Cuba, raketcrisis

Hoofdvraag: Hoe kwam de crisis van oktober 1962 in Cuba tot stand en hoe werd hij opgelost? Deelvragen: Wat was de aanleiding, wat waren oorzaken voor deze crisis? Welke keuzes had Kennedy? Blokje samengevatte informatie waaruit ik mijn deel- en hoofdvragen ga beantwoorden. De leiding van Cuba was niet erg goed geregeld. In theorie zou het een democratie moeten zijn, waarin kiezers voor een partij kunnen stemmen. In 1924 werd Gerardo Machado gekozen voor president. Hij wordt financieel geholpen door de Verenigde Staten van Amerika. Hij doet het de eerste jaren goed. Publieke werken aan bijvoorbeeld het wegennet leveren veel banen op en hij reguleert de suikerindustrie, zodat andere soorten landbouw meer worden gedaan. In 1927 wordt onder zijn beleid de regeerperiode voor een president verlengt van 4 naar 6 jaar. Later verbied het congres alle partijen behalve de Liberale, conservatieve en Populistische partijen. Machado gebruikt dat om zijn partij als de enige legale partij te bestempelen, zodat hij zelf de enige presidentskandidaat is. Hij wint zonder dat er een alternatief voor de kiezers is, in 1928 opnieuw de verkiezing. In 1929 stort de beurs in en de prijs voor suiker daalt naar 0,57 cent. Hierdoor valt een groot deel van de inkomsten van Cuba weg. De regering probeert het op te vangen door alle werknemers, behalve militairen, minder loon te geven. Er wordt een wet aangenomen die protesteren alleen toe laat voor geregistreerde groeperingen. Later faalt de regering zelfs lonen op tijd uit te betalen. Op heel het eiland breken stakingen uit. Machado gebruikt geweld om het onder controle te houden. In 1933 wordt vlucht hij van het eiland af. In september gooit Batista in de revolutie van sergeanten de regering om. Dan komt een tijdelijke regering die 100 dagen duurt, maar veel doet in die dagen. Batista neemt later de regering over. Hij heeft connecties met de mafia en misdaad stijgt. Hij regeert met ijzeren vuist en laat veel tegenstanders vermoorden door de mafia of zijn politie, maar wordt gesteund door Amerika die vinden dat hij een balancerende factor is in het onrustige land. In 1953 leidt Fidel Castro een aanval op een kazerne. De aanval mislukt en hij en zijn 100 mensen worden opgepakt. Velen worden gemarteld en gedood. Castro wordt veroordeeld tot 15 jaar gevangenschap, maar wordt een jaar later al vrij gelaten. Hij gaat naar Mexico waar hij een maand opgesloten wordt. Hij gaat met 80 revolutionairen terug naar Cuba op een boot. In december 1956 landt de boot. De rebellen worden verrast door Batista's leger en bijna iedereen sterft of wordt gevangen genomen. De overlevenden vluchten en vormen de eerste guerilla groep. In december zijn ze met 15 man, 7 wapens. Batista drijft het volk tegen zich door hard op te treden. Er worden vier kinderen gevonden die gemarteld en vermoord zijn omdat ze terroristische contacten zouden hebben. De rebellen en Batista's troepen voeren oorlog. Hoewel Batista's leger wordt opgeleid door dat van Amerika en hij veel geld ontvangt van Amerika voor militaire doeleinden, winnen de rebellen uiteindelijk. Op 1 januari 1959 vluchtte Batista per vliegtuig. De revolutionairen nemen nu de controle over. Fidel kan zonder geweld de kazerne van Moncada overnemen, alle soldaten geven zich over aan de revolutie. De nieuwe regering heeft veel sympatie voor vooral de landbouwers en arbeiders. Fidel zoekt meteen contact met Amerika en zij herkent de nieuwe regering vrij snel. In de toespraak van 21 januari, zegt Fidel dat hij zich aangevallen voelt door Amerika. Hij verwijt hen ervan de dictator Batista geld te hebben gegeven en politiek alleen te hebben gelaten, net als veel andere dictators. Nu de revolutie, het nieuwe cuba de macht heeft, namen bepaalde congressleden uit Amerika een positie tegen Cuba in, en verdedigde zij de Massamoordenaars van het vorige regime, die door Cuba nu vervolgd werden. Hij noemt dit een offensief van Amerika tegen Cuba, omdat Cuba niet alleen politiek vrij wil zijn maar ook economisch. Bijna al de grond en industrie van Cuba was in handen van bedrijven uit het buitenland. Omdat Fidel zijn land onafhankelijker wilde maken, nationaliseerde hij de telefoonmaatschappij, die vroeger een monopolie had op de telefoonkabels en koopt hij 1000 hectare grond dat eerst van buitenlandse bedrijven was af om het aan boeren zonder land te geven. Amerika vindt dit niet goed, en wil maatregelen nemen, zoals de quota op cubaans suiker verlagen. De Amerikaanse regering dient een protest in. De bedrijven wiens land werd afgekocht klagen erover dat de rente die ze krijgen nog op de waarde staan van 40 jaar geleden. Het feit dat ze dus eerst, toen ze het land nog hadden, per jaar veel minder hebben betaald omdat de rente toen ook vast stond. De cubaanse regering gaat toch hierover onderhandelen en wordt het eens met bedrijven uit alle landen behalve de Amerikaanse, die niet willen onderhandelen. In de zomer stapt een voormalig belangrijk figuur van de revolutie, Huber Matos, op, omdat hij de regering te communistisch vindt worden. Hij wordt in de gevangenis gegooid. Het schijnt dat de CIA een aanslag op Fidel liet organiseren en dat hij daar van wist. In januari 1960 onteigend Cuba nog meer land van Amerikaanse bedrijven waarmee ze het niet eens konden worden over de prijs van het land. In februari komt Mikoyan, rustig vice ministerpresident van de soviet unie naar Cuba. Hij blijft ongeveer een maand. In deze maand kiest Fidel eigenlijk voor soviet. Hij sluit contracten af met de soviet unie. Zij kopen Cubaans suiker, Cuba koopt Russische olie. Dit is ook om aan de wereld te tonen dat Cuba en de soviet unie nu vrienden zijn. Amerika lanceert in januari een geheime militaire campagne tegen Cuba. Zij gooien vuurbommen op suikervelden, om Cuba te verlammen. In maart van hetzelfde jaar ontploft het franse schip 'La Coubre' in de haven van Havana. Het schip bevatte geweren. Na de eerste explosie komen er veel brandweerlieden helpen. Velen van hen sterven bij de tweede. Door het zinken van dit schip laait het anti-amerikaans gevoel erg op. Fidel noemt het een sabotage van Amerika. Ongeveer twee weken later keurt de Amerikaanse president Eisenhouwer een plan om Cuba om te werpen goed. Dit plan houdt in dat Amerika geen suiker meer zal kopen, geen olie, geen wapens zal leveren, propaganda tegen Cuba zal maken en het belangrijkste: Dat zij een contrarevolutionaire militaire macht zal gaan trainen om het eiland binnen te vallen. De raffinaderijen van Shell, Esso en Texaco raffineren geen olie van de Sovietunie, onder druk van de Amerikaanse regering. Daarom nationaliseert Cuba deze raffinaderijen. Cuba lag namelijk totaal verlamd omdat ze geen electriciteit meer konden produceren. Als reactie op het nationaliseren van de raffinaderijen stopt Amerika de import van Cubaans suiker, waar ze eerder al een verlaagde quota op hadden gesteld, totaal. Actie van cuba hierop is dat ze al de agrarische grond en bedrijven van Amerika nationaliseren. De sovietunie verklaard in juni dat zij het de 700.000 ton suiker dat Amerika niet meer wil kopen, zal kopen. Ook china belooft 500.000 ton per jaar voor vijf jaar te kopen. Dit is de eerste handel tussen China en Cuba. In september nationaliseert Cuba alle Amerikaanse banken daar. Castro gaat naar de UN om te vergaderen. Op de terugweg naar Cuba overleeft hij een bomaanslag. In oktober vertelt de minister van buitenlandse zaken van Cuba aan de UN dat Amerika contrarevolutionairen traint. Amerika (Eisenhower) ontkent. Op 19 oktober staken de Verenigde Staten het handelsverkeer met Cuba gedeeltelijk. Alleen eten en medicijnen worden nog verkocht. Om dit tegen te gaan nationaliseert Cuba nog meer bedrijven. Omdat Cuba een invasie verwacht geven ze elk volwassen burger een wapen om zich te verdedigen. De CIA begint rond deze tijd met operatie 'Peter Pan'. Ze gebruiken hun over Cuba uitzendende radio stations om een gerucht te planten, waarvan de bedoeling is de ondersteuning van het volk voor Castro te ondermijnen. Ze vertellen dat kinderen nadat ze vijf zijn geworden eigendom van de staat worden. Dit blijven ze uitzenden tot ze denken dat de angst er goed in zit. Dan laten ze, onder dekmantel van een catholiek humanitaire organisatie, VISA's verstrekken voor, en alleen voor, kinderen van 5 tot 18. Deze kinderen gaan naar Amerika, maar hun ouders moeten in Cuba blijven, aangezien ze nu tegen Castro gezind zijn geworden. Duizenden kinderen vertrekken hierdoor per vliegtuig naar Amerika. Begin january 1961 start Cuba haar campagne tegen analfabetisme. Cuba beschuldigt de VS ervan dat ze een invasie voorbereiden. De VS breekt de volgende dag alle diplomatische verbanden met Cuba. Op 20 januari wordt Kennedy president van Amerika. Hij wint van Nixon omdat zijn plannen tegen communisme veel meer gericht zijn op militaire acties. Op 25 januari gaat Eloy Gutierrez Menoyo met drie visserscheepjes naar Florida. Hij hielp Castro bij het omverwerpen van Batista's regering, maar is het nu niet eens met de manier waarop Castro regeert en begint een verzet tegen hem. In april laten terroristen bommen ontploffen in de pepsi fabriek, krachtcentrale en een zeven etages tellend gebouw. Op 3 april noemt de VS Cuba een satellietstaat van de SovietUnie en ze eist dat Cuba haar relaties tot de Soviet opzegt. Op 12 april zegt de New York Times dat de VS een macht aan het trainen is om Cuba binnen te vallen. Kennedy ontkent dit op 12 april; Zijn afgevaardigde in de VN, Stevenson, zegt:“First, I want to say that there will not be, under any conditions, an intervention in Cuba by the United States Armed Forces.” Op 15 april begint de invasie van de VS. 8 vliegtuigen bombarderen vliegvelden van Cuba zodat een groot deel van hun vliegmacht instantieel verloren gaat. Deze bombardementen duren 2 dagen. Kennedy laat niet heel de vliegmacht vernietigen zodat het makkelijker is de connectie van de Verenigde Staten met deze bombardementen te ontkennen. 17 april wil de VS landen, maar ze worden als eerste vertraagd door het coraalrif. Een burger van het ministerie van defensie van Cuba ziet de schepen. Even later is heel het land gealarmeerd en klaar om weerstand te bieden. De vliegtuigen van Cuba krijgen luchtovermacht, vallen later de Amerikaanse vloot aan, zinken enkele schepen en de politie arresteert veel leden van de CIA voordat ze hun doel, het opblazen van bruggen en dergelijke zodat het Cubaans leger niet bij de varkensbaai, waar de VS gaat landen, kan komen, opdat het invasieleger tijd krijgt om een standpunt te krijgen, bereiken. De vliegtuigen van Cuba zinken vallen de vloot aan en de Cubaanse burgers en later het Cubaans leger verdedigen het land. Voor Amerika gaat het minder. Zij hebben verschillende verdragen geschonden. De meeste mensen uit de wereld staan voor het verdedigende Cuba. Stevenson vraagt de VS te stoppen met de aanval. Zorin, ambassadeur van de SovietUnie, zegt dat zij Cuba zeker zullen helpen. Khruschev, premier van de Soviet Unie dreigt Kennedy dat hij Cuba zal helpen. Kennedy schrikt en trekt zijn vliegmacht terug, zodat de mensen op het strand gestrand zijn. Na twee dagen zo gevochten te hebben, bedenkt hij zich en stuurt de vliegtuigen terug. Vier piloten worden neergeschoten. Van het invasie leger is iedereen of gevangen genomen, of gedood. Na drie dagen heeft Cuba al gewonnen. Na de revolutie noemt Fidel Castro de revolutie voor het eerst socialistisch, zichzelf een socialist en zijn huidig beleid Marxistisch. Cuba vraagt in mei 1961 aan Amerika om vrede, maar de VS weigert. In november 1961 keurt Kennedy een plan, genaamd operatie Meerkat, om Fidel te vermoorden en de staat te schaden goed. De doelen naast Fidel zijn voor de ruim 400 amerikanen en 2000 verbande cubanen schepen, vliegtuigen te beschadigen en zelfs voer- of vaartuigen van andere staten die handelen met Cuba. In februari 1962 maakt Kennedy de restrictie op handel met Cuba nog strenger. Alleen ongesubsideerd voedsel en medicijnen mogen nog verhandeld worden. Amerika wil dit aan alle landen opleggen. De VN besluit dat Amerika haar acties moet staken. Amerika gaat verder met haar plannen. Het idee is dat de operatie op z'n sterkst wordt in oktober en dan in een open revolutie de regering om moet gooien. Er is dan nog niet besloten of Amerika ook echt direct met haar leger binnen zal vallen. In maart beslist Kennedy dat hij in ieder geval nog niet wil binnenvallen, maar laat de aanslagen van SGA, de speciale eenheid opgericht voor operatie Meerkat, doorgaan. Ook maakt hij het embargo nog zwaarder, nu zal Amerika geen Cubaanse producten meer kopen, zelfs niet als ze in een ander land gemaakt zijn. Cuba moet in dezelfde maand op rantsoen wegens het embargo op voedsel. De aanslagen van de SGA gaan steeds door, maar in augustus zegt Maxwell Taylor, generaal van SGA, dat hij niet denkt dat hij op deze manier de regering van Cuba om kan gooien, en dat hij militaire macht daarvoer moet gebruiken. In mei komt een belangrijke delegatie van de Sovietunie naar Cuba. Zij komen onderzoek plegen naar irrigatieproblemen, en ook discussieren over de mogelijkheid tot plaatsing van nucleare raketten op Cubaanse grond. De delegatie zegt dat de Sovietunie bereid is om Cuba te verdedigen, zelfs dat ze bereid is om nucleare raketten te plaatsen. Fidel vergadert met zijn regering en zegt de volgende dag dat hij akkoord gaat. De silo's zullen in het geheim gebouwd worden. De broer van Fidel Castro, Raul, gaat later naar de Sovietunie, waar hij de precieze details voor het verdrag over de silo's en de raketten maakt. 10 Augustus zegt de CIA te denken dat de Sovietunie raketten naar Cuba zal zenden. Hoewel gedacht wordt dat hij te weinig echt bewijs heeft, wordt zijn bericht verzonden. Op 26 augustus gaat Che Guevara naar de Soviet Unie. Hij zegt tegen Khrushchev dat hij denkt dat het beter is als de raketten in het openbaar worden opgesteld. Khrushchev wil het echter geheim houden. 29 augustus. Nieuwe foto's van spionage vliegtuigen laten de nieuwe verdedigingswerken die de Sovietunie aan het bouwen is, zien. Er zijn nog geen (beginselen van) silo's. Kennedy zegt op een pers conferentie dat hij op dit moment geen invasie wil. Op 15 september komt het eerste schip met de raketten aan. 20 september keurt het Amerikaans Senaat militair geweld tegen Cuba, om 'cubaanse agressie' te voorkomen, goed. Ook laten ze een wetsvoorstel passeren waarin ze elk land dat met Cuba handelt van hulp kan ontrekken. Gromyko, minister van buitenlandse zaken van de Soviet Unie, stelt dat niemand kan verwachten dat er een dreigin van Cuba naar Amerika uitgaat en dat Cuba Amerika nog nooit heeft aangevallen en dat ook niet zal doen. Ook zegt hij dat de Soviet Unie bij een invasie van Cuba, het land zal gaan verdedigen. Op 1 oktober zegt McNamara tegen Robert Dennison, admiraal, dat hij klaar moet zijn voor een militaire blockade van Cuba en voor de eerste luchtaanvallen. Op 8 oktober vraagt Dorticós aan de VN om Amerika's acties te veroordelen. Hij zegt tegen de VN dat hij wapens heeft om zich te verdedigen. Op 14 oktober fotograferen spionage vliegtuigen de silo's in aanbouw. Twee dagen later hoort Kennedy ervan. Hij en zijn officieren bespreken wat ze met Cuba moeten doen. Allerlei plannen worden geopperd, van een volle invasie tot precisie bombardementen op de silo's. Op 16 oktober bericht het GMAIC dat er volgens hen geen bewijs is dat er echt raketten zijn, en dat de silo's niet werkzaam lijken. De ambassadeur van Amerika in de Soviet Unie, Foy Kohler, spreekt met Khrushchev. Khrushchev zegt dat de raketten in Cuba alleen voor de verdediging zijn en beschuldigt de VS van de raketten in Turkije. De volgende dag zeggen spionnen van de VS dat er andere raketten op cuba zijn, die nog verder reiken. VS zegt dat ze geen speciale maatregelen hebben genomen en niets weten van raketten in Cuba. Kennedy krijgt te horen dat als hij militaire actie onderneemt, hij waarschijnlijk de derde wereld oorlog zal ontketenen. De beslissing van Kennedy is een quarantaine van Cuba, niks mag er nog in of uit. Stevenson, diplomaat van VS in VN, is sterk tegen op dit plan. Hij trekt vergelijking met de berlijnse muur, waar Amerika en Rusland eerder ook een conflict over hadden. Ook wijst hij op de nucleaire bommen die de VS heeft opgesteld. Hij wordt eigenlijk afgedaan door zijn kritiek en er wordt beslist dat hij hulp nodig heeft van een tweede diplomaat. Er wordt een nucleaire opslagbunker geïdentificeerd en er wordt aangenomen dat er ook wapens in zitten. De volgende dag wordt de quarantaine ingezet. De dag daarna, op 22 oktober wordt een belangrijke brits/amerikaanse spion gearresteerd. Hij had beide landen van veel informatie over de intercontinentale raketten voorzien. Op deze dag gaat Amerika in noodstand. Vliegtuigen worden verspreid over vliegvelden en 1/8ste van alle vliegtuigen is altijd in de lucht, klaar voor actie. Amerika vertelt de VN van haar plannen om door middel van geweld een einde aan de crisis te brengen. Op TV zegt Kennedy dat zij geen offensieve wapens op Cuba toe zullen staan en dat als Cuba/de Soviet Unie wapens lanceert, de VS op volle kracht terug zal schieten. De volgende dag zegt de Soviet Unie weer dat de wapens alleen bedoelt zijn voor de verdediging. Cuba zet heel haar burgerij op scherp en de landen die aangesloten zijn bij het Warschau pact mobiliseren zich ook. De VS valt met veel vluchten het luchtruim van Cuba binnen, maar er wordt nog niet op deze vluchten geschoten. Alle schepen van de SovietUnie op één tanker na draaien om voor de blockade. De VN vraagt Amerika de blockade op te heffen en de Soviet Unie te stoppen met het leveren van wapens aan Cuba. Khrushchev reageert beledigd en zegt niet in te geven voor de blockade, omdat de VS nu niet meer op redelijkheid aanspraak doet, maar aan het dreigen is. De SU zegt de eis van de UN in te willen willigen, maar de VS wil de blockade niet opheffen. De UN stuurt bericht naar Khrushchev dat hij zijn schepen moet laten omdraaien. De ene tanker, bucharest, gaat door. Ze laat zich niet boorden. De VS laat haar schepen niet schieten op de tanker. Op 26 oktober laat Kennedy nog meer vluchten over Cuba gaan. Hij is van plan het land binnen te vallen en geeft al opdracht om een regering klaar te maken voor als ze Cuba verslagen hebben. Fomin laat op deze dag aan een hoge man van ABC News weten dat de Soviet Unie het conflict vredig wil oplossen. Iets later op de dag geeft Khrushchev zelf ook bericht dat hij vrede wil. Hij stelt voor dat beide landen hun troepen terugtrekken, zodat de troepen niet nodig zijn. Dobrynin, ambassadeur laat weten dat als de soviet geen raketten in Cuba mag hebben, de VS geen raketten in Turkije zou moeten mogen hebben. Robert, de broer van de president, laat weten dat John bereid is te onderhandelen. Fidel wil de vele vluchten van de VS over zijn land niet meer verdragen en gebied zijn Luchtweergeschutten te schieten. De VS maakt plannen voor meer dan 1000 bomaanvallen voor de eerste dag van bombardementen. De volgende morgen zegt Khrushchev dat hij zijn raketten uit Cuba zal laten halen als Kennedy zijn wapens uit Turkije laat verwijderen. Op Cuba worden de volgende 4 vliegtuigen van de VS neergeschoten. Kennedy geeft antwoord op Khrushchev en geeft het bevel nog niet terug te schieten op de Cubaanse afweergeschutten. Kennedy geeft alleen antwoord op de eerdere brief van Khrushchev, waar nog niet geeist wordt dat de raketten uit Turkije moeten worden verwijderd. Hij gaat akkoord met de eerdere brief en besluit in het geheim, zodat de VS geen gezichtsverlies lijdt, dat ze de raketten ook uit Turkije moeten halen. Fidel gaat akkoord met het stoppen met bouwen van raketsilo's, als Amerika de blockade opheft. Een dag later zeggen de Verenigde Staten tegen de Verenigde Naties dat ze binnenkort militaire actie zullen ondernemen. De CIA verneemt dat de silo's klaar zijn voor gebruik, maar dat er nog geen nucleaire wapens in zitten. Een bericht van Khrushchev maakt op deze dag, 28 oktober een einde aan de eigenlijke crisis. Hij zegt dat hij de wapens zal ontmantelen. De adviseurs van Kennedy zijn erg strijdlustig en zeggen dat bijvoorbeeld dat ze alsnog binnen moeten vallen. Er worden nog steeds nieuwe plannen gemaakt voor de invasie van Cuba. Hoewel de deals was dat Amerika de quarantaine zou opheffen als de Soviet haar troepen weg zou halen, laat Kennedy de blockade in effect, zelfs al doet de Soviet Unie nog meer dan dat ze eigenlijk zei; ze ontmantelt ook haar wapens. Kennedy antwoord dat ze de blockade pas opheffen als alle nucleaire wapens weg zijn. De SU blijft streven voor vrede en geeft een brief met de afspraken, inclusief de belofte van Robert Kennedy dat de nucleaire raketten uit Turkije zouden worden verwijderd. De volgende dag ontkent Robert dit gezegd te hebben. Als U Thant van de UN naar Cuba komt, eist hij van Fidel dat ze onmiddellijk willen kijken of de wapens ontmanteld worden, in tegenstelling tot het eerder afgesprokene. Fidel weigert dit omdat hij vindt dat de VS en VN de situatie willen manipuleren. Robert zegt, in het geheim, dat hij zich aan zijn afspraak zal houden en de raketten uit Turkije zal laten verwijderen, tenzij de SU iets van dit bekend maakt. De geheime agenten in Cuba van de VS worden verteld te stoppen met aanslagen plegen, maar doordat zij veel verschillende bevelen van bovenaf krijgen worden ze boos en verward. Er wordt nog een fabriek opgeblazen. Fidel zegt dat hij alle vluchten van de VS door Cubaans luchtruimte zal laten beschieten. De VS gaat door met de vluchten maar geeft opdracht niet terug te schieten op Cuba. Begin November weigert Kennedy nog steeds de blockade op te zeggen omdat hij de SU wantrouwt. Foto's laten duidelijk zien dat de raketsilo's inderdaad worden ontmanteld. Op 9 november vertrekken de laatste raketten van de SU per schip Cuba. Eind november heft Amerika de militaire blockade op. Het economisch embargo blijft staan, en staat nog steeds. Wat waren de aanleidingen voor deze crisis? De Crisis kwam tot stand door verschillende aanleidingen en oorzaken. 1) Amerika steunde Batista
1)a. Batistas Cuba kwam in de problemen door de beurskrach, door zijn dictatoriale houding en door zijn connecties met misdadigers. 2)Doordat Cuba en Amerika steeds vergeldende acties ondernamen werd de situatie steeds ernstiger. 3)Amerika vindt dat er uit de plaatsing een dreiging gaat. Het volk van Cuba onder de regering van Batista was niet gelukkig. Door de beurskrach ging de prijs van suiker erg ver omlaag en dit zorgde voor armoede in het land. Aangezien Batista daarnaast steeds geweldadiger en dictatorischer ging regeren, was een revolutie zo goed als onvermijdelijk. Batista had uitgebreide connecties met de georganiseerde misdaad van Cuba en daardoor was er ook erg veel misdaad. De politie deed weinig ertegen, en was zelf ook corrupt en gewelddadig. Dit alles zorgde ervoor dat Fidel Castro en zijn groep, ook al waren ze in het begin met weinig man, een revolutie konden ontketenen en Batista konden verdrijven. Buitenlandse bedrijven hadden een erg groot deel van Cuba in bezit. De telefoonlijn was in handen van een monopolie van een Amerikaans bedrijf, evenals erg veel van de landbouwgrond en van de bedrijven in de steden. Aangezien Fidel zich zo sterk inzette voor de landbouwers en arbeiders, nationaliseerde hij enkele Amerikaanse bedrijven. Hij kocht de landbouwgrond tegen redelijk goede prijzen over om aan het volk te geven. Rond deze tijd werden ook de eerste contacten gelegd met de Soviet Unie. Omdat Amerika de suikerquota verlaagd en de raffinaderijen onder druk zet om geen russische olie te processeren, moet Cuba ook steeds meer bedrijven, in dit geval de raffinaderijen, nationaliseren, zodat het land niet compleet lam ligt. Hierop reageert Amerika weer met een geheime propaganda campagne. Ze beginnen ook een leger op te leiden om Cuba binnen te gaan vallen. Nadat deze invasie mislukt is, plaatst de SU hier intercontinentale nucleaire raketten. Amerika wil dit niet aanvaarden, ook al hebben ze zelf wel raketten in Turkije, nog veel dichter bij Rusland. Hoewel de SU deze raketten defensief noemt, noemt Amerika ze offensief en wil ze weg hebben.
Waarom koos Cuba voor de Soviet Unie in plaats van voor Amerika? 1) Toen Fidel aan de macht kwam werd hij bijna direct door de VS aangevallen. 2) De Soviet Unie stond klaar om te helpen, terwijl de VS schade probeerde toe te doen. 3) Door de mislukte invasie had Cuba een motief om raketten te laten plaatsen. Nadat Batista weggevlucht was, werd de nieuwe regering van Castro meteen aangevallen door Amerikaanse senatoren, of zo ervoer hij het in ieder geval. Dat was het begin van de slechte relatie tussen Cuba en de VS. Fidel sprak hierover in een speech aan zijn volk en zei dat hij het immoreel vindt dat Amerika zo lang de dictator Batista gesteund heeft, terwijl die duidelijk een dictator was, en banden had met de maffia, en nu zijn verzet, dat nog niks fout heeft gedaan meteen aanvalt. Hij zegt dat de revolutie aangevallen wordt omdat het laat zien dat ze vrij willen zijn, niet alleen politiek maar ook economisch, en dat ze daarvoor door de VS worden tegengewerkt. Als de VS, doordat ze zoveel land kwijt raakt door de nationalisering, Cuba probeert terug te pakken, door een quota op suiker en olie in te voeren, en later zelfs heel de ex-en import te stoppen, dan komt de Soviet Unie als helpende hand tevoorschijn en verkoopt olie aan Cuba, koopt suiker van Cuba. De VS die dit merken, proberen op andere manieren Cuba aan te vallen. Zo begint Amerika al vroeg met geheime operaties zoals napalm gooien op suikervelden, propaganda maken en een invasie leger vorbereiden. Dit leger bestond voornamelijk uit mensen die verbannen waren uit Cuba, omdat ze bijvoorbeeld aanhangers van Batista waren. Op deze manier kon de VS makkelijker ontkennen dat zij zelf aan de invasie meededen. De VS bombardeerde voordat ze het leger lieten stranden de vliegvelden van Cuba. Niet allemaal, want dan zouden ze de schuld makkelijker kunnen krijgen. Toen de VS probeerde via de varkensbaai Cuba binnen te vallen, schoot de Soviet Unie te hulp en dreigde de VS dat ze Cuba zouden komen verdedigen. De VS trekt hierop haar vliegtuigen terug en laat het leger op het strand achter. Twee dagen later bedenkt Kennedy zich en stuurt de vliegtuigen toch weer naar Cuba. Het leger was toen al bijna verslagen en na een totaal van drie dagen vechten was heel het leger dood of gevangen. Cuba beseft dat het de hulp van Soviet Unie goed kan gebruiken als ze weerstand wil bieden aan het grote, dreigende Amerika. Door de gefaalde invasie werd de grondslag gelegd voor de latere plaatsing van nucleaire raketten van de SU. Toen de SU aanboodt om Cuba te verdedigen zeiden ze dat ze zelfs zo ver wilde gaan om nucleaire raketten te plaatsen en silo's te bouwen. Cuba ging hier mee akkoord, omdat ze de SU als vriendschappelijk beschouwde en Amerika niet onterecht als vijandelijk. Welke keuzes had Kennedy? Geweld of niet. Toen JF Kennedy te horen kreeg van de silo's die de Russen aan het bouwen waren in Cuba ging hij in overleg met zijn adviseurs. Kennedy wilde sowieso militairistischer optreden tegen communistische 'dreigingen'. Daarom werden er veel plannen gemaakt, die varieerden van een volle invasie tot precisiebombardementen. Ondertussen werd het leger gemobiliseerd en vlogen continue spionagevliegtuigen over Cuba heen. Toen Kennedy enkele dagen later hoorde dat het niet definitief was of er echt raketten op Cuba waren, en toen hij hoorde dat een directe aanval waarschijnlijk een derde, thermonucleaire wereldoorlog zou ontketenen, viel hij nog niet aan. Hij wilde het anders oplossen, met een militaire blockade van het eiland. Helaas wilde Krushchev zich niet laten bedreigen door zoiets en hij stuurde niet al zijn schepen terug. Een tanker bleef doorgaan. Kennedy laat niet schieten op deze tanker en ze wordt ook niet doorzocht. Kennedy bedenkt dat de raketten op deze manier niet van het eiland afgaan en wil toch kiezen voor een geweldadigere aanpak, een invasie. Hij laat erg veel spionage vliegtuigen rondvliegen opdat ze informatie verkrijgen voor de inval. Ondertussen laat hij zijn geheime operaties in Cuba gewoon doorgaan. Het doel hiervan was eigenlijk om Castro af te zetten door middel van aanslagen en propaganda, maar dat blijkt niet te lukken zonder directe militaire steun. De SU stelt voor dat beide landen zich terugtrekken zodat de troepen niet nodig meer zijn. Iets later willen ze ook dat Amerika haar in Turkije opgestelde raketten weghaald. De SU voldoet aan haar eisen maar Amerika negeert haar eind van de deal. Toch verklaart Khrushchev geen oorlog, maar dringt er wel op aan dat Amerika aan haar verplichtingen voldoet, namelijk de blockade opheffen en de troepen weghalen. De raketten in Turkije worden wel, in het geheim, zodat Amerika geen gezichtsverlies lijdt, ontmanteld. Khrushchev kiest uiteindelijk voor het ontmantelen van de raketten waardoor de crisis eigenlijk over is. Kennedy zijn adviseurs dringen nog steeds aan op oorlog en zeggen bijvoorbeeld dat hij alsnog binnen moet vallen omdat de SU misschien terug wil komen. Kennedy houdt de blockade veel langer instant dan dat de deal was, maar de SU laat het toe, ze valt niet aan. De crisis is vooral afgewend doordat de Soviet Unie, hoewel Amerika herhaaldelijk haar afspraken niet nakwam, zelfs niet toen de Soviet Unie haar raketten al ontmanteld had en dit bewezen was op foto's van de VN, niet terugviel op geweld. Bovendien koos ook Kennedy, hoewel zijn adviseurs hem dit vaak aanraadde, uiteindelijk toch niet voor de militaire 'oplossing' van het Cuba probleem. De crisis kwam tot stand doordat Amerika zo vijandig was opgesteld tegen Cuba. Dit kwam omdat zij de vorige regering, die van Batista hadden gesteund. Toen Fidel Castro zich en zijn cuba ontpopte als een socialist en socialistisch land, wilde Amerika dit niet accepteren. Vooral niet toen Fidel Amerikaans grondgebied en bedrijven in Cuba ging nationaliseren. Op allerlei manieren probeerden Amerika Castro zijn regering om te werpen. Eerst probeerden ze het door een propaganda campagne, waarin ze ook al een gedeeltelijk embargo op Cuba legden. Daarna probeerden zij Cuba binnen te vallen met een leger van verbande Cubanen die Fidel Castro niet goedgezind waren. Dit mislukte en maakte de weg vrij voor de Soviet Unie om Cuba te verdedigen en tegelijkertijd druk te zetten op Amerika door middel van de raketten. Later probeerden ze het met een nog veel krachtiger geheime operatie, operatie meerkat (mongoose). Daar werd een speciale eenheid voor opgericht. Deze mochten bomaanslagen plegen in Cuba en schepen, die zich niet aan het door Amerika aan de wereld opgelegde embargo van Cuba hielden, te beschadigen, of de lading ervan te vernietigen. Dit had als doel een contra-revolutie te laten ontstaan in Cuba, wat niet gelukt was. De leider van deze operatie zei dat militaire ingrijp nodig zou zijn om Cuba een andere regering te geven. Mede daarom had Kennedy zoveel militaire plannen. Toen de Soviet Unie voor Cuba ging vechten werd het erger. De twee machten stonden hierdoor op erg gespannen voet. Amerika was redelijk hypocriet, aangezien ze zelf wel raketten hadden staan in Turkije en deze niet weg wilden halen, maar het niet dulde dat de Soviet Unie hun raketten zo opstelde dat ze Amerika zouden kunnen beschieten. Zelfs toen Khrushchev had besloten de raketten te ontmantelen, bleven voor de adviseurs van Kennedy achterdochtig en drongen aan op militaire ingrijp. Hij zag dit echter niet zitten en koos voor een diplomatischere oplossing. Hoewel hij zich niet aan zijn beloften hield en zijn afspraken niet nakwam, weerstond de Soviet Unie de neiging om Amerika aan te vallen. Amerika weerstond uiteindelijk ook de neiging om Cuba als nog in te vallen. Nadat de Russen de laatste raketten per schip wegbrachten op 9 november 1962, herstelde de rust zich gedeeltelijk en langzaam aan. De militaire blokkade werd afgebroken, maar de economische is zelfs nu nog in stand. Bronnen: http://www.marxists.org/history/cuba/subject/missile-crisis/ http://www.historyofcuba.com
http://www.cia.gov/cia/publications/factbook/geos/cu.html
http://www.marxists.org/history/cuba/archive/castro/1959/01/21.htm
http://www.cuba-junky.com/cuba/pigs-bay.html
http://www.shire.net/big.brother/cia1.htm
http://www.historyofcuba.com/history/franqui2.htm
http://cuban-exile.com/doc_151-175/doc0166.htm
http://www.cnn.com/2003/WORLD/americas/08/07/cuba.exile/ http://www.marxists.org/history/ussr/archive/khrushchev/1961/04/22.htm