Beeldenstorm

In 1566 begon in Steenvoorde in Vlaanderen de Beeldenstorm. De calvinisten mochten geen eigen kerkgebouwen hebben. Bij de calvinisten groeide het gevoel van haat tegen de katholieken
met hun "foute" geloof. Uit de katholieke kerken moesten de Mariabeelden worden verwijderd. Die beelden stonden maar voor afgoderij. Ook de grote armoede en werkeloosheid speelden een rol bij de beeldenstorm. Kloosters en kerken werden bestormd, leeggeroofd en onteigend. Het gevolg was het uitbreken van de tachtigjarige oorlog. Karel V was in 1550 de machtigste vorst in Europa. Hij was koning van Spanje en van het Duitste Rijk. Daar hoorden ook in de Nederlanden bij dat toentertijd uit het huidige Nederland en België bestond. Echter in de Nederlanden werden de meeste mensen aanhangers van het Calvinisme. Daarom werden ze streng gestraft, omdat Karel V iedereen katholiek wilde houden. Dit is een van de oorzaken dat de Beeldenstorm uitbrak. De calvinisten waren tegen het vereren van heilige beelden, want dit stond in de tien geboden van de Bijbel. Zij waren het ook niet eens met de uitbundige rijkdom binnen de kerk, want zij waren zelf van mening dat ze zo somber en simpel mogelijk moesten leven en zo zou de kerk dat ook moeten zijn. Filips de tweede wilde de calvinisten harder aanpakken, maar dat gebeurde niet vanwege een smeekbrief van het Verbond der Edelen aan Margaretha van Parma (landvoogdes in de Nederlanden). Ze beloofde wat soepeler om te gaan met de protestanten, maar toen de calvinisten dat hoorden kwamen er velen vanuit Europa naar Nederland, wat niet de bedoeling was van Margaretha. Het werd allemaal veel erger toen in 1566 een hongersnood uitbrak, nadat door een strenge winter de oogsten mislukten en geen graan kon worden geïmporteerd. De haat tegen de kerk werd vergroot, want de kerk werd alsmaar rijker terwijl het volk in armoede leefde. Deze haat tegen de katholieke kerk werd aangewakkerd door de “hagenpredikers”, protestantse leiders die op het platteland bijeenkomsten hielden. De eerste beeldenstorm was nadat een hagenpreek van Sebastiaan Matte gehouden was, daarna trokken de mensen onder leiding van Jacob de Buysere naar het klooster van Sint Laurentius (in het huidige Frankrijk). In het jaar 1566 woedde de Beeldenstorm in de Nederlanden, tussen tien augustus en één oktober werden honderden kerken, kapellen, abdijen en kloosters, beelden en doopvonten, predikstoelen en orgels vernield. Eerder waren er al Beeldenstormen geweest in de steden als Wittenberg (1522), Zürich (1523), Kopenhagen (1530), Münster (1534), Genève (1535), Augsburg (1527) en Schotland (1559). Er was een waar pandemonium. Deze Beeldenstorm verliep in drie fases. In de eerste fase, die duurde van tien tot achttien augustus zuiverden rondtrekkende groepen kerken in het Westkwartier. De tweede fase van twintig tot zesentwintig augustus vond plaats in de streek rond de Schelde en in de Hollandse steden. De derde fase onderscheidde zich van de twee andere fases doordat deze meer georganiseerd was. In deze fase was er geen sprake van rondtrekkende groepen, maar gebeurde het bestormen van kerken vooral door de lokale bevolking, versterkt met edelen. Het gevolg van de beeldenstorm was vreselijk. Filips de tweede wilde wraak nemen op de calvinisten en zond hertog Alva naar de Nederlanden, deze loste Margaretha van Parma af en ging de drie opdrachten van Filips de tweede uitvoeren, namelijk: de opstandelingen straffen, ervoor zorgen dat alleen het katholieke geloof in de Nederlanden beleden zou worden en centralisatie van het bestuur invoeren. Maar zijn tegenstander Willem van Oranje (die rijke bezittingen had in de Nederlanden) was volledig tegen Filips politiek, zijn idealen waren: politieke eenheid en meer zelfstandigheid voor de Nederlanden, verdraagzaamheid tussen katholieken en protestanten. Willem van Oranje vluchtte naar Nassau in het Duitste Rijk, daar organiseerde hij de opstand tegen Filips de tweede. Deze opstand is later de tachtigjarige oorlog genoemd.