De Islam

Inhoud: Hoofdstuk 1 ‘Hoogtepunten in het leven’ §1- De Koran §2- Geboorte §3- Besnijdenis §4- Verloving §5- Huwelijk §6- Sterven en begraven
Hoofdstuk 2 §1- Jeruzalem, heiligdom van de rots §2- Arabië, de verspreiding over de wereld §3- Het leven van Mohammed Hoofdstuk 1 ‘Hoogtepunten in het leven’ §1- De Koran De Koran is het heilige boek van de moslims. Het Arabische woord Kur’an betekent ‘voordracht’ of ‘declamatie’(‘dat wat voorgelezen moet worden’). Het woord Koran herinnert aan de visioenen van Mohammed, waarin de engel Gabriël hem opdroeg om de woorden van God voor te lezen. Bij Mohammeds dood bestond de Koran nog niet als boek maar uit teksten en verhalen. De opvolger van Mohammed ( Aboe Bakr) gaf de opdracht om alle overgeleverde teksten te verzamelen en te ordenen. Daaruit werd één boek samengesteld, dat alle goddelijke woorden van de profeet bevatte. De Koran bestaat uit 114 hoofstukken (soera’s) en daarmee is de omvan ongeveer even gelijk als het Nieuwe Testament. De langste soera staat vooraan, de kortste achteraan. De Koran is moeilijk te lezen. Dat komt vooral omdat hij in het Arabisch en in een soort ritmisch rijmproza geschreven is. Wat de Koran, als allerbelangrijkste aan de mensen leert is, dat er maar één God is: Allah. Daarom is Soera 112 de belangrijkste belijdenisformule die de moslims elke vrijdag hardop samen opzeggen. De belijdenis wordt geformuleerd met de woorden ‘Er is geen God dan Allah alleen’. [-soera 112-]: In de naam van Allah, de Barmhartige, de Erbarmer. Zeg: Hij is God, alleen. God, de Heer. Geen kinderen heeft Hij voortgebracht; Ook zelf is Hij niet voortgebracht. Niemand is aan Hem gelijk. In alle soera’s (op één na) staat van boven: ‘In de naam van Allah, de Barmhartige, de Erbarmer.” De woorden van de Koran komen rechtstreeks van God en zijn dus heilig. Daarom zijn er voor het reciteren (zingend oplezen) van de Koran hele precieze voorschriften. De Koran is niet allereerst een leerboek maar een leefboek. Het is een ‘gebruiksboek’ dat de moslim op allerlei momenten van zijn leven gebruikt. §2- Geboorte In veel islamitische landen is het eerste wat en kind te horen krijgt: Allahoe akbar (God is groot). Ze fluisteren ook in het oor van het kindje: Er is geen God dan Allah en Mohammed is zijn profeet (dat zijn de woorden van de geloofsbelijdenis). Op de zevende dag krijgt het kind pas zijn/haar naam. Want dan, zo denken ze, heeft God besloten het kind te laten leven. In sommige landen wordt, volgens een oud Arabisch gebruik, dan ook het hoofdhaar van het kind afgeschoren en het gewicht ervan wordt in goud of zilver aan de armen gegeven.
§3- Besnijdenis Tijdens de besnijdenis wordt de voorhuid van de penis weggesneden. Binnen de Islam is de besnijdenis van jongens een belangrijk overgangsritueel. Het geeft aan dat je op godsdienstig gebied volwassen wordt. Ook symboliseert de besnijdenis de toetreding tot de moslimgemeenschap (de ‘umma’). Daarna geven ze meestal ook een groot feest om te laten zien dat ze het goed vergaat. Het staat niet in de Koran voorgeschreven maar wordt wel als een verplichting gezien. De Arabieren uit de tijd vóór de islam kenden de besnijdenis al, maar dat was waarschijnlijk als een hygiënische maatregel. De leeftijd waarop de besnijdenis moet gebeuren verschilt van land tot land. In Turkije bijvoorbeeld ligt de leeftijd tussen het tweede en het tiende jaar. Veel ouders kiezen ervoor om hun zoon te laten besnijden op een leeftijd, waarop hij deze gebeurtenis bewust mee kan maken. De besnijdenis is een feestelijke gebeurtenis; het jongetje staat in het middelpunt van de belangstelling. Er komt veel bezoek en hij krijgt veel cadeaus. §4- Verloving Over de verloving is niet veel te vertellen. Er is een beperkt feest. En de verloving kondigt eigenlijk aan, dat de ouders het eens zijn met het huwelijk van hun zoon/dochter. 5- Huwelijk Bij de moslim is trouwen en kinderen krijgen een belangrijke sociale plicht. Het is verplicht voor de jongen om het meisje een bruidsgift te schenken. Een islamitische vrouw mag alleen met een moslim trouwen. Een islamitische man mag ook met een joodse of christelijke vrouw trouwen, omdat hij verantwoordelijk is voor de opvoeding. In het stukje hieronder wordt beschreven hoe de dagen van het Islamitisch huwelijk zijn: Een Islamitische huwelijksceremonie duurt 2 tot 3 dagen. Je mag zelf beslissen hoeveel dagen je wilt. Aan het begin van allebei de dagen moet je je op een Islamitische wijze wassen: Je moet altijd eerst met rechts beginnen en met links eindigen: 3x je handen wassen
3x je gezicht wassen
3x je mond spoelen
3x de neus schoonmaken
1x je hoofd door met je vingers door je haar te strijken
1x allebei je oren tegelijk schoonmaken
1x je nek
3x je rechterarm tot je elleboog
3x je linkerarm tot je elleboog
3x je rechtervoet tot je enkels
3x je linkervoet tot je enkels
Na deze handelingen moet je vers 2 uit de Koran hardop zeggen. Als je dat hebt gedaan ben je helemaal schoon en mag je bidden. Na het bidden moet de bruid om haar moeders zegen en vergevenis vragen zodat alles goed verloopt. De eerste dag valt altijd op een zaterdag. Op de eerste dag wordt er gefeest. Er komen familie en vrienden op bezoek. De vrouw wordt mooi gemaakt met henna. Ze doen henna op haar handen en voeten. Dat is een traditie. Ze krijgt ook veel geld. Er wordt gefeest tot de ochtend. Op de tweede dag wordt er ook gefeest. De vrouwen maken lekkers klaar voor het huwelijk. De man komt naar het huis van de vrouw en brengt cadeaus voor haar mee. Hij moet buiten blijven in de tuin. Hij krijgt eerst wat te drinken en nog wat geld erbij. De vrouw zit binnen. De imam (een soort priester; iemand die de gebedsdiensten in de moskee leidt en die ook godsdienstles geeft) komt bij de man en leest uit de Koran. Daarna doet hij hetzelfde bij de vrouw. De vrouw vraagt de man om de bruidsschat. Alleen als ze die heeft gekregen mag de man haar meenemen. Als de man de bruidsschat heeft gegeven betekend het dat ze willen trouwen. Ze zetten hun handtekening zodat ze officieel getrouwd zijn. Daarna gaan ze naar het huis van de man om verder te feesten en de huwelijksnacht te vieren. Er zijn een aantal mensen betrokken bij een Islamitisch huwelijk: - de bruid en bruidegom: zijn het belangrijkste in het huwelijk, omdat alles om hun draait. - de imam: (soort priester) is ook heel belangrijk in het huwelijk omdat hij het bruidspaar met elkaar verbindt. - de familie en vrienden van het bruidspaar: zijn er om het bruidspaar te steunen en vermaken. Bij het huwelijk worden verschillende teksten gebruikt. Om het bruidspaar met elkaar te verbinden wordt er voorgelezen uit de Koran door de imam. Als de bruid en de bruidegom hun jawoord hebben gegeven leest de imam de 7 kalma's (verzen uit de Koran) voor. De 7 Kalma's zijn de belangrijkste teksten uit de Koran. Als de man en de vrouw getrouwd zijn gaat de imam een dua (een wens) doen voor het bruidspaar (hij wenst bijvoorbeeld of het bruidspaar voor altijd gelukkig bij elkaar zal blijven). Daarna wordt weer een stukje uit de Koran voorgelezen. Het Islamitische huwelijk heeft ook een aantal functies: Het huwelijk drukt gevoelens uit (daaronder wordt verstaan de liefde en de gevoelens die het bruidspaar voor elkaar voelt) Het markeert levensmomenten (het huwelijk markeert het moment dat je je bind, dat je besluit om voor eeuwig bij de persoon van wie je houdt te blijven.) Het is ook een soort moment van volwassen worden. Het brengt mensen samen (het huwelijk brengt natuurlijk de bruid en de bruidegom samen. De twee families worden ook hechter want op de bruiloft maken veel mensen die elkaar niet kennen kennis met elkaar). Het verbindt je met het hogere (de teksten en gebeden die door de imam worden voorgelezen brengen je allemaal dichter bij God). Er zijn een aantal symbolen die bij het Islamitisch huwelijk horen. De symbolen zijn: Kleding (voor de bruid is een gewone mooie jurk of een bruidsjurk. Meestal is die wit. De kleding voor de bruidegom is een kostuum; zwart of wit.) Versiering (is gewoon slingers en ballonnen. De tuin is meestal overdekt en ook versierd). Liedjes (De liedjes die er gedraaid worden zijn liefdesliedjes, maar ook wat drukkere muziek waar gedanst op kan worden; het is tenslotte een feest). Bruidsschat (is meestal een prijs die de man moet betalen aan de bruid om haar ‘mee te nemen’). Ouders van het bruidspaar (geven cadeaus aan het bruidspaar, maar ook aan elkaar). §6- Sterven en begraven Evenals andere grote religies, ziet de Islam in de dood een belangrijke overgang naar een ander leven. De ziel (roeh) is afkomstig van Allah en leeft eeuwig. Daarentegen zijn het lichaam en de geest (nafs) sterfelijk. Volgens de overlevering wordt de overledene kort na zijn sterven bezocht door de twee engelen (Moenkir en Nakir). Eerst laten zij de overledene Sjahada (de geloofsbelijdenis) opzeggen. Daarna ondervragen de engelen de overledene en noteren ze de goede en de slechte kanten. Vervolgens wordt de Sjahada eenmaal ingefluisterd, wordt de Koran geciteerd en wordt de overledene met het gezicht in de richting van Mekka gelegd. Kent de overledene de geloofsbelijdenis wel dan wordt zijn graf ‘wijd gemaakt’ zodat hij direct al kan ervaren hoe het paradijs zal zijn. Een uitzondering is er voor de martelaren van het geloof. Zij gaan –vanwege hun bijzondere verdiensten- rechtstreeks naar het paradijs. De overledene die de geloofsbelijdenis niet kent, wordt ‘geslagen’. Voor hem ziet de toekomst er minder goed uit. Veel moslims geloven dat de ziel van de overledene voortleeft na de dood van het lichaam en de geest. De Islam gaat uit van een Dag des oordeels: een dag waarop iedereen zal sterven. Na korte tijd (een of meer uren) worden alle overledenen opgewekt en naar een verzamelplaats gebracht. Allah spreekt daar zijn oordeel uit (Dag des Oordeels). Daarbij maakt hij gebruik van een soort weegschaal met daarop de door de engelen geschreven boeken over de goede en de slechte kanten van de overlevenden. Na het oordeel wacht het ene gedeelte de hel en het andere gedeelte het paradijs. Na het sterven van een geliefde troosten moslims elkaar met de woorden: ‘Voorwaar, wij behoren aan God en tot hem keren wij terug’.
Hoofdstuk 2 §1- Jeruzalem, heiligdom van de rots De naam Jeruzalem is volgens de traditie afgeleid van de twee Hebreeuwse woorden "ir" (stad) en "sjalom" (vrede). Het is een heilige plaats waar alle mensen ongeacht hun geloof, etnische afkomst of politieke voorkeur in harmonie en tolerantie behoren te leven. In werkelijkheid is de stad van vrede omstreden. Al drieduizend jaar, sinds koning David er de hoofdstad van zijn Koninkrijk van maakte, is Jeruzalem het nationale en spirituele centrum van het joodse volk. Wanneer de joden er de daadwerkelijke zeggenschap over hadden, verklaarden ze Jeruzalem tot hun hoofdstad, in 1948. Voor islamieten is Jeruzalem, na Mekka en Media, de derde heilige plaats. Voor het christendom is de stad verbonden aan het leven en het sterven van Jezus Christus. Nergens zijn de drie wereldgodsdiensten zo dicht bij elkaar als in Jeruzalem. Voor de Joden is het ook de stad, waar koning Salomo de Tweede Tempel bouwde. Voor de christenen is de stad vooral met het werk, het sterven en de wederopstanding van Jezus verbonden. De Rotskoepel en de Al Aqsa-moskee behoren voor moslims tot de heiligste plekken van de islam. Deze plekken van godsdienstige verering, waar elk jaar honderdduizenden pelgrims uit de hele wereld aanwezig zijn, liggen allemaal vlak bij elkaar in de ommuurde oude stad. §2- Arabië, de verspreiding over de wereld Mohammed liet bij zijn dood in 632 een groot deel van het Arabische schiereiland als eenheid achter. Na zijn dood wilden allerlei bedoeïenenstammen, die trouw aan Mohammed hadden gezworen, zich los maken van de Islam. De eerste opvolger van de profeet, Aboe Bakr, heeft met behulp van zijn legers de eenheid echter kunnen behouden. Toen hij hierin geslaagd was, heeft hij ook de rest van het Arabisch schiereiland kunnen toevoegen aan ‘het huis van de Islam’. De tweede kalief, Omar, kwam in 634 aan de macht en is van grote betekenis geweest voor de verdere uitbreiding van de islamitische godsdienst en cultuur. Onder zijn bestuur heeft de Islam zich in snelle vaart verspreid over o.a. Egypte, Palestina, Syrië, Mesopotamië en delen van Perzië. Omar werd, nadat hij was vermoord in 644, opgevolgd door Othman die de veroveringen voortzette, totdat ook hij door moord om het leven kwam in 656. Vanaf dit jaar begon de tweedeling in de Islam, tussen de latere soennieten en sjieten, zich af te tekenen. Een deel van de moslims koos Ali tot opvolger terwijl een andere groep, rond Mohammeds vrouw Aisja, de voorkeur gaf aan iemand anders. Toen Ali in 661 werd vermoord door extremisten uit zijn eigen partij, was de splitsing tussen sjieten en soennieten definitief. De soennitische meerderheid maakte Damascus tot nieuwe hoofdstad van het Arabische rijk en van daaruit werden de verdere veroveringen geleid. Via Egypte werd heel Noord-Afrika, dat in die tijd in meerderheid christelijk was, onder de voet gelopen. In 711 werd de oversteek gemaakt naar Spanje en van daaruit vielen de islamitische legers zelfs Frankrijk binnen. Hier werden zij in 732 door Karel Martel bij de stad Poitiers tot staan gebracht en teruggedrongen naar Spanje. §3- Het leven van Mohammed Mohammed werd in 570 na Chr. geboren in Mekka, Saoedi-Arabië. Hij had niet zo'n plezierige jeugd want zijn moeder stierf toen hij zes jaar was en zijn vader was al voor zijn geboorte gestorven. Mohammed werd toen opgevoed door zijn oom en grootvader. Mekka was een echte handelsstad. Er kwamen veel karavanen In Mekka om handel te drijven. Mohammed ging zelf ook mee met karavanen van zijn familie. Zo zag hij veel van de wereld en kwam hij ook al in aanraking met andere godsdiensten zoals het Christendom en het Jodendom. Toen Mohammed 25 jaar was kwam er een ommekeer in zijn leven. Hij trouwde met een rijke weduwe, Chadidja, en ze kregen zes kinderen. Hij voerde diepe filosofische gesprekken en hij trok zich vaak terug in de bergen om goed na te kunnen denken. Dit deed hij in een grot in de berg Hira, vlakbij Mekka. Hij dacht na over de slechte dingen die op de wereld gebeurde. Veel mensen waren arm en de rijken gaven daar niet om. Er werden allerlei goden aanbeden en vrouwen werden minderwaardig behandeld. Hij dacht ook veel na over het geloof. Op een dag kwam de engel Gabriël bij hem om een boodschap van Allah te brengen. De engel zei dat Mohammed uitverkoren was om Allah's boodschap te verkondigen. Hij moest een profeet worden. Gabriël zei dat Mohammed een stuk uit de Koran moest voorlezen. Hij zei dat hij niet kon lezen maar Allah had hem een grote kennis gegeven en hij kon nu lezen. Mohammed kreeg 23 jaar lang boodschappen via Gabriël van Allah. Vaak waren het antwoorden op vragen waarover Mohammed nadacht. Mohammed riep de mensen in Mekka op om alleen Allah te aanbidden en te breken met andere goden. Ook zei hij dat je rechtvaardig moest handelen en op moet komen voor de zwakken. Veel mensen werden hier kwaad over. Ze verdienden immers goed aan het handelen in godenbeelden en er kwamen veel mensen om de goden in Mekka te aanbidden. Die bezoekers zorgden dat er ook weer meer geld verdiend werd. Toch waren er aanhangers van Mohammed. Maar hoe meer aanhangers er kwamen hoe groter de tegenstand was. In het jaar 622 na Chr. was de tegenstand zo groot dat Mohammed naar Medina moest vluchtten. Deze gebeurtenis is erg belangrijk voor de moslims want op dit moment begint de Islamitische jaartelling. 622 na Chr. is dus het jaar 1 van de Islamitische jaartelling. Het begin van de jaartellingen wordt wel Hidjra genoemd. Mohammed leeft acht jaar in Medina en dan keert hij terug naar Mekka. Hij begint een oorlog tegen Mekka en hij ziet kans de stad te veroveren. Daarna verwijdert hij alle afgodbeelden en andere onheilige dingen in Mekka. Hij zorgt dat iedereen in Mekka aanhanger van de Islam wordt. Medina en Mekka zijn nu twee heilige steden en er worden veel bedevaartstochten naar toe gehouden. Jeruzalem is de derde heilige stad van de Islam. Mohammed stierf in 632, hij werd begraven in Medina. Aboe Bakr, een goede vriend van Mohammed en één van zijn eerste volgelingen, werd zijn opvolger. Na de dood van Mohammed ontstonden er al snel twee groeperingen binnen de Islam. Het werd opgesplit in soennieten en sjiieten. Het verschil is dat bij de soennieten de godsdienstig leider niet meteen wereldlijk en militair leider is, bij de sjiieten is dit wel zo.