Titel Ex-schrijver Auteur Herman Brusselmans Uitgeverij Ooievaar pockethouse Amsterdam Jaar van uitgave 1991 Jaar gelezen uitgave 1993 Aantal bladzijden 266 Waar gaat het boek over Het boek gaat over een man (een karikatuur van Brusselmans zelf, die overigens in het boek wel Herman Brusselmans heet), die gestopt is met het schrijven van romans en derhalve een andere zinvolle invulling aan zijn leven probeert te geven, wat hem maar moeizaam lukt. Het meest van de tijd slaapt hij, drinkt hij en heeft hij seks. Het boek gaat over angst voor het leven zelf, drank, vrouwen, schrijven en de dood. Het boek is zeer humoristisch, mede door de bizarre wendingen die de verhalen nemen en de vreemde zinsnedes die hij gebruikt, zoals op bladzijde 117/178, waar hij een droom beschrijft: "alsmede stuurt de rechter mij voor drie en een kwart jaar de gevangenis in. Daar leer ik de Brusselse ex-dadaist Ivo de Trottere kennen, die nog 19 jaar te gaan heeft, zelf zou hij liever nog 2 jaar te gaan hebben, maar het gevangenisregelement-met name de clausule hoe lang iemand precies binnen moet blijven-oordeelt er anders over". Brusselmans' boeken staan hier bol van. Ik heb dit verhaal gekozen omdat ik graag verhalen van Brusselmans lees, toen kwam ik een dit boek tegen bij de Slegte voor een paar centen, ik heb het gekocht en gelezen voor het leesdossier. De schrijver: daar wist ik niet al te veel over, alleen dat het een belg was met lange haren die leuke verhaaltjes schreef, ik heb altijd graag boeken van Brusselans gelezen, maar veel weten over de schrijver…nee. Het onderwerp: het boek handelt over meerdere onderwerpen waar iedereen wel redelijk vertrouwd mee is volgens mij, angst, drank, vrouwen en de dood zijn volgens mij niemand geheel onbekend, mij dus ook niet
De context: er zitten dus wel aardig wat herkenbare dingen in, maar niet zo extreem als Brusselmans ze meemaakt. De arme man heeft een moeilijk leven, daar schrijft hij graag over. Hoewel zijn boeken toch niet al te zwaarmoedig zijn, zit er toch aardig wat melancholie en triestheid in.
De personen De hoofdpersoon is onbetwist Herman Brusselmans, die zichzelf in dit boek afschildert als een neurotische alcoholist, die alleen maar denkt aan zijn vrouw die hem verlaten heeft. Hierbij zijn er ook nog ontelbare, relatief onbelangrijke bijpersonen (ouders, Joe Alias, De Meeuw, Olympia etc. zij maken slechts een heel klein deel van het boek uit, voor het grootste gedeelte draait het om Brusselmans). Herman houdt zich met vele dingen bezig, vooral grote plannen maken en ze vervolgens niet uitvoeren. Dat is het leuke van dit boek, de hoofdpersoon lijkt heel erg ambitieus, maar eigenlijk doet hij niets anders dan drinken, slapen en seks hebben. Hij is geobsedeerd door de vrouw die hem verlaten heeft: Gloria, de liefde van zijn leven. Bij iedere vrouw waarmee hij na Gloria het bed in duikt probeert hij Gloria te herkennen. Ook is hij nogal geobsedeerd door dingen uit zijn dromen, zoals de zgn. airhostess welke de meest mooie vrouw op aarde moet zijn en die hij vastbesloten is nog eens tegen het lijf te lopen en vervolgens te huwen. Verder doet hij niets, hij is immers gestopt met schrijven en heeft nog geen andere invulling van zijn leven kunnen vinden behalve drinken. Vrouwen houden hem over het algemeen nogal bezig. Hij denkt constant aan ze en versiert ze aan de lopende band, wat overigens nogal vreemd is. Hij vertelt immers in het boek herhaaldelijke malen dat hij zo lelijk als de nacht is. Vervelend aan het boek wordt op een gegeven ogenblik zijn obsessie voor Gloria, wiens naam op bijna elke bladzijde voorkomt. Hij is dus nog steeds hopeloos verliefd, maar weet intussen dar ze nooit meer terug zal komen, waarom wordt overigens niet geheel duidelijk. De relaties tussen Herman en zijn vrienden wisselen nogal. Joe Alias is zijn beste vriend. Hij komt maar een paar bladzijdes in het boek voor, dan vertelt Brusselmans ook wel zo vaak mogelijk hoe goed vriend Joe wel niet is. De relaties met vrouwen zijn kortstondig en heftig, meestal is het na een of hooguit twee vrijpartijen reeds afgelopen. Hij is wel steeds voornemens ze nog eens te bellen, maar hij doet het nooit. De relatie tussen Herman en zijn ouders is aardig goed, maar oppervlakkig. Hij deelt niet zo veel met zijn vader en moeder maar kan wel goed met ze opschieten. De Meeuw is een andere vriend van Brusselmans, zij praten veel, maar allemaal onzin, ze hebben nog nooit een zinnig gesprek gevoerd. Brusselmans vindt De Meeuw eigenlijk maar een domme, getrouwde oetlul. Met zijn biograaf (een jonge, rijke fan van de ex-schrijver, die vastbesloten is een biografie over hem te schrijven) heeft hij een slechte relatie. Vooral nadat hij hem in de rivier de Leie heeft gegooid, daarna zijn Lamborghini sportwagen heeft gesloopt, vervolgens zijn slang heeft onthoofd en het bloed door de auto heeft laten spuiten en op de koop toe ook nog eens een paar vazen in de biograaf's ouderlijk huis heeft gemold. Het laatste wat we dan ook van de biograaf vernemen is dat zijn zus bij het betreden van zijn kamer, een stapel in duizend stukjes gescheurde papieren aantreft en een volgeschreven behang met: hij is gek, ik haat hem, hij is gek, ik haat hem etc. Het karakter van Brusselmans is nogal zwaarmoedig. Hij denkt overal diep over na, is een rasechte doemdenker, die de meeste dingen van het leven nogal negatief bekijkt, maar het wel weer zeer geestig beschrijft. Eigenlijk heeft hij maar een rotleven, terwijl iedereen het juist probeert leuker voor hem te maken d.m.v baantjes, etentjes, festivals etc. Dit alles wimpelt hij weer net zo makkelijk af. Van Brusselmans herken ik uiteraard zijn rookverslaving, maar dat is (helaas) geen karaktertrek en hier dus niet van toepassing. Wel herken ik de obsessie die je ergens voor kan hebben, ik heb dat niet voor een iemand, meer voor een iets (het grenzeloos verlangen journalist te worden). Verder wilde ik me niet identificeren met een lompe alcoholist die bot tegen zijn vrienden is en met iedereen het bed in duikt….sorry. Ik vind het niet goed zoals Brusselmans met zijn problemen omgaat. Hij stopt alles snel weg en doet geen enkele moeite ook maar een ervan op te lossen. Hij is vastbesloten om van zijn alcoholisme en rookverslaving af te komen, hij doet er alleen totaal niets aan. Problemen zijn er volgens mij om op te lossen, niet om uit de weg te gaan. Zijn pacifisme irriteerde me soms wel, die is namelijk grenzeloos. Soms had ik wel eens zin om in het boek te stappen en die Brusselmans eens een stevige schop onder zijn reet te geven. Joe Alias is voor mij het meest sympathieke personage in het boek. Iedereen in het boek heeft het zo'n beetje goed met Herman voor, maar hij het meest. Hij is een aardige man die veel voor zijn vrienden overheeft, zo probeert hij De Meeuw aan een vrouw te helpen en Brusselmans probeert hij te laten stoppen met drinken, wat overigens allebei niet lukt, zelfs jammerlijk mislukt. De meest onsympathieke persoon is toch de hoofdpersoon zelf. Hij heeft niet veel voor zijn vrienden en kennissen over en doet niets voor hun. Dit komt ook weer door alle plannen die hij maakt en vervolgens niet uitvoert. Zo is hij van plan een bevriend schrijver in plaats van hem naar een literair festival in venetie te sturen, wat heel erg leuk klinkt, vooral door de financiele voordelen die eraan verbonden zitten, maar hier komt helaas wederom ook niets van terecht. De tijd Het verhaal speelt in het heden. Dat is ongetwijfeld belangrijk, het is een modern verhaal in een moderne tijd in een moderne stad, alle gemakken en comfort van deze tijd worden ruim beschreven. Dit boek had absoluut niet in de vorige eeuw of daaromtrent af kunnen spelen. De plaats Het verhaal speelt zich af in Belgie, deels (tijdens het grote aantal flash-backs in het verhaal) in Brusselmans' geboortedorp Hamme en voor het grootste deel in Brusselmans' huidige woonplaats, de Belgische stad Gent. Het vertelstandpunt Het verhaal wordt verteld door Herman Brusselmans, je kijkt door zijn ogen mee en komt zijn gedachten en verlangens te weten. In een ander standpunt had het verhaal er ongetwijfeld compleet anders uitgezien. Om het verhaal in zijn geheel te begrijpen moet je wel aardig wat af weten van wat er in Brusselmans' hoofd omgaat. Je wordt behoorlijk beinvloed door Herman. Hij vertelt je of iemand een eikel is of juist heel aardig. Als Brusselmans iemand een eikel vindt, wordt hij ook constant als een enorme eikel neergezet, zodat je op een gegeven ogenblik zelf ook een hekel aan desbetreffende persoon krijgt. Wat wil het verhaal de lezer zeggen De dieperliggende gedachte van het boek is volgens mij dat je problemen moet oplossen en kansen moet grijpen omdat je anders geen leven hebt, Brusselmans probeert met zijn manier van schrijven dus juist het tegendeel aan de lezer duidelijk te maken

Ik vind dat hij het leuk vertelt. Hij geeft je een goede boodschap, een mooie levenswijsheid, door het tegendeel te beschrijven. Hij beschrijft zijn rotleven van gemiste kansen en mislukkingen opdat de lezer niet dezelfde fouten zal maken, volgens mij. Het verhaal heeft best indruk op me gemaakt en me vooral verteld dat je het op deze manier niet moet aanpakken, anders eindig je ook als een eenzame alcoholist die niets beters te doen heeft dan drinken, roken en slapen. De achterliggende gedachte is volgens mij vooral dat je wat van je leven moet maken. zou je nog eens een verhaal lezen Maar natuurlijk, dat heb ik reeds gedaan, ik heb al bijna zijn gehele oeuvre achter de rug, ik bewonder zijn bizarre en humoristische manier van schrijven, zijn verhalen zijn zeer onderhoudend, boeiend en interessant en je leert er op de koop toe ook nog eens iets van. Ik vond het een leuk onderwerp om over te lezen, een mens wil altijd graag weten hoe iemand anders leeft. Daarin onderscheid ik me weinig van anderen. Ik vond het wel een interessant boek, dit zijn de onderwerpen die mij de boeken van de geniale schrijver Herman Brusselmans immers doen lezen. Dit onderwerp komt namelijk terug in al zijn boeken.