De thuiskomst door Bert Jansen

Thema Marcel komt, na tien jaar te zijn weggeweest, weer opdagen. De reden van zijn vertrek was dat de situatie thuis er niet beter op zou worden als hij zou blijven. Marcel kwam terecht in de stad en raakte verslaafd. Hij is zichzelf niet mee. Thuis is eigenlijk niets veranderd. Hij vindt het saai en klaagt dat hij ziek is. Hij weet niet goed wat hij moet doen, totdat op een dag het idee ontstaat om er samen met zijn vader op uit te gaan. Hoofdpersonen Marcel: Verslaafde jongen, hier draait het verhaal om.
Vader: Eenzame man met gezondheidsproblemen. De muren komen thuis eigenlijk ook op hem af, lost dit echter op met klusjes rond het huis. Moeder: Doet het huishouden, maakt zich overal druk om maar wil maar niet inzien of begrijpen wat er aan de hand is. Inhoud Marcel staat weer in zijn oude vertrouwde kamer, er is niets veranderd. Beneden roept zijn moeder hem, zijn thee wordt koud. Het gesprek met zijn moeder kwam slecht op gang. Het enige wat ze zei was: "Waarom heb je ons helemaal niet gebeld?" Het werd weer stil maar Marcel zei opeens dat hij was teruggekomen omdat hij ziek was. Zijn moeder ging er eigenlijk niet eens op in maar werd weer kwaad dat hij zo lang was weggebleven. Later zit Marcel weer in zijn oude kamer en neemt uit zijn tas een blauw metalen doosje. Om zijn pijn en trillen en zweten weer over te laten gaan, deed hij het weer. Snuiven, spuiten. Eigenlijk hoopte hij dat zijn moeder nu binnen kwam lopen, dan had hij haar het verhaal niet uit zichzelf hoeven vertellen. Als zijn vader thuis komt gaat hij naar de kamer van Marcel. Als hij binnenkomt ziet hij meteen de glazen plaat, weggerolde spuit en andere attributen. Zijn vader beseft wel meteen wat er aan de hand is. Maar hij wordt niet kwaad, hij wordt eerder emotioneel en gaat huilen. Marcel weet niet goed wat hij met die situatie aan moet en wordt een beetje pissig en zegt dat hij er zelf voor gekozen heeft. Onder het eten begreep Marcel van zijn moeder dat zijn vader een half jaar geleden uit het ziekenhuis ontslagen was en twee keer achter elkaar een hartaanval had gehad. Terwijl zijn moeder grote problemen maakte over de gezondheid van zijn vader kreeg Marcel het weer, die hel erge trillingen en zweethanden. Nadat hij samen met zijn vader een borrel had gedronken en zijn vader naar boven was gegaan, nam hij een bierglas met jenever en vulde het bij met water. De volgende dag vroeg Marcel aan zijn moeder welke dokter ze tegenwoordig hadden. Zijn vader antwoordde dat hij hier verderop in de straat woonde en om twee uur spreekuur had. Marcel wilde het op dat moment vertellen maar zijn vader wenkte hem, nee. Marcel ging naar boven en gebruikte zijn laatste spul. Toen hij door de straat liep kwam hij bij het huis van de dokter. De dokter was van zijn leeftijd. Toen Marcel zijn naam noemde herkende de dokter die. Marcel vertelde dat hij de zoon van de Rijkemonds van verderop was. Marcel vroeg naar het recept Methadon, natuurlijk wilde de dokter weten waarvoor het was. Toen vertelde Marcel het hel verhaal en zei daarbij dat hij wilde stoppen maar dat hij het recept alleen voor de zekerheid wil, als het niet meer gaat. Later verteld de dokter hem dat er wel wat meer met zijn vader aan de hand is, dan alleen die hartaanvallen, maar vanwege een spoedgeval kon hij daar niet verder op in gaan. Eenmaal weer thuis vroeg zijn moeder of hij nog wasgoed had en wilde het uit zijn tas gaan halen. Marcel reageerde natuurlijk gelijk, want anders zou ze het spul vinden. Marcel liet zijn moeder de medicijnen zien, maar ze wist niet wat het in hield. Zijn vader maakte haar wijs dat het medicijnen waren tegen pijn, een soort pijnstiller. Toen Marcel de volgende dag wakker werd was hij vreselijk ziek, hij gaf over en had verschrikkelijke maagpijn. Later ging het wel weer en zijn vader vroeg hem of hij morgen vroeg mee ging vissen en Marcel stemde toe. Om half vijf wekte zijn vader hem en ze maakte zich klaar om te vertrekken. Zijn vader bood hem aan om te rijden, maar hij weigerde. Als ze aangekomen zijn dringt zijn vader erop aan of hij a.u.b. zijn medicijnen in wil nemen. Het ging namelijk weer helmaal de verkeerde kant op. Hij nam ze in en begin zich meteen beter te voelen. Onder het vissen praten ze over van alles. Ze praten over moeder en hoe zij eigenlijk 10 jaar lang mooie verhaaltjes over hem had verteld tegen de familie, allemaal gelogen dus. Toen ze weer terug gingen greep Marcel de hand van zijn vader en zei hem dat hij van hem hield. Dat gaf zijn vader de aanleiding om Marcel iets te vertellen iver zichzelf. Hij vertelde Marcel at hij kanker had maar dat mocht hij absoluut niet tegen moeder vertellen want anders ging ze zich nog drukker maken dan ze al doet. Toen ze thuis kwamen was zoals verwacht, Marcels moeder woedend en begon al weer meteen problemen te maken over de gezondheid van zijn vader en of hij zijn medicijnen wel had ingenomen. Marcel maakte de harde opmerking dat zijn vader hier nog zieker gemaakt werd dan dat hij eigenlijk al was. Zijn moeder werd hierdoor hysterisch en rende huilend naar boven. Marcel praatte met zijn vader en stelde hem voor om er een paar dagen tussen uit te gaan, samen met hem. Zijn vader dacht er over na en stemde toe. Hij gaat naar de bank en haalt veel geld en betaalcheques. Ondertussen schrijft Marcel een briefje waarin hij de situatie uitlegt en zegt dat ze vanavond zullen bellen. Ook pakt hij een tas in voor zijn vader. Toen zijn vader thuis kwam vertrokken ze meteen. Onderweg vroeg zijn vader of die pillen nu eigenlijk wel helpen. Marcel vergelijkt hat met alcoholvrij bier. Ze wisselde van plaatsen en Marcel nam het stuur ver. Na een tijdje rijden wilde Marcel toch weer terug naar huis maar zijn vader haalde hem over door te rijden. Zijn vader wilde eigenlijk ook niet naar huis bellen, maar toen ze bij een tankstation aankwamen sliep zijn vader en hij vroeg ondertussen of er een telfoon was. Hij sprak zijn moeder maar zij wilde hem niet spreken, alleen zijn vader. Opeens zei ze iets heel merkwaardigs en marcel schok ervan: "Ik weet wel wat jij bent hoor, jij bent een junkie." Opeens stond zijn vader daar, Marcel zei dat zijn vrouw hem wilde spreken maar zijn vader liep weg en ging in de auto zitten. Ze waren al naar de plek geweest waar zijn vader herinneringen had en nu gingen ze naar de stad. De plek waar Marcel al die tijd was. Ze boekten een hotel. Marcel vroeg zich af of het wel toeval was dat ze in de stad belland waren. Hier wist hij het te vinden. Zijn vader had hem meteen door maar Marcel wilde nog niet toegeven. Toch koopt hij het spul en gebruikt het ook nog. De rust keert in zijn lichaam terug. Na een ruzie in de auto besluit zijn vader opeens om hem terug te brengen naar de std waar hij al die tijd is geweest en dan zelf naar huis te gaan. De enige reden dat zijn vader meegegaan was om te weten wat, hoe het met Marcel zat. Zijn vader gaf toe dat hij gestopt was met zijn medicijnen alleen maar om het goede voorbeeld te geven aan zijn zoon en te laten zien dat het zonder ook goed kan gaan. Maar Marcels kan nu niet zonder meer. Marcel legt hem uit dat hij nu eenmaal die keus heeft gemaakt en eigenlijk te stoned is om na te kunnen denken. Zijn vader neemt zijn medicijnen weer in. Marcel zegt dat ze eerst naar een dokter gaan en daarna naar huis. Of hij daar zal blijven weet hij nog niet zeker. Zijn vader is blij en zegt dat hij dit voor geen goud had willen missen. Ze bellen moeder en ze is blij en verteld op haar manier dat ze van Marcel houdt. VADERS BLIJVEN VADERS. ZONEN BLIJVEN ZONEN.