ik zo'n knappe vrouw gezien, dacht ik, ze zou best in een Franse film kunnen meespelen, niet in een Duitse, ik wist niet waarom. Alles is inderdaad eensklaps anders. Op school vond ik haar aardig, dat wel, maar nooit had ik zo duidelijk gezien hoe verrukkelijk mooi ze was. Zo mooi en lief dat ik mij wat verlegen voelde om hier met haar gezien te worden. Dat hoefde natuurlijk niet, overigens was er alleen de kastelein die met opgetrokken wenkbrauwen in de krant zat verdiept, net of hij zich boos maakte over alles wat erin stond. Ik hoefde mij niet te generen, ik had gewoon iets met mijn lerares te bespreken,wat dacht je.
Ik stapte op haar af. Eigenlijk hoefde ik mij niet onbehagelijk te voelen, maar toch stond het zweet me op de rug. Hoe vaak was ik nu al niet gewoon naar haar toe gelopen om een vraag te stellen over een moeilijk geschiedenis-onderwerp? Ik besloot dus gewoon door te gaan en me zo normaal mogelijk te gedragen. “H-h-hallo mevrouw Tiemessen, ik heb een vraag over de les vandaag.” Ik voelde dat ik knalrood werd. “Ja, zeg het maar, Arjan.” En toen gebeurde het. Eerst kreeg ik een black-out. Ik stond daar te stamelen tegen mevrouw Tiemessen. Even later viel ik neer op de grond.
Op dit moment lig ik in het ziekenhuis; niets ernstigs hoor, niets om je druk over te maken, dat verzekerden de dokters mij. Ik ben alleen even flauw gevallen. Nog nooit ben ik zo fijn wakker geworden: ik deed mijn ogen open en mevrouw Tiemessen zat aan mijn bed. Ze vertelde me dat ik haar erg had laten schrikken; ik was maar rakelings langs de punt van haar bureau gevallen met mijn hoofd. Dit interesseerde me maar weinig, ik kon haar alleen maar aanstaren. Wat zag ze er mooi uit, dat me dat nooit eerder is opgevallen.
Elke keer als ik dit denk, vergooi ik het idee weer, ze is veel te oud voor me. Maar toch blijf ik maar aan haar denken, ik wordt er gek van.
Het is nu 3 weken later en nog steeds kan ik mevrouw Tiemessen niet uit mijn hoofd zetten. Ik kreeg zelfs het idee dat ze mij ook leuk vond. Het zat namelijk zo; ik moet erg mijn best doen om mijn cijfers op te halen, om over te gaan dit jaar. Ik snapte niets van een onderwerp uit het geschiedenisboek! Ik schraapte mijn moed bij elkaar en stak mijn vinger op. Mevrouw Tiemessen kwam naar mij toe lopen. Alles leek in slow-motion te gaan en ik zag haar haar golven bij elke stap die ze zette. Ze had een rokje aan, waardoor ik haar mooie benen kon zien. Ze waren inderdaad nog erg mooi, zeker voor haar leeftijd. Ik werd uit mijn dagdroom gehaald door een stem. “Wilde je me wat vragen, Arjan?” het was de mooiste stem die er bestond, die van mevrouw Tiemessen. Mijn hoofd werd weer rood, en ik vergat weer even wat ik wilde vragen, maar ik raapte mezelf bij elkaar en stelde de vraag. Van het antwoord heb ik nog niet veel meegekregen, ik kon alleen maar denken aan de lekkere geur die ze op had; wat rook ze lekker! Er kwam een stilte. Daaruit maakte ik op dat ze klaar was met haar antwoord. “Snap je het nu een beetje beter?” vroeg ze. “Ja, helemaal. Dankuwel mevrouw Tiemessen.” En toen kwam het! Ze trok een gezicht waarvan ik de uitdrukking nu nog steeds niet helemaal kan thuisbrengen en zei zachtjes: “Jij mag me wel bij mijn voornaam noemen hoor, alleen jij. Ik heet Brigit.” Ik hield het niet meer en het enige wat ik uit kon brengen was: ”euh… oké”.
Vanaf dat moment ben ik gaan twijfelen of ze me nou wel leuk vond of dat ik het allemaal zelf in mijn hoofd inbeeldde. Toch kijkt ze me elke les wel weer een keer aan. Natuurlijk kijkt ze iedereen wel aan, maar toch heb ik steeds het gevoel dat ze mij op een andere manier aankijkt dan de andere jongens. Op een hele speciale manier…
Opdracht 5
Onbereikbare Liefde
Opdracht 6
Ik denk dat het verhaal van bijlage 6 lectuur is, hoewel er een ingewikkelde manier van zinsopbouw wordt gebruikt, zoals in de eerste zin. Op de vooravond van de dag waarop Paula naar Basel zou vertrekken – want dit bleek, tamelijk banaal, ten slotte de bestemming van de koffer te zijn – kwam Micheal bij haar aankloppen. Dit is best wel een lastige zin om te lezen en die zie je dus ook niet overal. Is het thema toch aanduidelijk liefde en wordt er een niet al te ingewikkeld en algemeen verhaal verteld over Paula.
Opdracht 1
1. Ik denk dat het soms heel lastig is om de lijn tussen wat lectuur is en wat literatuur is, te trekken. Maar literatuur is toch wel met meer diepgang geschreven dan lectuur, denk ik. Je moet meer over de dingen die geschreven zijn nadenken bij literatuur.
2. A. Ik lees eigenlijk alleen strips en héél soms boeken. Meestal lees ik strips van Sjors&Sjimmie of de Donald Duck, daar heb ik heel veel oude stripboekjes van.
B. Strips zijn lekker simpel en duidelijk, dat is fijn om even te lezen voordat je gaat slapen. Als ik in bed ga liggen en meteen ga proberen te slapen, lukt dat me eigenlijk nooit; ik moet altijd eerst even wat lezen.
Opdracht 2
tekst Literatuur/Lectuur Omdat:
Tekst 1 Literatuur Schrijfstijl waarbij je gaat nadenken.
Tekst 2 Lectuur Simpeler geschreven
Tekst 3 Literatuur Lastiger schrijfstijl
Tekst 4 Literatuur “ “
Tekst 5 Lectuur Ontspannend geschreven
Tekst 6 Literatuur Laat je denken
Tekst 7 Literatuur Laat je nadenken
Opdracht 3
· De opzet van het verhaal is vrij eenvoudig, het verhaal is goed te begrijpen.
· Het is voor een vrij algemeen lezerspubliek, het is voor iedereen te begrijpen.
· Het centrale thema is liefde, want het gaat hierom Laura die en Dorchester een afspraak heeft met een knappe man. Dit is een centraal thema bij de vrouwenlectuur.
· Gekunsteld taalgebruik : Laura wierp een blik in een van de vele spiegels inde boetiek. “Ja, het kan er wel mee door,” zei ze. Dat was natuurlijk een understatement, want in werkelijkheid vond ze haar garderobe voor deze avond oogverblindend en dat was die ook.
Nooit had ik zo'n knappe vrouw gezien, dacht ik, ze zou best in een Franse film kunnen meespelen, niet in een Duitse, ik wist niet waarom. Alles is inderdaad eensklaps anders. Op school vond ik haar aardig, dat wel, maar nooit had ik zo duidelijk gezien hoe verrukkelijk mooi ze was. Zo mooi en lief dat ik mij wat verlegen voelde om hier met haar gezien te worden. Dat hoefde natuurlijk niet, overigens was er alleen de kastelein die met opgetrokken wenkbrauwen in de krant zat verdiept, net of hij zich boos maakte over alles wat erin stond. Ik hoefde mij niet te generen, ik had gewoon iets met mijn lerares te bespreken,wat dacht je.
Ik stapte op haar af. Eigenlijk hoefde ik mij niet onbehagelijk te voelen, maar toch stond het zweet me op de rug. Hoe vaak was ik nu al niet gewoon naar haar toe gelopen om een vraag te stellen over een moeilijk geschiedenis-onderwerp? Ik besloot dus gewoon door te gaan en me zo normaal mogelijk te gedragen. “H-h-hallo mevrouw Tiemessen, ik heb een vraag over de les vandaag.” Ik voelde dat ik knalrood werd. “Ja, zeg het maar, Arjan.” En toen gebeurde het. Eerst kreeg ik een black-out. Ik stond daar te stamelen tegen mevrouw Tiemessen. Even later viel ik neer op de grond.
Op dit moment lig ik in het ziekenhuis; niets ernstigs hoor, niets om je druk over te maken, dat verzekerden de dokters mij. Ik ben alleen even flauw gevallen. Nog nooit ben ik zo fijn wakker geworden: ik deed mijn ogen open en mevrouw Tiemessen zat aan mijn bed. Ze vertelde me dat ik haar erg had laten schrikken; ik was maar rakelings langs de punt van haar bureau gevallen met mijn hoofd. Dit interesseerde me maar weinig, ik kon haar alleen maar aanstaren. Wat zag ze er mooi uit, dat me dat nooit eerder is opgevallen.
Elke keer als ik dit denk, vergooi ik het idee weer, ze is veel te oud voor me. Maar toch blijf ik maar aan haar denken, ik wordt er gek van.
Het is nu 3 weken later en nog steeds kan ik mevrouw Tiemessen niet uit mijn hoofd zetten. Ik kreeg zelfs het idee dat ze mij ook leuk vond. Het zat namelijk zo; ik moet erg mijn best doen om mijn cijfers op te halen, om over te gaan dit jaar. Ik snapte niets van een onderwerp uit het geschiedenisboek! Ik schraapte mijn moed bij elkaar en stak mijn vinger op. Mevrouw Tiemessen kwam naar mij toe lopen. Alles leek in slow-motion te gaan en ik zag haar haar golven bij elke stap die ze zette. Ze had een rokje aan, waardoor ik haar mooie benen kon zien. Ze waren inderdaad nog erg mooi, zeker voor haar leeftijd. Ik werd uit mijn dagdroom gehaald door een stem. “Wilde je me wat vragen, Arjan?” het was de mooiste stem die er bestond, die van mevrouw Tiemessen. Mijn hoofd werd weer rood, en ik vergat weer even wat ik wilde vragen, maar ik raapte mezelf bij elkaar en stelde de vraag. Van het antwoord heb ik nog niet veel meegekregen, ik kon alleen maar denken aan de lekkere geur die ze op had; wat rook ze lekker! Er kwam een stilte. Daaruit maakte ik op dat ze klaar was met haar antwoord. “Snap je het nu een beetje beter?” vroeg ze. “Ja, helemaal. Dankuwel mevrouw Tiemessen.” En toen kwam het! Ze trok een gezicht waarvan ik de uitdrukking nu nog steeds niet helemaal kan thuisbrengen en zei zachtjes: “Jij mag me wel bij mijn voornaam noemen hoor, alleen jij. Ik heet Brigit.” Ik hield het niet meer en het enige wat ik uit kon brengen was: ”euh… oké”.
Vanaf dat moment ben ik gaan twijfelen of ze me nou wel leuk vond of dat ik het allemaal zelf in mijn hoofd inbeeldde. Toch kijkt ze me elke les wel weer een keer aan. Natuurlijk kijkt ze iedereen wel aan, maar toch heb ik steeds het gevoel dat ze mij op een andere manier aankijkt dan de andere jongens. Op een hele speciale manier…
Opdracht 5
Onbereikbare Liefde
Opdracht 6
Ik denk dat het verhaal van bijlage 6 lectuur is, hoewel er een ingewikkelde manier van zinsopbouw wordt gebruikt, zoals in de eerste zin. Op de vooravond van de dag waarop Paula naar Basel zou vertrekken – want dit bleek, tamelijk banaal, ten slotte de bestemming van de koffer te zijn – kwam Micheal bij haar aankloppen. Dit is best wel een lastige zin om te lezen en die zie je dus ook niet overal. Is het thema toch aanduidelijk liefde en wordt er een niet al te ingewikkeld en algemeen verhaal verteld over Paula.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden