Le fabuleux destin d'Amélie Poulain (2001)

Le Fabuleux destin d’Amélie Poulain 1. Welke scène zou je uitkiezen om de film b.v. op televisie voor te stellen? Waarom juist die scène? De scènes waarop de vader van Amélie de foto’s ontvangt van zijn ‘reizende tuinkabouter’. Hierin komt het speciale karakter van de film naar boven en het is ook één van de vele plannetjes die Amélie uitgedoktert heeft om andere mensen het leven wat gemakkelijker en vrolijker te maken. 2. Welke scène vond je de belangrijkste, de sleutelscène in de film? Het moment waarom Amélie op tv ziet dat Prinses Diana gestorven is en ze zo iets laat vallen waardoor ze het doosje met oude kleine kinderspeeltjes vindt. Op dit moment begint de film eigenlijk écht. Hierdoor besluit ze om zich in te zetten om andere mensen op te vrolijken. Om als het ware hun beschermengel te worden. Als ze het doosje niet gevonden had, zouden de daarop volgende gebeurtenissen ook niet gebeurd zijn.
3. Waar slaat de titel van de film op? Hoe leg je hem uit? Amélie beziet het feit dat ze mensen hun beschermengel wordt als iets dat door het lot veroorzaakt is. Ze denkt dat het lot haar heeft uitgekozen om zo voor de mensen te ‘zorgen’. Ze heeft de man van wie het doosje was dat ze vond gelukkig gemaakt door het hem op haar speciale en geheimzinnige manier terug te geven. En dat is voor haar hét teken dat ze zich vanaf dan zal inzetten om andere mensen gelukkig te maken. 4. Is het hoodpersonage – de protagonist- een held, een antiheld, een winner of een verliezer, een verloren zoon...? In zekere zin is Amélie een heldin. Niet omdat ze zogezegd ‘heldhaftige’ dingen doet, want hetgeen ze doet zijn gewoonweg simpele dingen die het leven van de mensen rondom haar wat aangenamer maken. Maar juist omdat ze deze dingen doet, en vooral omdat ze ze in het geheim doet, is ze een soort van heldin. Op een heel eenvoudige manier maakt ze de wereld toch weer een stukje beter. En iemand die dat doet, mag toch wel een held genoemd worden. 5. Zijn de personages herkenbaar, mensen van vlees en bloed, of stereotypes, karikaturen, halfgoden? Heb je jezelf herkend in één van de personages? Met welke figuur sympathiseer je het meest? Waarom? Wat vond je van de acteerprestaties? De personages zijn niet eiet echt herkenbaar, alhoewel het wel mensen van vlees en bloed zijn. Maar elk personage is wel ergens wat exentriek. Ze hebben allemaal minstens één speciale karaktertrek waardoor ze toch verschillen van de meeste mensen. Ik herken mezelf niet echt in één van de personages omdat ze echt allemaal zeer goed uitgewerkt zijn en niet zo maar stereotypetjes zijn. Het zijn allemaal echt uitsersten waardoor het moeilijk wordt om je er jezelf mee te identificeren
Ik vind Amélie zelf de symathiekste persoon, maar dat houdt waarschijnlijk verband met het feit dat zij het hoofdpersonage is en dus het meest aan bod komt
Ik vond de acteerprestaties van alle acteurs zeerr goed. Ze brachten hun rol één voor één overtuigend en op een natuurlijke manier. Ze kwamen allemaal heel echt over, ze leefden hun echt in in hun rol. 6. Wat is de boodschap van de film? Vind je ze geloofwaardig, duidelijk, overtuigend, te nadrukkelijk, onbelangrijk? Of is er gewoon geen boodschap te zoeken? Volgens mij is de boodschap hier in deze film dat je moet genieten van het leven, dat je alle zorgen af en toe gewoon aan de kant moet zetten en gewoon doen wat ja graag doet. Het leven is veel beter zonder allemaal zorgen en dingen waar je verdrietig van wordt. 7. Welke verschillen springen in het oog wanneer je deze film vergelijkt met de doordeweekse TV-feuilletons of TV-films? Maak bv. De vergelijking op het vlak van het gebruik van decors, de belichting, de beeldcompositie, het kleurgebruik, de muziek. Deze film valt moeilijk te vergelijken met doordeweekse tv-programma’s omdat hij zo verschilt van de meeste dingen die je ziet op tv. Deze film is echt heel luchtig, je moet er bijna niet bij nadenken, omdat de gebeurtenissen zo gemakkelijk te volgen zijn, ondanks het feit dat Amélie zich met zoveel dingen tegelijk bezighoudt. Het speelt zich af in Parijs wat sowieso al een mooie locatie is voor zo’n film te draaien. Er worden vooral felle kleuren gebruikt. Mij viel vooral het rode op. Het geeft de film een warm en vrolijk tintje, je voelt je gelukkig gewoon door ernaar te kijken. De gebruikte muziek past ook zeer goed in het kader van de film. Uiteindelijk was het dus een heel mooi geheel.