Een arbeiderskind in 1906

Een dag uit het leven van:

“Ik als arbeiderskind in 1906.”
Werken jij! Werd er om mijn oren geschreeuwd. Ik sta in de wol fabriek mijn werk te doen. Ik stond eventjes maar te dromen, over later als ik groot ben. Want mijn droom is om piloot te worden. Maar hoe het er nu uitziet zal ik dat nooit kunnen worden. We hebben weinig geld. En we verdienen haast niks. Dus het zal niks worden. Ik werk hier al een jaar. Het is echt vreselijk werk. Maar het is niet alleen vreselijk maar het is ook nog eens heel erg gevaarlijk werk. Er zijn al heel veel kinderen dood gegaan, en er komen steeds mee. Het komt omdat de kinderen klein zijn en mooi onder die machine’s de klosjes wol op kunnen rapen. Maar je hoeft maar een tel niet op te letten en je hebt een vinger of zelf je hele hand eraf. Maar het gebeurd ook wel dat je dus dood gaat. Vreselijk. Maar ik werk voor mijn ouders. Ik ben zelf nog maar 14 jaar, en ik werk 16 uur per dag. En dan ben ik heel erg moe als ik thuis kom. En wat verdien ik? Nou heel erg weinig. Maar 3,50 euro per dag! Maar ik heb niks te klagen. Anders word ik mee genomen door de baas. En mishandelt hij mij. Of nog erger hij ontslaat mij gewoon. Maar dat kan ik niet laten gebeuren. Omdat mij familie dood gaat. Ze hebben dan niet genoeg geld om in leven te blijven.

“Ik als kind in de 3de wereld land van 2006.”
Ik ben Lydia en ik woon in Kenya, dat ligt in Afrika. Ik woon in een zelf gebouwd hutje van riet. Het is er heel klein. We wonen daar met zijn achten. Mijn ouders, mijn oma van 88 jaar en mijn vijf broertjes. We zijn niet rijk, en ik moet werken voor wat geld. Ik ga dus ook niet naar school toe want daar hebben mijn ouders geen geld voor. Ik ben eigenlijk wel vetplicht naar school te gaan, maar het kan gewoon echt niet. We hebben soms niet eens wat te eten, voor zoveel mensen. Dat is heel erg vervelend. Ik voel me ook vaak heel erg alleen.

Ik sta op en gooi wat water over me heen wat ik uit de put bij ons huisje haal. Het is nog maar heel vroeg dat kan ik zien aan het weer want de zon is nog niet op en het is nog een beetje donker. Ik moet 3 uur lopen voor dat ik bij mijn werk ben. Ik werk in de wijnbouw. Ik moet elke dag druiven plukken. En aan het einde van de dag krijg ik dan wat geld. Ik krijg ongeveer 2,50 per dag. Het is heel weinig, maar als ik er over ga zeuren word ik ontslagen. Ik ben nu op het werk de zon schijnt, en het is bloed heet. Ik heb de hele dag gewerkt en de zon is nu net onder. Als ik weer thuis ben word het bijna weer donker, en dan ga ik met een slapen. Ik ben thuis en geef het verdiende geld aan mijn vader. Hij wordt heel erg kwaad en slaat me met een zweep. Hij zegt dat ik niet hard genoeg werk, en dat ik daarom vandaag maar 1,50 heb gekregen van mijn baas. Het is z’n rot vent. Hij heeft genoeg geld, maar het is een vrek hij zit op zijn geld. Het is zo gemeen! Maar ik ga dus met tranen in mijn ogen naar bed. Mijn vader snapt het gewoon niet, ik werk me dood. En met die gedachten ga ik slapen.