The Motorcycle Diaries (2004)

Zakelijke gegevens Plaats: Breda
Datum: 2 januari 2005
Theater: Chassé Theater
Titel: The Motorcycle Diaries
Regisseur: Walter Salles
Hoofdrolspelers: Alberto Granado en Ernesto Guevara De inhoud van de film Samenvatting: Ernesto en Alberto gaan vol goede moed op reis op een motor, een aftandse Norton 500 uit 1939, bijgenaamd de Machtige, op zoek naar avontuur. Ernesto’s bijnaam is dan nog Fuser en hij is een astmatische medicijnenstudent die nog niet precies weet wat hij wil doen met zijn leven. Eerste stop is een rijke familie in Buenos Aires om Ernesto’s vriendin Chichina te bezoeken. Voor de eerste stop zijn de jongens al eens over de kop gegaan met de motor en het is ook niet de laatste keer zijn dat ze een schuiver zullen maken. Ze gaan de grens over naar Chili waar op een gegeven moment, met pijn in het hart, afscheid moet worden genomen van de Machtige. Ze liften verder naar Peru waar ze gaan werken in een leprakolonie. Ze weigeren daar handschoenen te dragen en beschouwen de patiënten als gelijkwaardig. Van de kolonie reizen ze op het Mambo-Tango vlot naar Columbia en uiteindelijk komen ze bij het meest noordelijke punt van het continent in Venezuela. Onderweg praten ze met de lokale bevolking (boeren, mijnwerkers, Indianen, verplegers en zieken) en de twee raken zich meer bewust van al het onrecht in de gebieden. Hoewel beiden onder de indruk zijn, is het bij Ernesto de voedingsbodem van zijn latere daden en ook Alberto ziet zijn vriend veranderen. Hoofdrolspelers: De beide jongens zijn jonge mannen, die een reis beginnen. Ze gaan van uit een goed gezin, een goede opvoeding en een goed leven het echte leven tegemoet van Latijns Amerika in de jaren 50. Zo komen ze steeds in armoedigere gebieden, en worden zelf ook steeds armer. Ze worden geconfronteerd met de sociale en politieke wantoestanden in de landen, en daardoor verandert hun wereldbeeld. Ze maken kennis met het ‘echte’ leven, en maken kennis met de vreselijke levens. Het verandert hen zo, dat ze er voor willen gaan strijden, ze willen vechten voor het sociale recht. Ze beginnen de reis met goede wil. Ze hebben een enorm doorzettingsvermogen en eindigen met een ontzettend grote wilskracht. Locaties: De locatie speelt een grote rol, het gaat namelijk over de toestand op de locaties. Door wat er zich daar afspeelt veranderen de hoofdpersonen. Wat daar afspeelt zorgt voor het verhaal, en uiteindelijk de geschiedenis. Uitgebeelde personen: Het verhaal ging nou niet bepaald over gewone personen. De film is gebaseerd op de dagboeken van Che Guevara, leider van de Cubaanse revolutie. Het verteld niet zijn jaren als revolutionair, het vertelt de voorgaande jaren. Het vertelt de ontwikkeling in de persoon die wij kennen als groot revolutionair. Je ziet niet de man die op T-shirts wordt gedrukt, je ziet hem gevormd worden. Thema: Biografie van de ontwikkeling van de grote revolutionair Che Guevara. Filmische middelen Cameravoering: Het verhaal is gefilmd alsof je er zelf middenin stond. De camera leek een derde persoon te zijn. Ook als ze aan het reizen waren zag je beelden vanaf de motor. Er werd echt op je gevoel ingespeeld met de cameravoering, of hoe je dat zegt. Toen ik de film zag, zat ik er midden in. Bij sommige stukken vloog je mee, maar bij heel veel stond je erbij. De bewegingen van de camera waren vloeiend, behalve op hobbelige stukken weg , en het standpunt was gewoon je eigen standpunt. Montage/structuur: Het verhaal speelde zich gewoon af, je ging niet van hot naar her met de beelden. Het ging vloeiend in elkaar over. De gebeurtenissen worden chronologisch verfilmd. Geluid: Er was filmmuziek, die de sfeer van de beelden ondersteunden.
Recensie Ik vond het acteerwerk ontzettend goed. De dingen die mij verteld zijn over Che Guevara zag ik ook werkelijk terug in de speler van hem. Je werd meegesleept, stond oog in oog met de personen en merkte hoe ze waren en hoe ze dachten. En dat is volgens mij de bedoeling geweest van deze film, en dat hebben de spelers voor elkaar gekregen. Prima acteerwerk dus. Er is een scène waarin Guevara jarig is, op dat moment zijn ze bij de leprapatiënten. De leprapatiënten zijn gescheiden van de gezonde mensen. Om precies te zijn door een rivier, ze zitten op een ander eiland en daar kan je alleen komen met een boot, ingepakt en wel. De 2 jongens zijn ook de eerste die geen handschoenen willen dragen om de patiënten te behandelen. Hij viert zijn verjaardag met de gezonde mensen, de dokters en de zusters in het park. Er is een groot feest aan de gang. Maar Guevara wil daar niet zijn. Hij wil aan de andere kant van de rivier zijn. Hij besluit dan dus om ’s nachts de rivier over te steken. Zwemmend, in een sterke stroming. Je ziet dan een paar minuten mensen schreeuwen dat hij terug moet komen en je houdt je hart ook vast, maar hij haalt het. En hij wordt aan de andere kant hartelijk ontvangen door de patiënten. Die scène is me bijgebleven omdat hij heel indrukwekkend was. Je ziet een man met een enorme wilskracht een rivier overzwemmen om bij mensen te zijn, die minderbedeelde zijn. De man gaat van waar hij het zo goed had naar een plek waar het minder goed is. Een rare beslissing als je het mij vraagt, maar in die scène komt heel erg naar voren waarom hij nou revolutionair is geworden, en een grote ook nog. Over de effectiviteit van de filmische middelen kan ik maar één ding zeggen: Ik stond er midden in. Zoals u denk ik al heeft op kunnen maken uit de rest van mijn verslag, heeft deze film mij bijzonder, en ook helemaal, geboeid en raad ik hem zeer aan!