De Nederlandse industralisatie

Engeland liep in de 18de eeuw al voor op Nederland. Ze hadden aan het eind van de 19de eeuw het gas systeem overgenomen van de Duitsers. De gas verlichting werd aan het eind van de achttiende eeuw uitgevonden. Eerst werd de vlam zelf als lichtbron gebruikt, later werd de vlam gebruikt om een onbrandbaar materiaal te verhitten, waardoor dit ging gloeien. Gaslampen waren in de negentiende eeuw veel in gebruik, maar verdwenen geleidelijk na de invoering van het elektrisch licht. Het probleem was echter dat toen de elektrische lamp in Nederland steeds meer werd gebruikt het te duur was om alle gasleidingen weer weg te halen en daarvoor elektriciteitskabels aan te sluiten. Alleen waar gas nog niet werd gebruikt werd elektriciteit aangesloten. Door dit kreeg Nederland op dit gebied een voorsprong. Dit heet de remmende voorsprong. Omdat Engeland zo ver voor lag konden ze niet meer verder. Dit is het grootste verschil tussen beiden. Nog een verschil is dat Engeland een vrije industrie had. Hierdoor konden ze heel goedkoop exporteren en importeren. Ze konden niet alleen hun ‘eigen’ producten verhandelen maar ook exotische producten zoals specerijen uit India. Engeland had een heel groot imperium waardoor ze veel verschillende producten hadden. Ze hadden hierdoor ook een goedkope manier om bijvoorbeeld van de wol truien te laten maken. Ze namen de wol mee naar een van de veroverde landen en daar kon het heel goedkoop geproduceerd worden. De mensen kregen nog een lager loon dan de Engelsen en soms werden ze ook verplicht om te werken. Nederland had ook een paar kolonies maar lang zo veel en groot niet als Engeland. De meest bekende kolonies zijn Suriname en Indonesië. In Indonesië had Nederland erg veel macht. Ze gebruikten de stad Batavia als een grote haven. De schepen kwamen hier hun goederen ophalen en de Nederlandse producten werden hier ook verkocht. Dit was de hoofdstad van het Indonesisch-Nederlandse rijk. Over Suriname konden we niet zo veel vinden. De Nederlandse hebben een goede invloed gehad. De economie werd beter en de gezondheid van de inwoners ook. Dit kwam doordat er een beter ziekenzorg kwam en omdat er betere voeding te krijgen was. Toen Nederland Suriname een eigen regering gaf en zich helemaal terugtrok is dit alles voor een heel groot deel in elkaar gestort. De economie stelt niet veel meer voor en de regering doet niet echt veel tegen alle problemen die de Surinamers hebben. Dit zijn meer de problemen van nu. In het eind van de 19de eeuw werd de voorsprong in de industrie steeds groter. Engeland had meer arbeiders nodig dus bouwden ze veel kleine arbeidershuisjes in de buurt van de fabrieken. In het begin zagen de huisjes er nog mooi uit maar na een paar jaar zaten ze helemaal onder de roet. Het water werd ook snel bevuild. In Nederland had je in verhouding veel meer boeren en er waren ook weel minder wijken helemaal volgebouwd tussen de fabrieken. Hierdoor werden de mensen ook wat ouder dan in Engeland. De grote verschillen werden steeds minder. Nederland liep steeds meer in op Engeland en in Engeland ging het allemaal niet zo snel meer. De verschillen zijn zo wel duidelijk. Het vinden van overeenkomsten is veel moeilijker. De verschillende sectoren die er waren in 18de en de 19de eeuw waren in Engeland en in Nederland praktisch het zelfde. Er ware veel boeren die akkers of veel dieren bezaten. De mijnbouw was ook een veelvoorkomende baan. Het was gevaarlijk omdat er vaak ontploffingen waren en je had altijd de kans dat een van de gangen in zou storten. De voorzorgsmaatregelen stelden ook niet zo veel voor. Er waren veel te veel mensen beneden en er waren ook te weinig luchtgangen waardoor het mijngas niet goed weg kon komen