Terezín

· 1 Algemene Gegevens: Terezín stad, werkkamp uit de tweede wereld oorlog in Tsjechië. Bezocht op 11 mei 2005. · 2 Rondleiding door de vestiging: Toen we met de klas de bus uitstapten liepen we eerst naar de poort. Rechts van de straat is een begraafplaats en een monument voor alle overleden gevangenen die ooit in teresín stad zijn geweest. Het is een heel indrukwekkend gezicht om zoveel graven naast elkaar te zien. Bij de binnenplaats aangekomen is het eerste wat je ziet een poort met daarboven de zin, arbeit macht frei. Aan de binnenplaats zat het aanmeldingsbureau (Geschäftszimmer) en het wachtlokaal (Wachstube). In de laatste kamer werd vooral de post voor de gevangenen gesorteerd en er vonden onder andere verhoren plaats. Daarnaast zat de kamer van de gevangeniscommandant, Heinrich Jöckel. Hij was berucht om zijn wreedheid. Het kleding magazijn werd gebruikt om de gevangenen te laten verruilen voor afgedragen uniformen uit het Duitse leger. De poort bied toegang tot het “eerste hof” , deze is verdeeld in de blokken A en B die tezamen 17 groepscellen bevatten en 20 cellen voor eenzame opsluiting. Dit hof werd in de oorlogstijd door 1500 gevangenen bevolkt. Als we met de klas zo’n groepscel binnengaan merken we dat het al redelijk vol is met z’n allen. En dat te bedenken dat er toen ongeveer het dubbele aantal mensen in een cel zat, die allemaal sliepen op een kaal bed met alleen maar planken. We zijn ook nog in een kamer geweest die de Duitsers hadden aangelegd om de buitenwereld te laten zien hoe goed de gevangenen het wel niet hadden, alleen is er nooit ook maar 1 gevangene in die kamer geweest. Hij was puur voor de illusie gemaakt en de kranen waren niet eens aangesloten op de waterleiding. Dan moet je over een brug, dut is de enige plek waar ooit 2 gevangenen door zijn ontsnapt, dan kom je bij een onderaardse tunnel. Deze was niet aangelegd door de ss’ers, maar bestond al. Deze tunnel was erg lang en was zo gemaakt dat bij een aanval de soldaten zich goed konden verdedigen. Na de tunnel kom je uit bij de plaats van terechtstelling, en daar vlakbij was de dodenkamer. Op deze plek zijn ongeveer 250 mensen om het leven gebracht. De poort die vanaf de andere kant toegang bied tot deze plaats werd de poort des doods genoemd, omdat je als je onder deze poort doorging je nooit meer terug zou komen. Als je het deel dat bestemt was voor de gavengenen verlaat kom je in het deel van de bewakers en officieren. Alleen al bij de poort staat een zwembad, dat benadrukt het verschil wel. De ss’ers hadden ook een bioscoop, en andere voorzieningen. · Beoordeling: Het concentratie kamp heeft ontzettend veel indruk op mij gemaakt, omdat ik me gewoon niet kan voorstellen dat hier meer dan tienduizend mensen zijn gestorven aan de verschrikkelijke situatie. Het hele kamp straalt iets onmenselijks uit, want hoe kan een mens een anders mens nou zoveel leed aandoen. Omdat het kamp in goede staat is behouden kan je echt zien hoe de mensen in de oorlog in zo’n kamp hebben moeten overleven. Veel gevangenen werden mishandeld en door de onhygiënische situatie in de overvolle cellen braken er al snel ziektes uit. Wij hebben met een aantal klasgenoten eens geprobeerd hoeveel mensen er in zo’n cel pasten, het resultaat was een benauwde situatie die de mensen in die tijd misschien wel dagelijks meemaakten. Ook het verschil in leefomstandigheden tussen de gevangenen en de bewakers was enorm. Daaraan kun je echt zien dat de gevangenen niet meer als mensen werden gezien, maar meer als een soort ongedierte dat je in bedwang moet houden. Ik wil denk ik ook eens een keer naar een vernietigingskamp, omdat ik denk dat het belangrijk is dat je weet hoeveel terreur er in de geschiedenis is gepleegd, en zodat ik in ieder geval nooit zal vergeten respect te hebben voor de nabestaanden en de herdenkingsdagen.