Kikkers
De kikkers kun je vinden in vijvers, op het land, in het water of in andere vochtige gebieden. Kikkers worden ook wel amfibieën genoemd. Kikkers zijn gewervelde dieren. Dat komt omdat ze een ruggengraat hebben. Kikkers houden van een winterslaap. Kikkers kunnen beter springen en zwemmen doordat de achterpoten langer zijn dan de voorpoten. Ze kunnen goed zwemmen, omdat ze ook zwemvliezen tussen hun tenen hebben. Vaak zijn de kikkers meer op het land, omdat ze willen jagen en ze willen warm blijven. Kikkers zijn namelijk koudbloedig. Dat betekend dat een kikker het meer koud heeft dan warm. Als de kikker uitdroogt is die de helft van zijn gewicht kwijt. Daarom is het beter als ze warm blijven. De aanwezigheid van een kikker is duidelijk door hun geluid. Een kikker maakt een kwakend geluid. Kikkers zijn er wel in heel veel vormen, groottes en kleuren. Er zijn wel meer dan 4800 soorten kikkers. De meeste kikkers zijn groen, bruin of grijs met zwarte vlekken. De grootste kikker soort is de stierkikker. Deze kikker kan wel 30 centimeter lang worden en meer dan 4,5 kilogram wegen. De kleinste kikker word ongeveer 1 centimeter lang. Het is misschien een beetje raar , maar kikkers eten met hun tong. Ze kauwen het voedsel niet, maar ze slikken het met behulp van hun oogbollen. De oogbollen worden naar achter in de schedel getrokken. Dan duwen de oogballen het voedsel in de mondholte. De mondholte drukt het voedsel dan naar beneden door de keel. De kikkers eten insecten of andere kleine dieren. De paring van de kikker gebeurt meestal in het water. Het mannetje grijpt met de paring zijn vrouwtje met zijn voorpoten vast. Het vrouwtje draagt dat het mannetje op haar rug tot ze klaar is voor het leggen van eieren. Terwijl het vrouwtje de eieren legt, stort het mannetje zijn sperma erover uit. De bevruchte eicellen , ook wel kikkerdril genoemd komen in grote hoeveelheden in het water terecht. De eicellen worden omgeven door een geleiachtige stof die op zwelt als die nat wordt. Na een paar dagen gewacht te hebben komen de eitjes eindelijk uit. Ze komen uit het kikkerdril. De kikkervisjes leven dan met plantaardig eten. De kikkervisjes ademen door de kieuwen. Daarna beginnen ze te lijken op volwassene kikkers. De kikkervisjes krijgen ( als ze uit de kikkerdril zijn ) eerst achterpoten en de staart van hun krimpt dan. Daarna krijgen ze longen en de kikkervisjes beginnen dan lucht te ademen.
Na enkele weken is het kikkervisje helemaal veranderd in een echt volwassen kikker.
Een kikker legt bij een paring best veel eitjes. Ze kunnen namelijk wel 4000 eitjes leggen.
De kikkers leggen zoveel eitjes , omdat het beter is. Je weet dan dat er tenminste een paar blijven leven. Bij sommige soorten gaan de vader en de moeder weg na de paring, maar bij sommige soorten niet. De broedzorg duurt niet lang bij kikkers. Een kikker kan uitsterven door bijvoorbeeld: Watervervuiling of het gebied waar ze leven is niet goed.
De kikkers kun je vinden in vijvers, op het land, in het water of in andere vochtige gebieden. Kikkers worden ook wel amfibieën genoemd. Kikkers zijn gewervelde dieren. Dat komt omdat ze een ruggengraat hebben. Kikkers houden van een winterslaap. Kikkers kunnen beter springen en zwemmen doordat de achterpoten langer zijn dan de voorpoten. Ze kunnen goed zwemmen, omdat ze ook zwemvliezen tussen hun tenen hebben. Vaak zijn de kikkers meer op het land, omdat ze willen jagen en ze willen warm blijven. Kikkers zijn namelijk koudbloedig. Dat betekend dat een kikker het meer koud heeft dan warm. Als de kikker uitdroogt is die de helft van zijn gewicht kwijt. Daarom is het beter als ze warm blijven. De aanwezigheid van een kikker is duidelijk door hun geluid. Een kikker maakt een kwakend geluid. Kikkers zijn er wel in heel veel vormen, groottes en kleuren. Er zijn wel meer dan 4800 soorten kikkers. De meeste kikkers zijn groen, bruin of grijs met zwarte vlekken. De grootste kikker soort is de stierkikker. Deze kikker kan wel 30 centimeter lang worden en meer dan 4,5 kilogram wegen. De kleinste kikker word ongeveer 1 centimeter lang. Het is misschien een beetje raar , maar kikkers eten met hun tong. Ze kauwen het voedsel niet, maar ze slikken het met behulp van hun oogbollen. De oogbollen worden naar achter in de schedel getrokken. Dan duwen de oogballen het voedsel in de mondholte. De mondholte drukt het voedsel dan naar beneden door de keel. De kikkers eten insecten of andere kleine dieren. De paring van de kikker gebeurt meestal in het water. Het mannetje grijpt met de paring zijn vrouwtje met zijn voorpoten vast. Het vrouwtje draagt dat het mannetje op haar rug tot ze klaar is voor het leggen van eieren. Terwijl het vrouwtje de eieren legt, stort het mannetje zijn sperma erover uit. De bevruchte eicellen , ook wel kikkerdril genoemd komen in grote hoeveelheden in het water terecht. De eicellen worden omgeven door een geleiachtige stof die op zwelt als die nat wordt. Na een paar dagen gewacht te hebben komen de eitjes eindelijk uit. Ze komen uit het kikkerdril. De kikkervisjes leven dan met plantaardig eten. De kikkervisjes ademen door de kieuwen. Daarna beginnen ze te lijken op volwassene kikkers. De kikkervisjes krijgen ( als ze uit de kikkerdril zijn ) eerst achterpoten en de staart van hun krimpt dan. Daarna krijgen ze longen en de kikkervisjes beginnen dan lucht te ademen.
Na enkele weken is het kikkervisje helemaal veranderd in een echt volwassen kikker.
De kikkers leggen zoveel eitjes , omdat het beter is. Je weet dan dat er tenminste een paar blijven leven. Bij sommige soorten gaan de vader en de moeder weg na de paring, maar bij sommige soorten niet. De broedzorg duurt niet lang bij kikkers. Een kikker kan uitsterven door bijvoorbeeld: Watervervuiling of het gebied waar ze leven is niet goed.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden