Criminaliteit onder allochtone jongeren

Essay Maatschappijleer
Criminaliteit onder allochtone jongeren
Het is een onweerlegbaar feit dat jeugdcriminaliteit sterk is gegroeid. Het is ook een niet te ontkennen feit dat criminaliteit onder allochtone jongeren hoger is dan autochtone jongeren. Ik zal proberen uit te vinden wat daar aan te doen is. Maar eerst moeten wij weten wat de oorzaken van dit ongewoon hoog percentage criminaliteit is. Ten eerste, vanuit economisch oogpunt gezien is het zo dat er een motief aanwezig zou kunnen zijn dat in enkele gevallen kan worden toegepast: over het algemeen worden allochtone werknemers slechter betaald of hebben ze doodgewoon een slechtere baan, wat tot gevolg heeft dat allochtonen het vaak wat krapper hebben dan Nederlanders. Geen computer, klein autootje en een huurhuis, bijvoorbeeld. Direct gevolg is natuurlijk dat jongeren uit de allochtone bevolkingsgroepen minder zakgeld krijgen dan Nederlandse kinderen, dus ook minder te besteden hebben. Om toch aan hun ‘trekken’ te komen in vergelijking met Nederlandse jeugd, zullen zij zich soms gedwongen kunnen voelen om te gaan stelen. Of het kan zo zijn dat ze geen geld hebben om naar de bioscoop te gaan, of en disco of cafe in the duiken, zoals hun Nederlandse leeftijdgenoten. Dit kan natuurlijk ook kwaad bloed onder de allochtone jongeren zetten. Ook omdat ze niet naar de bios of disco kunnen, zullen ze zich op uitgaansavonden vervelen en uit saaiheid vandalistisch verdrag gaan vertonen. Cultureel en sociaal gezien is er soms met de opvoeding van deze probleemjongeren ook wat mis. Vaak zitten de handen van Turkse iof Marokkaanse (de groepen waar we het hier voornamelijk over hebben) vaders wat ‘los’. Zij ervaren het niet als fout om onwillige of ongehoorzame kinderen te slaan; zij beschouwen het al deel van de opvoeding, zoals hun vader hun ook sloeg, vroeger. Ook zijn Turkse of Marokkaanse vaders te autoritair en proberen hun kinderen de Islam op te leggen, terwijl die dat vaak niet willen, omdat de Turkse en Marokkaanse jongeren de Nederlandse jongeren om zich heen vrijwel ongebonden zien leven, terwijl een aanvaarding van de Islam toch weer heel wat restricties inhoud (denk maar aan drankgebruik, bijvoorbeeld, wat toch wel vrij belangrijk is voor jongeren). Ten derde kan bijvoorbeeld de politie of de reclassering weinig verbetering in de situties brengen. Ze kunnen natuurlijk onmogelijk de financiele situatie gaan verbeteren, en vaak zien de vaders het las een inbreuk of hun gezag als familiehoofd als anderen zich met hun kinderen gaan bemoeien, waardoor ze medewerking weigeren. Doordat bijvoorbeeld Marokkanen en Turken erg klitten in groepen vanwege cultuur, is het moeilijk voor de politie of andere instanties om door te dringen to hun. Je kent het gedrag van een groep rebelse jongeren wel: alles wat autoritair is moet gemeden worden. Dus hulp van reklassering of politie word vanzelfsprekend geweerd. Enkele theorieen toepasbaar op het gedrag van deze groep kleine criminelen. Eerst, de Klassieke school. Deze school, die zegt dat mensen misdaden plegen omdat ze arm en wanhopig zijn, zou best eens gelijk kunnen hebben. In mijn beschrijving van de economishe situaties hebben we al gezien dat de meeste jeugdcriminelen die allochtonen zijn uit de lagere economishe klasse komen. Dus, het gebrek aan te besteden geld speelt een grote rol bij het motief van deze jeugdcriminelen, wat de Klasieke school ook zegt, maar dan over alle criminelen. Verder zou de Antropologishe school van Cesare Lombroso, die de fysieke eigenschappen van personen associeert met hun psychisch gedrag, zich in het hander wrijven met dit voorbeeld. Als je Lombroso hier op loslaat, zou hij waarschijnlijk tot de conclusie komen dat al je zwart bent, met bruine ogen, je waarschijnlijk een crimineel bent. Zelf beschouw ik Lombroso’s theorie als complete onzin, dus behandel ik deze ook niet verder. Volgense de Milieuschool ligt het noch aan de allochtonen, nog aan de jongeren: het ligt aan de totale samenleving. De Milieuschool zegt dat de samenleving is voor criminaliteit wat een kweekbodem voor bacterien is: ze kunnen niet zonder elkaar. En hoe beter de kweekbodem, hoe meer bacterien. dus, hoe rotter de samenleving vanbinnen is, hoe meer criminaliteit. Ook de Bindingstheorie is van toepassing op het onderwerp allochtone jeugdcriminaliteiit. Namelijk, in de Bindingstheorie worden vier elementen genoemd (attachment, commitment, involvement en belief). We lopen ze even af. Attachment (de hoeveelheid en duidelijkheid van de banden tussen persoon en maatschappij). Bij Turken en Marokkanen en andere allochtonen zou ik zeggen: de banden met de Nederlandse maatschappij zin niet zo sterk als die van Nederlanders zelf, omdat zij vaak nog trouw blijven aan hun vaderland of religie (Islam?). Dus, hierdoor zouden allochtone jongeren (jongeren hebben sowieso minder banden, omdat ze nog niet werken en daarvan afhankelijk zijn) eerder neigen tot crimineel gedrag. Dan, comitment. Wie meer verliest door misdaad dan ermee wint, zal de misdaad niet gauw plegen. Nou hebben allochtone jongeren over het algemeen minder te verliezen (ze hebben minder gle,d de thuissituatie is meestal niet optimaal vanwege de autoritaire vader, op school gaat het niet gooed vanwege het taalprobleem of andere problemen, zoals achterstallig onderwijs van het land waar men oorspronkelijk vandaan komt). Dus allochtone jongeren zullen eerder bereid zij het risico te lopen om gepakt te worden bij het plegen van een misdrijf, omdat ze minder te verliezen hebben. Dan is eer involvement: heb je er tijd voor? De allochtone jongeren zeker, omdat er thuis vaak door het geldgebrek weining te oden is en er geen geld is om uit te gaan. En tenslotte, belief: het zou zo kunnen zijn dat de allochtonen hun geweten meer negeren door hun opvoeding, die meestal vergeleken met Nederlandse maatstaven ‘bekrompen’ is. Dus, ik zou zeggen dat de Bindingstheorie verij goed past bij dit onderwerp. En tenslotte zal ik nog de Diffirential-Association theorie. Hierbij word gezegd dat het afhangt van de wijk, vriendengroep en de ouderen in de buurt. Even toetsen op allochtone jeugdcriminalitieti in Nederland. Ten eerste, vanwege de economische situatie komen de meeste allochtonen in huurwijken terecht, samen met andere allochtonen en personen van de economisch-sociaal lagere klasse. Dus, dat klopt. Verder, de vriendengroep het minder te besteden, weinig te verliezen, en zal neigen naar crimineel gedrag, dus wwarom een lid van die groep niet ook? En ten derde, de volwassenen in de buurt/wijk zijn voornamelijk ouders en soms leraren. Deze leraren zullen wel positieve indruk uitoefenen, en de ouders oook (of de ouders zijn passief), waardoor er in ieder geval een spanning over het crimineel gedrag onstaat. Zo is het avontuurlijk en een vernieuwend spelletje om misdrijven te gaan plegen. Enkele oplosing geopperd door de politiek: pak ze strenger aan, straf ze harder, dan leren ze het wel. Of: praat met ze, en probeer oplossingen te vinden door te overleggen met het gezin (vader?!). Mijn reacties hierop: het eerste vorstel zet alleen maar nog meer kwaad bloed. Hierdoor zullen ze zichzelf proberen te verweren, met als resultaat nog meer klitten en deintegratie, en dat is wel het laatste wat we willlen. Ook zal het probleem niet verholpen worden met een harder politie-optreden. Dat zal juist nog meer provocaties (rellen, zoals in Amsterdam afgelopen zomer is voorgekomen) en vandalisme (gericht tegen autoriteiten) uitlokken. Dus, voor een hardere aanpak van zal je mij niet horen pleiten. En, bijkomstig daarbij, is nog dat het wel erg veel naar discriminatie zal neigen als allochtone probleemjongeren harder aangepakt worden. Dat praten gaat er bij mij ook niet in, want het is nog altijd wel zo dat je met praten begrip kunt kweken, maar hoe kweek je begrip bij een man die zijn machtpositie denkt te verliezen aan mensen die hij als heidenen beschouwt, ook al zijn ze zijn gastheren (deze man is dus het hoofd van het gezin; de vader). En, ook, door de overhied zich te veel te laten bemoeien met het gezinsleven van allochtone ouders van probleemjongeren is mijn inziens een erge inbreuk of privacy. Oke, de hukp die nu word gegeven natuurlijk niet, maar deze hulp blijkt dus ook duidelijk nie voldoende te zijn. Dus, nog meer hulp bieden, nog meer gesprekken, nog meer ‘kleine dingetjes’ regelen? gaat dat niet te ver: waar stel je de grens voor de privacy van het gezin. Is het oz dat het verdrijven van criminaliteit boven het gezin (hoeksteen van de samenleving volgens het CDA) en privacy gaat? Ik denk niet, ook al zou het maar om een klein aantal gezinne gaan. En, trouwens, ik weet zeker dat de probleemjongeren en hun gezinnen ook zeker niet om nog meer bemoeienis van buitenaf zitten te springen. Ik denk zelf meer aan een soort mengeling van de twee voorstellen: harde aanpak en meer praten. Met praten bedoel ik meer uitlegge, eigenlijk. Bijvoorbeeld tegen zo’n probleemjongere zeggen: ‘Kijk eens jongen/meid, het zal ons een worst weten of je later putjesschepper wilt zijn. Als je zelf je school verknalt, best, dan verknal je ook je kans op een goede baan. best, als jij dat wilt. Maar kom dan ook niet zeuren om een uitkering, of val dan ook geen anderen lastig. Als je daarvoor kiest, hoe je dan ook koest en rustig. En als je dat niet wilt, zul je er zelf aan moeten werken, want wij kunnen, willen en hoeven het niet voor je te doen.’ Als je deze toch vrij duidelijke taal hoort, dan zou zo’n probleemjongere toch wel eerder nadenken bij de daden dan voorheen, dunkt me. En ik vind ook dat een overheid het volste recht heeft om zoiets te zeggen, per slot van rekening hebben alle mense die wel werken en een goede opleiding gehaald hebben geen zin om voor de rest gled te verdienen, want dna is die rest in fiete een soort mega-parasiet. En alhoewel mensen met echte goede redenen (gehandicapten, degenen die bedrijfsongelukken ebben gehad, of zij die een goede opleiding hebben en wat goodwil vertonen maar die simpelweg echt geen baan kunnen krijgen) niet horen bij deze rest, is het wel zo dat de samenleving het niet gebukt kan gaan onder parasieten. En je zou deze jeugdcriminelen toch zeker wel tot deze parasieten kunnen gaan rekenen als je hun slechte ontwikkeling verder ongestoord door laat gaan. Met hardere aanpak bedoel ik dat je de ouders moet aanpakken: dit geld voor alle gevallen van vandalisme natuurlijk, maar het is bij dit onderwerp toch ook zeker van toepassing. ‘Heeft je kind deze ruit ingegooid, had je daar eerder aa moeten denken en had je ‘m beter moeten opvoeden. nu ga jij betalen voor die ruit. He je kind die en die het ziekenhuis ingeslagen, betaal het bed en de zorg maar.’ Ik denk dat je de ouders tne eerste met het neus op de fieten drukt van wat het kind aanricht: laat ze het maar voelen in hun portommonee. Ten tweede bereik je hiermee dat de ouders ook, uit puur zelfbehoud overigens, wel beter op hun kind’s gedrag moeten letten, anders gaat al het huishoudgeld op aan herstelbetalingen en schadeloosstellingen voor het kind’s gedrag. Hiermee denk ik dat we al een eind op weg zijn naar een goede, zij het wat harde, bestrijding van de jeugdcriminaliteit onder (allochtone) jongeren.