Pop Art is een stroming in de moderne kunst. De naam is een afkorting van Popular Art. Het ontstond begin jaren vijftig in Engeland en kwam enkele jaren later ook op in Amerika. De onderwerpen worden enerzijds vaak afgebeeld, anderzijds werden voorwerpen sterk uitvergroot of werd een onbelangrijk detail geïsoleerd getoond of afgebeeld. De popkunstenaars vonden hun inspiratie in verschillende artikelen van de consumptie: alledaagse producten van supermarkten en warenhuizen (voedsel in blik, hamburgers, huishoudelijke apparaten), auto's, strips, advertenties en de glamour van beroemde sterren, zoals Marilyn Monroe. Zij gaven deze voorwerpen onpersoonlijk weer, zonder blijk van emotionele relatie tussen henzelf en het onderwerp. De Amerikaanse Pop Art is agressiever en overweldigender dan die in Engeland, o.a. door gebruik van close-ups en de enorme formaten.
Al vroeg in de jaren '50 ontwikkelde Richard Hamilton samen met enkele andere kunstenaars, schrijvers en critici, in de Independent Group belangstelling voor sterk toenemende commercialisering, consumptiedrang en overvloed in de "grootstadcultuur", voor de massaal geproduceerde kitsch en luxeartikelen, voor films, mode en ruimtevaart.
In 1960 was de mode om bestaande foto’s te verwerken tot één geheel
De belangrijkste Pop Art artiest is zonder twijfel Andy Warhol. Hij begon als reclameschilder. Zijn levensmotto hield in dat hij niet anders wou zijn; gewoon zoals iedereen: “Iedereen ziet er hetzelfde uit en doet hetzelfde”. Ook was hij de kunstenaar die de codes en machinaties binnen de business openlijk uitriep tot de belangrijkste aspecten van zijn kunst. Individualiteit, emotie, eeuwigheidswaarde en uniciteit waren niet aan hem besteed. Een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de Pop Art is Claes Oldenburg. Hij is de enige ‘echte’ beeldhouwer. Oldenburg ontpopt zich tot de kunstenaar die, samen met Warhol, het meest “authentiek” Amerikaans genoemd kan worden. Zijn onderwerpen zijn: kitsch, fastfood en alledaags gebruiksgoed. Hij wendt vooral de satire aan om de Amerikaanse cultuur in beeld te brengen. Een ander bekend persoon in de Pop Art is Roy Lichtenstein. Roy Lichtenstein is een Amerikaanse beeldend kunstenaar en was belangrijk voor de Pop Art in de Verenigde Staten. Hij maakte zijn schilderijen in een zeer persoonlijke stijl, waarvan de elementen uit de hedendaagse dingen komen: stripverhalen, advertenties, affiches, reclamefolders en kunstwerken van anderen. Lichtenstein kiest vaak emotioneel geladen onderwerpen. Door het weglaten van details, het vergroten van de voorbeelden, het toepassen van zijn rastertechniek en het gebruik van primaire kleuren kwamen indringende beelden vol ironi tot stand. Hij maakte ook veel gebruik van ‘ballonwoorden’. Later maakte hij ook abstracte sculpturen, geïnspireerd op kunstvormen uit de jaren dertig. Onder invloed van de groeiende massamedia en de nieuwe mogelijkheid om veel te reizen, ging de grens tussen de Amerikaanse en de Europese kunst vervagen. De internationale kunst, waarin alle regionale en nationale karakterkenmerken waren verdwenen. Te midden van alle kunststromingen die in deze periode ontstonden, was de Amerikaanse Pop Art wel het spectaculairst. De toepassing van industriële werkwijzen en het gebruik van volstrekt alledaagse en dus voor de massa herkenbare motieven uit de consumptiemaatschappij, maar vooral het ogenschijnlijk uitbannen van elke persoonlijkheid van de maker, bepaalden in sterke mate haar populaire karakter. Het werd een kunstvorm in oplage; voor alles en iedereen.
De belangrijkste Pop Art artiest is zonder twijfel Andy Warhol. Hij begon als reclameschilder. Zijn levensmotto hield in dat hij niet anders wou zijn; gewoon zoals iedereen: “Iedereen ziet er hetzelfde uit en doet hetzelfde”. Ook was hij de kunstenaar die de codes en machinaties binnen de business openlijk uitriep tot de belangrijkste aspecten van zijn kunst. Individualiteit, emotie, eeuwigheidswaarde en uniciteit waren niet aan hem besteed. Een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de Pop Art is Claes Oldenburg. Hij is de enige ‘echte’ beeldhouwer. Oldenburg ontpopt zich tot de kunstenaar die, samen met Warhol, het meest “authentiek” Amerikaans genoemd kan worden. Zijn onderwerpen zijn: kitsch, fastfood en alledaags gebruiksgoed. Hij wendt vooral de satire aan om de Amerikaanse cultuur in beeld te brengen. Een ander bekend persoon in de Pop Art is Roy Lichtenstein. Roy Lichtenstein is een Amerikaanse beeldend kunstenaar en was belangrijk voor de Pop Art in de Verenigde Staten. Hij maakte zijn schilderijen in een zeer persoonlijke stijl, waarvan de elementen uit de hedendaagse dingen komen: stripverhalen, advertenties, affiches, reclamefolders en kunstwerken van anderen. Lichtenstein kiest vaak emotioneel geladen onderwerpen. Door het weglaten van details, het vergroten van de voorbeelden, het toepassen van zijn rastertechniek en het gebruik van primaire kleuren kwamen indringende beelden vol ironi tot stand. Hij maakte ook veel gebruik van ‘ballonwoorden’. Later maakte hij ook abstracte sculpturen, geïnspireerd op kunstvormen uit de jaren dertig. Onder invloed van de groeiende massamedia en de nieuwe mogelijkheid om veel te reizen, ging de grens tussen de Amerikaanse en de Europese kunst vervagen. De internationale kunst, waarin alle regionale en nationale karakterkenmerken waren verdwenen. Te midden van alle kunststromingen die in deze periode ontstonden, was de Amerikaanse Pop Art wel het spectaculairst. De toepassing van industriële werkwijzen en het gebruik van volstrekt alledaagse en dus voor de massa herkenbare motieven uit de consumptiemaatschappij, maar vooral het ogenschijnlijk uitbannen van elke persoonlijkheid van de maker, bepaalden in sterke mate haar populaire karakter. Het werd een kunstvorm in oplage; voor alles en iedereen.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden