De Eerste Wereldoorlog

HOOFDSTUK 1. Als er oorlog kwam, zou Duitsland gelijktijdig tegen Rusland en Frankrijk moeten vechten. De Duitsers wisten dat ze daarvoor te zwak waren. Maar ze hadden iets bedacht. Rusland zou maanden nodig hebben om zijn legers op de been te brengen. Zolang kon Rusland geen grote aanval beginnen. Die tijd zou Duitsland benutten om Frankrijk te verslaan. Daarna kon het zich met alle kracht op Rusland werpen. De Franse grens was echter zwaar versterkt met forten en vestingen. Van een aanval daar kon Duitsland geen succes verwachten. Maar ook daar wisten de Duitsers iets op. Ze zouden België binnenvallen en dan via de onbeschermde Franse Noord -Grens Frankrijk binnenvallen. De Fransen wisten wel van dit plan af, maar ze waren er niet bang voor. Ze dachten dat het maar bluf was. In België had je namelijk de Ardennen en volgens de Fransen kom je daar niet doorheen. En ook dachten ze dat Duitsland voor zo’n grote aanval te weinig mannen had. Maar dat was dus niet zo toen Duitsland op 4 augustus België binnenviel
Voor Engeland was deze aanval aanleiding om Duitsland de oorlog te verklaren, want Duitsers in België dat betekende dat de vijand kwam want de Engelse kust is maar 100 km verwijderd van de Belgische.
HOOFDSTUK 2. In de oorlog maakte de soldaten sleuven in de grond, loopgraven om elkaar van daaruit te bestoken met kogels, granaten en andere oorlogswapens. Honderdduizenden soldaten sneuvelden bij pogingen om door de linies heen te komen en de vijand terug te dringen. Het zwaarst waren de gevechten bij Ieperen, Loos, Vimy, de somme, campagne en vooral Verdun. Alleen al bij die Franse stad vielen 600.000 doden, terwijl 800.000 mensen gewond raakten. HOOFDSTUK 3. Een veel gebruikt wapen was gifgas, waarmee men de vijand vergiftigde en in verwarring bracht. Voor het eerst verscheen ook de tank, een Engelse uitvinding, op het slagveld. De Duitsers waren er erg van onder de indruk. Buitgemaakte tanks werden meteen naar Duitsland gestuurd, waar ze in grote aantallen werden nagemaakt. De strijd in de lucht werd ook steeds belangrijker. Soms werden wel 1400 vliegtuigen de lucht in gestuurd om de vijand te bestrijden. HOOFDSTUK 4. De Duitse duikboten waren een levensgevaar voor Engeland. De duikboten schoten onder water torpedo’s af en daarmee werden een heleboel Engelse schepen tot zinken gebracht. In 1917 dreigde dit wapen Engeland te vernielen. De Duitsers vielen elk schip aan dat op weg was naar Engeland, ook Amerikaanse. Daar werd Amerika zo boos om dat het Duitsland de oorlog verklaarde. HOOFDSTUK 5. De Duitsers gingen snel door België heen. Ze ondervonden daarbij weinig tegenstand van het Belgische leger. De Fransen bleven niet stil zitten. Ze vielen aan de oostgrens Duitsland binnen. Maar verder kwamen ze niet. Er was daar een ijzersterke verdedigingslinie en daar wisten ze niet doorheen te komen. De Duitsers hadden meer succes. Binnen enkele weken rukten ze diep tot in Noord-Frankrijk op. Door de dagenlange gevechten raakten ze echter zwaar vermoeid. Het front werd te uitgestrekt en de verbindingen met het achterland te lang. Met de verovering van Parijs in het vooruitzicht werden ze aan de rivier De marne tot staan gebracht. Daarop zette de Fransen en Engelsen de aanval in en dreven de Duitsers terug. Maar niet ver. De Duitsers herstelden zich en hun terugtocht kwam tot stilstand. Vanaf dat moment stonden de twee enorme legers tegenover elkaar, van de Noordzee tot Zwitserland. HOOFDSTUK 6. Ieder land heeft in vredestijd wel een bepaalde legermacht gereed om zo nodig de eerste klappen op te vangen. Ook de Russen hadden zo’n leger. Daarmee vielen ze, bij het uitbreken van de oorlog Oost-Pruisen binnen, een Duitse provincie. Daar hadden de Duitsers, die daar maar weinig troepen hadden niet op gerekend. De Duitse bevelhebber raakte in paniek en wilde de hele provincie ontruimen. Maar dat was tegen de zin van de legerleiding. Er kwam een andere bevelhebber, Hindenburg. Deze wist het ene na het andere Russische leger te vernietigen en het andere op de vlucht te jagen. Intussen waren in grote getallen Duitse troepen van het westelijk front naar het bedreigde oostfront gebracht. Maar toen ze daar arriveerde was het Russische gevaar al geweken. Toch was die Russische aanval een lelijke streep door de rekening van de Duitsers. Ze moesten nu oorlog voeren op 2 fronten, in het westen en in het oosten. En dat is ze niet gelukt.
HOOFDSTUK 7. Door de overgave van Oostenrijk kwam de onderkant van Duitsland volkomen onbeschermd te liggen. Zo raakte Duitsland nog meer in het nauw. Er bleef voor de Duitsers geen andere keus over dan om een wapenstilstand te verzoeken. De Duitse marine deed nog een laatste poging om de strijd te winnen. Ze voer met de vloot uit om de Britse marine een zware slag toe te dienen. Het is er niet van gekomen. De matrozen hadden genoeg van de oorlog. Zij sloegen aan het muiten. In Kiel, in de vlootbasis brak een grote opstand uit, die zich snel over heel Duitsland verspreidde. De Keizer vluchtte naar Nederland (neutraal gebied) De Socialisten, die nu aan de macht kwamen, moesten wel een wapenstilstand sluiten. Dat gebeurde in Compiegne bij Parijs op 11 november 1918, in Frankrijk nog altijd een nationale herdenkingsdag
Hiermee was een vreselijke oorlog afgelopen. HOOFDSTUK 8. De Eerste Wereldoorlog heeft ontzettend veel levens gekost. De schattingen lopen uiteen van 9 tot 11 miljoen doden. Verder raakten ongeveer 21 miljoen mensen gewond, vaak zo erg dat ze voor de rest van hun leven verminkt waren. Ze misten een arm, een been, soms twee benen. Bovendien werden miljoenen mensen van hun huis verdreven. De slachtoffers waren voor het grootste deel militairen, van soldaten tot generaals, maar vooral soldaten sneuvelden. Ze sneuvelden bij tienduizenden in Rusland, Frankrijk en België. Vooral in het westen werd vaak maanden gevochten om het bezit van een klein gebied, een heuvel of een dorp. En als er dan doden vielen, werden er weer nieuwe aangevoerd, steeds maar weer, in eindeloze rijen. Wie naar het front werd gestuurd, had maar een klein kansje dat hij het er levend van afbracht.