Roma-zigeuners in België

Roma-zigeuners leven in omstandigheden die we alleen maar kennen uit een documentaire over één of ander 3de wereld land ver van ons. Het is schrikwekkend dat zo dichtbij en in ons Europa en zelfs België in zo’n situatie zigeuners moeten zien te overleven. Dit wordt er niet gemakkelijker op door racisme en discriminatie van dit eigenaardig Oost-Europese volk. Hebben ze dit alles aan zichzelf te danken of treffen de Europese overheden hier schuld? Een perfecte oplossing is er niet, maar wat vaststaat is dat verandering gewenst is!

Sedert decennia worden de Roma gekenmerkt als anders en gevaarlijk. Criminaliteit is binnen hun volk heel normaal. Ze stelen, houden geen rekening met andere landgenoten, ze zijn zeer laaggeschoold, ze gedragen zich niet sedentair... Om deze (voor)oordelen te doorbreken moeten beide samenlevingen bereid zijn zich aan te passen, momenteel heerst er nog een gebrek aan wederzijds respect. Dit vraagt veel tijd eer iedereen zich in mekaar kan inleven en zich ook allebei kunnen aanpassen.


De Roma komen naar hier met als bedoeling een graantje mee te pikken van het ‘betere leven’. Wij moeten kunnen openstaan voor deze mensen en hen een kans geven; zij moeten dan ook wel bereid zijn zich aan te passen aan onze leefwijze, normen en waarden. Dit is niet altijd even gemakkelijk. We moeten vooral niet verwachten dat Roma meteen zich zoals ons gedragen, zolang we maar genoeg geduld hebben. Integratie is geen kinderspel maar een hele opgave. Denk maar aan onze taal: de meeste Roma hebben geen deftig onderwijs gehad en kennen geen geschreven taal. Geen makkie dus.

Allemaal goed en wel voor de Roma die naar ons land afzakken, maar wat met de Roma in hun thuisland Slowakije? Enkele jaren geleden is Slowakije toegetreden tot de EU, met als belofte van de EU een welvarender land. De EU treft dus ook schuld. Waarom doet ze niet genoeg haar best om de situatie onder controle proberen te hebben? Wij als rijke landen zouden ons verplicht moeten voelen om de omstandigheden leefbaar te maken in Slowakije, maar helaas gebeurt er weinig tot niets...

Er moeten dringend concrete oplossingen voor dit probleem gevonden worden. De Roma zitten op het randje van de afgrond. Het gebrek aan scholing, financiële moeilijkheden, het kinderprobleem, hun slechte naam... Het zijn maar een paar van de vele punten waar gewerkt aan moet worden om het voor deze mensen leefbaar te maken. De Europese lidstaten moeten rond de tafel gaan zitten en concrete wetsvoorstellen en oplossingen zoeken. Dit is een eerste stap. Ook de Oost-Europese regeringen gaan flink hun best mogen doen.

Als iedereen zich inzet, is er goede hoop in zicht voor de Roma. Als we met z’n allen wederzijds respect opbrengen, is er al veel verandering. Als de EU ook zijn steentje bijdraagt, mogen we echt hopen op beterschap. Alleen moet er natuurlijk nog echt iets gebeuren. De eerste stap moet nog gezet worden, maar het probleem wordt al erkend. We zijn op weg...