nietzsche

Friedrich Wilhelm Nietzsche is geboren op 15 oktober 1844 in Röcken, een dorpje dichtbij Leipzig. Zijn vader was dominee van de Lutherse kerk en ook in de familie van zijn moeder waren er mensen dominee. Nietzschewist dus veel van het christelijk geloof. In 1864 sluit Nietzsche zijn gymnasium af. Hij begint met de studie theologie maar is vooral gegrepen door de studie van de oude Griekse en Romeinse literatuur. Na een jaar stopt hij met de studie en begint aan de studie filologie. Al snel wordt hij benoemd tot hoogleraar klassieke filologie aan de Universiteit van Basel. Twee figuren die voor Nietzsche een belangrijke rol spelen zijn Schopenhauer en Wagner. Hij wordt goede vrienden met Wagner maar dat gaat later weer kapot. Het hoogleraarwerk valt hem zwaar door gezondheidsklachten die steeds weer toenemen. In 1879 stopt hij definitief met zijn werk. Op 3 januari 1889 stort Nietzsche volledig in. Hij beleeft nauwelijks nog een helder moment en is hij bijna geestelijk dood. Hij wordt verzorgd door zijn moeder en zus Elisabeth. Op 25 augustus 1900 sterft Nietzsche.

In 1972 kwam zijn eerste boek uit: Die Geburt der Tragödie. Nietzsche ontwikkeld hierin een theorie over de wijze waarop er een verklaring voor de Griekse zou zijn, om van de Griekse mens twee levensprincipes samen te brengen. Apollo en Dionysus vertegenwoordigen deze twee beginselen. Apollo het evenwichtige, kritische, individuele element, Dionysus het onstuimige, de overgave, het natuurlijke, niet-reflexieve en collectieve.


Nietzsche onderscheidde drie wijzen waarop je geschiedenis tegemoet kan komen en drie daarmee corresponderende vormen van geschiedenis: een monumentale, een antiquarische en een kritische vorm. Nietzsche vond dat mensen de geschiedenis nodig heeft als didactisch voorbeeld, als herinnering waardoor mensen de tradities niet verbreekt, en als bron van ergernis waaraan een mens lijdt en waarvan de mens zich kan bevrijden.

In de periode 1876-1881 kwam er verandering in Nietzsche’s opstelling. Hij keert zich steeds meer tegen het bekende en het Christendom. Hij vindt de christenen als slaven en en volgens Nietzsche was de enige Christen die er ooit is geweest Jezus Christus. Hij heeft een grote belangstelling voor de wetenschap. In 1867 komt het boek “Jenseits von Gut und Bose” uit. Hierin gaat het erover dat mensen in de filosofie erop uit zijn geweest om de waarheid te vinden, maar dat de mensen zich niet hebben afgevraagd waarom de mens zo’n drang heeft om de waarheid te weten. Volgens Nietzsche dwingen allerlei driften ons met leugens in stand te houden. De filosofie is niet veel meer dan een poging om het irrationele een status van wetenschappelijkheid te geven. Nietzsche vond de uitvinding van de causa sui 1 van de grootste dwaasheden uit de geschiedenis. Volgens hem is er alleen sprake van een sterke wil of een zwakke wil en de rest is onzin. In 1887 schrijft Nietzsche het boek; “Genealogie der Moral”, waarin hij onderzoek doet naar het ontstaan van onze morele oordelen. Het boek bestaat uit drie verhandelingen. Nietzsche wilde alle waarden, vooral de christelijke, ontmaskeren en laten verdwijnen. In de tweede verhandeling ontwikkelde Nietzsche zijn denkbeelden over het ontstaan van schuld, zonde enz. Nietzsche houdt de genezing van de ziekte van de Christendom slechts voor mogelijk als God wordt afgeschaft. De toekomstige mens, levend in een wereld zonder schuldbesef, is de mens zonder God. Het boek “Mensliches , Allzumenschliches” wordt opgedragen aan Voltaire, en heeft een zeker verlichtingskarakter. In “Also sprach Zarathustra” (1883) wil Nietzsche het ‘zijn’ beschrijven. Met de dood van God sterft de oude mens om als Übermensch herboren te worden.

Tegenover de moraal van gehoorzaamheid (slavenmoraal), plaatst hij een moraal van scheppende bevelen (herrenmoraal); een moraal die de mens niet dwingt zich aan te passen aan de eenvormige maat van de kudde, maar die hem de taak geeft zichzelf en zijn eigen maatstaf te ontwerpen.

Ook vindt hij dat man en vrouw niet moeten trouwen uit liefde maar op grond van eigenschappen. Nietzsche stelt dat de mens zelf verantwoordelijk is voor haar denken en handelen.

Ik ben het niet eens met het denken van Nietzsche, vind het soms zelfs een beetje raar.

Nietzsche zegt dat men moet streven naar non-conformisme, dat je je niets van anderen aan moet trekken. Het gaat alleen maar om jezelf, met je naaste moet je geen rekening houden. Het lijkt mij juist goed dat je rekening moet houden met anderen en dat je juist wel probeert een naaste voor iemand te zijn en andere mensen te helpen. Dit kan ook zijn omdat ik zelf christelijk ben en ook graag ‘mijn naaste lief wil hebben als mezelf’. Ook vind ik zijn ideeën over vrouwen en huwelijk belachelijk. Ik vind dat je moet trouwen uit liefde voor elkaar, en nergens anders voor. Nietzsche heeft een hekel aan democratie, omdat de mens daar een eenvormige maat van de massa zou hebben aangenomen, de mens is volgens hem dus slaaf. Maar bij democratie heeft de massa toch juist dingen te zeggen en bovendien kiest de massa een leider. En dat is dan toch misschien de Übermensch die Nietzsche zo graag wou?

Ik ben het dus niet eens met de denkbeelden van Nietzsche.