Kindermishandeling

Hoe lang komt kindermishandeling al voor in onze samenleving? Kindermishandeling is een verschijnsel zo oud als de mensheid, maar het is pas in de 20e eeuw als begrip geïntroduceerd. Normen en waarden van een cultuur bepalen namelijk wanneer iets als probleem herkend en benoemd wordt. Normen en waarden zijn geen statische grootheden, maar veranderen met de ontwikkeling van een samenleving. In de tijd van de Verlichting (18e en 19e eeuw) stond de opvatting centraal dat de mens van nature goed was en rationeel van karakter was. Volgens deze theorie worden kinderen geboren als een 'onbeschreven blad': een blanco, nog te vormen wezen. Door een bewuste opvoeding wordt dit blad ingevuld. Naast voeden en verzorgen kreeg het vormen van het karakter van kinderen en het begeleiden naar volwassenheid dus meer aandacht. Het besef groeide dat kinderen mensen zijn die in een speciale levensfase verkeren, die wezenlijk anders is dan de fase van volwassenheid. Bovenstaand besef vond aanvankelijk alleen in de hoogste kringen van de samenleving ingang. Alleen welgestelden hadden immers de middelen om hun kinderen op die manier op te (laten) voeden; zij waren immers economisch niet afhankelijk van hun kinderen. Voor kinderen in de lagere sociaal-economische klassen bleef het nog lang zoals het altijd geweest was: jonge kinderen waren hulpeloze wezens die gevoed, verzorgd en gekleed moesten worden, zodat zij vanaf zes- of zevenjarige leeftijd hun aandeel in het arbeidsproces konden leveren. Die opvatting over kinderen is in de beeldende kunst van die tijd duidelijk te zien; kinderen zijn afgebeeld als volwassenen in zakformaat. De ontkenning van het kind in die tijd blijkt nog eens extra uit het feit dat de kinderbescherming is opgericht naar analogie van de oprichting van de dierenbescherming! De periode van de Industriële Revolutie (19e eeuw) vormt de climax van de ellendige positie van kinderen in de laagste klassen van de samenleving. De kinderarbeid (dagen van 12 uur waren heel gewoon), lijfstraffen, slechte voeding, huisvesting en medische verzorging en affectieve verwaarlozing zouden nu zonder meer als 'kindermishandeling' benoemd worden. Toen dacht niemand in dergelijke termen. Men keek met andere ogen naar kinderen, namelijk als onvoorwaardelijk bezit van ouders en als verzekering voor inkomen en verzorging voor de oude dag. Pas aan het einde van de 19e eeuw werd er een begin gemaakt met het wettelijk vastleggen van het recht op onderwijs, maatregelen met betrekking tot kinderarbeid en onderscheid tussen kinderen en volwassenen in de criteria voor berechting. Kindermishandeling bestaat dus al heel erg lang. Maar tot zo’n 25 of 30 jaar geleden werd er nauwelijks aandacht aan besteed. In 1961 ging de Amerikaanse professor/arts Kempe erover schrijven. Hij inventariseerde allerlei symptomen en uiterlijke kenmerken van ziektes bij kinderen, waaruit men kon afleiden dat zij door de ouders of verzorgers mishandeld waren. Kempe noemde dat het battered-child-drome en onder deze term is de kindermishandeling is de wetenschap gekomen. Wat is de definitie van kindermishandeling? De definitie die de Nederlandse overheid hanteert wat betreft kindermishandeling: “Kindermishandeling is elke vorm van voor de minderjarige bedreigende of gewelddadige interactie van fysieke, psychische of seksuele aard die de ouders of andere personen ten opzichte van wie de minderjarige in een afhankelijkheids relatie staat, actief of passief opdringen, waardoor ernstige schade wordt of dreigt te worden berokkend aan de minderjarige in de vorm van fysiek letsel of psychische stoornissen.” Met de manier waarop ouders of anderen met een kind omgaan kan zoveel mis zijn dat er sprake is van kindermishandeling. De term ‘ouders’ slaat op de biologische ouders, maar ook op stiefouders, adoptie-ouders en pleegouders. Andere volwassenen kunnen een kind mishandelen doordat het kind afhankelijk is van hen voor aandacht, bescherming en verzorging. Bijvoorbeeld peuterspeelzaalleidsters, leerkrachten of sporttrainers. Bij kindermishandeling gaat het niet alleen om lichamelijk geweld, maar om elke vorm van voor het kind bedreigende en gewelddadige interactie van fysieke, psychische of seksuele aard. Dat ook verwaarlozing tot kindermishandeling gerekend wordt, blijkt uit het woord 'passief' in de definitie. De schade als gevolg van mishandeling kan zich op verschillende manieren voordoen: in de vorm van fysiek of psychisch letsel. Het gaat dus niet alleen om zichtbare schade, zoals blauwe plekken of brandwonden. Kindermishandeling kan ook geestelijke schade veroorzaken. Het kan zijn dat een kind veel geslagen wordt, constant wordt uitgescholden, niet goed te eten of nauwelijks aandacht krijgt, of gedwongen wordt tot seks, enzovoorts. Al met al wordt kindermishandeling ingedeeld in vijf vormen:
1. Wanneer een ouder zijn kind slaat, schopt, bijt, krabt, knijpt, een brandwond toebrengt, laat vallen, en dergelijke, dan vind er lichamelijke mishandeling plaats. Wanneer een ouder bij het slaan een riem, een stok of een ander voorwerp gebruikt, is er zonder meer reden om te praten over mishandeling. ‘Een tik kan geen kwaad’ vinden sommige mensen. Het is op zich geen ramp. Maar de vraag is, blijft het bij één keer? Als we over slaan praten is het belangrijk om te weten of het bij die ene keer blijft, of dat het een gewoonte is in de opvoeding. Daarnaast is het belangrijk te weten hoe de ouders verder met het kind omgaan. Wanneer een ouder niet zo goed in zijn vel zit, door bijvoorbeeld relatieproblemen, zal er enige zelfbeheersing nodig zijn het kind een klap te geven als het erg lastig is. Iedereen kan zich indenken dat er dan een keer een zogenoemde pedagogische tik plaatsvindt. Maar dit begrip mag geen reden zijn voor goedkeuring. Andere voorbeelden van lichamelijke mishandeling zijn: het kind vastbinden, het kind in zomerse kleding de winterse kou insturen, of het kind voor straf helemaal geen eten geven. In al deze gevallen zet de ouder het lichamelijk welzijn van het kind op het spel. Bijvoorbeeld: bij een baby zijn nog niet alle botten en spieren zo ontwikkeld dat zij voldoende bescherming bieden. Het ‘shaken-baby-syndroom’ zou kunnen ontstaan doordat de ouder te ongeduldig is met zijn baby wanneer het bijvoorbeeld aan een stuk door huilt. In het babyhoofdje, dat bij het schudden van de slappe nek heftig heen en weer beweegt, ontstaat een hersenschade die kan leiden tot een verlamming of andere ernstige gevolgen. Een ander syndroom is het ‘Münchausen-by-proxy-syndroom’. De ouder houdt de artsen voor dat het kind ernstig ziek is en nodig medische behandelingen nodig heeft, door zelf aandacht te krijgen. Artsen kunnen vaak niks bij het kind vinden. En als ze iets vinden, komt dat omdat de ouders de ziekteverschijnselen zelf hebben opgewekt. Bijvoorbeeld door vergiftiging. 2. We spraken net al over het lichamelijk welzijn van het kind. Het lichamelijk welzijn van een kind wordt in het geval van lichamelijke verwaarlozing aangetast. Een ouder heeft geen oog voor het welzijn van zijn kind en verwaarloost het op het gebied van voeding, hygiëne en kleding. Ook heeft de ouder geen enkele aandacht voor de veiligheid van de leefomgeving van het kind. Voorbeelden kunnen zijn: - overgewicht door regelmatig vet eten, - medische klachten niet door professionelen laten behandelen (misschien omdat de ouders dat het kind zelf hebben aangedaan) - niet zorgen voor schone kleding een af en toe bezoek aan de kapper - geen oppas regelen wanneer de ouder weg is zodat het kind op straat zwerft - verzorging van het gebit verwaarlozen 3. Wanneer de ouder een houding tegenover het kind aanneemt die ervoor zorgt dat het kind in onzekerheid en angst leeft spreken we van psychische mishandeling. Er vindt verbaal geweld plaats. Voorbeelden van verbaal geweld: - het kind wordt regelmatig uitgescholden - het kind krijgt regelmatig te horen dat het niet gewenst is - het kind doet nooit wat goed in de ogen van de ouders
Deze uitlatingen doen het kind geen goed. Het gaat niet alleen om de dingen die de ouders tegen het kind zelf zeggen, maar ook om denigrerende opmerkingen tegen anderen waar het kind bij is. Sommige ouders gaan al snel met ernstige dingen dreigen. Wanneer ouders gescheiden zijn kan bijvoorbeeld een moeder dreigen met het feit dat haar kind haar vader niet meer mag zien. Het herhalen van zulke en andere dreigementen kan het leven van een kind behoorlijk terroriseren. Andere psychische mishandelingen zijn ouders die onredelijke dingen van het kind op school verwachten. Het kind wordt onder druk gezet om beter te presteren dan het aankan. Bijvoorbeeld door altijd het kind te straffen als het met een laag cijfer thuiskomt of omdat het almaar moet studeren en dus nooit met vriendjes kan spelen. Dit noemen we cognitieve mishandeling. 4. Bij psychische mishandeling zijn de ouders meestal bewust van hun handelen. Bij psychische verwaarlozing is de ouder zich van zijn handelen – of beter gezegd het nalaten daarvan – veel minder bewust. In het geval van psychische verwaarlozing schiet de ouder doorlopend tekort in het geven van enige vorm van aandacht. Het kind mist de broodnodige liefde, warmte en bescherming. En die aandacht is hard nodig om zich geestelijk, maar ook lichamelijk, goed te kunnen ontwikkelen. School speelt een belangrijke rol in het leven van een kind. Als ouders school zo onbelangrijk achten dat zij het kind regelmatig thuishouden, belemmeren zij de intellectuele ontwikkeling van het kind. In extreme gevallen gaat het dan om cognitieve verwaarlozing. 5. In het kort gezegd gaat het bij seksueel misbruik om alle seksuele aanrakingen van een volwassene bij een kind. Hieronder vallen: - het kussen met seksuele bedoelingen - het aanraken van borsten en geslachtsorganen - het met de penis binnendringen van de mond, vagina of anus - binnendringen van de vagina of anus met andere voorwerpen - gedwongen toekijken bij masturbatie van een volwassene of seks tussen volwassenen

Bij seksueel misbruik gaat het om handelingen tegen de wil van een kind in. Of die het kind door het lichamelijke of relationele overwicht, de emotionele druk, of door dwang en geweld niet kan weigeren. Eigenlijk is die laatste toevoeging een beetje overbodig omdat er bij seksueel contact van een volwassene met een kind altijd sprake is van lichamelijk en relationeel overwicht. Vaak dwingen ouders het seksuele contact af door te dreigen met bepaalde dingen zoals: ‘Niet tegen mama zeggen, want dan komt er ruzie van’. Kinderen willen dit niet dus houden ze hun mond. Ouders creëren een bepaalde sfeer alsof het normaal is wat ze doen. Kinderen leggen zich daar snel bij neer, een volwassene is immers slimmer dan zij?! Bij seksueel misbruik binnen het gezin zijn ook nadrukkelijk andere personen in beeld: familieleden zoals een oudere broer of zus, een neef of nicht, een oom of tante. Ook vrienden van de familie die vaak over de vloer komen om bijvoorbeeld op het kind te passen, behoren daartoe. De grens tussen misbruik binnen of buiten het gezin is in feite verdwenen wanneer het kind van de ouder moet meewerken aan pornografische films of foto’s. Wanneer het kind ook moet meewerken aan seksueel contact met anderen is er sprake van kinderprostitutie. De ouder is hiervoor verantwoordelijk. Komen er wat betreft kindermishandeling verschillen voor in normen & waarden en cultuur? We wilden iets vertellen over kindermishandeling in verschillende culturen. Wij hebben ons hierin beperkt tot de Marokkaanse gezinnen. In Islamitische gezinnen komen regelmatig problemen voor, waarover in eigen kring moeilijk gesproken wordt omdat er op die onderwerpen een groot taboe rust. Als de eigen gemeenschap de problemen meer zou erkennen en bespreken, wordt het makkelijker voor zowel de eigen gemeenschap als voor professionals om de problemen aan te pakken en op te lossen. Gezinnen die nieuw zijn in Nederland, moeten het hier zien te redden zonder steun van de familie die is achtergebleven in het land van herkomst. In vele culturen speelt die familie een grotere rol in de opvoeding van het kind dan we in Nederland gewend zijn. Het kost de ouders extra gewenning om de opvoeding nu zonder hulp van anderen te volbrengen. In de opvoeding worden kinderen op de toekomstige man en vrouwrollen voorbereid. Jongens mogen meer naar buiten en hebben veel meer vrijheid. Agressief gedrag tegen leeftijdsgenoten wordt meer getolereerd. Jongens worden zo, in tegenstelling tot meisjes, van kinds af aan geleerd hoe buitenhuis opgetreden moet worden. Zodra ze iets ouder zijn, worden ze opgevoed buiten de familie, door vrienden en op het werk. Nu er veel Marokkaanse families in Nederland wonen, veranderen er een aantal dingen in de opvoeding. Vroeger was bij allochtone gezinnen sprake van een bevelhuishouding, de ouders en vooral de vader gaf orders wat moest gebeuren en op welke wijze. Ouders worden nu steeds meer aangesproken met jij in plaats van u. De ouders vinden de kinderen steeds brutaler en vrijmoediger. De vader bemoeide zich niet met de opvoeding van de kinderen, maar bleef als autoritair figuur op de achtergrond aanwezig. Discussie over het gedrag van kinderen is niet ongewoon. Het slaan van kinderen door de vader bij ongewenst gedrag is niet ongewoon, maar zwaar lichamelijk straffen wel en duidt op onmacht van de ouders. Opvoeden is de taak van de vrouw. Als er volgens de vader iets fout gaat, is slaan vaak het gevolg. Vaak protesteren de vrouwen niet uit angst voor de mannen. Seksueel geweld komt in alle culturen voor en ook onder de allochtonen. Incest komt ook bij allochtonen gezinnen voor. Marokkaanse vrouwen hebben het er emotioneel net zo moeilijk mee als de Nederlandse vrouwen. Maar daar komt in hun positie nog meer bij, zoals de druk om de familie niet tot schande te maken, de afhankelijke positie van de man. Vaak wordt gedacht dat incest in allochtonen gezinnen niet zou voorkomen gezien het belang van de maagdelijkheid in de cultuur. Bekend worden van incest is een schande voor de groep en dus ook voor jezelf. Daarom zeggen veel Marokkaanse meisjes er niets over. Wat zijn de gevolgen van kindermishandeling voor het kind? Ontstaan van de gevolgen De gevolgen zijn ingrijpender, des te jonger het kind is. Een kind is in zijn allerjongste jaren volop in ontwikkeling, zowel lichamelijk als geestelijk. En wat op vroege leeftijd misgaat, is moeilijk te herstellen. Niet elk kind lijdt evenveel onder de misstanden in het gezin. Bepaalde factoren hebben daar invloed op: - de ernst van het geweld, de verwaarlozing of het misbruik op zich - de leeftijd waarop de mishandeling/verwaarlozing begint - hoe lang het duurt - het wel of niet aanwezig zijn van de steun uit de omgeving - de persoonlijkheid van het kind - de mate van emotionele druk
De eerste factor, de ernst van het geweld, de verwaarlozing of het misbruik op zich, zijn niet de belangrijkste van de grootte van de schade die het kind kan oplopen. Het maakt natuurlijk wel uit of een kind afgeranseld word met een riem of dat het alleen een klap op de billen krijgt. Zo zijn er wel meer voorbeelden. De onherstelbare schade bij een kind hangt af van de duur waarop het mishandeld wordt. Over het algemeen duurt kindermishandeling jaren. Niet dat een kind bijvoorbeeld elke dag opnieuw in elkaar geramd wordt; er zijn ook betere periodes met minder dieptepunten. Wanneer een ouder zijn problemen wat beter in de hand heeft bijvoorbeeld. Maar helaas duurt dit vaak niet lang. Dan volgt er weer een uitbarsting. Door deze toe- en afnemende spanning wordt het kind geplaatst onder constante stress. Daardoor krijgt het kind niet de rust om bij te komen van de vorige uitbarsting en kan het niet herstellen van het lichamelijk of psychisch letsel dat het daaraan heeft overgehouden. De persoonlijkheid van het kind bepaalt hoe sterk hij in zijn schoenen staat als er iets misgaat. Helaas is er naderhand moeilijk te achterhalen hoe die persoonlijkheid in elkaar stak, omdat kindermishandeling de ontwikkeling daarvan sterk beïnvloedt. Fysiek letsel Het spreekt voor zich dat lichamelijke mishandeling lichamelijk letsel veroorzaakt. Voorbeelden van verwondingen die een kind kan oplopen zijn blauwe plekken, brandwonden, botbreuken etc. Die verwondingen zijn met medische hulp te genezen of ze gaan vanzelf over. Maar, ernstige verwondingen kunnen littekens achterlaten die het kind blijven herinneren aan de nare voorval(len). Wanneer een kind hard word gestompt of geschopt in de buik lopen inwendige organen gevaar. Seksueel misbruik kent zijn eigen lichamelijke schade: verwondingen aan de geslachtsorganen of de anus bijvoorbeeld. De lichamelijke sporen ontbreken hierbij meestal, wat het bewijzen van de misbruik bemoeilijkt. Door seksueel misbruik kan het kind ook een soa oplopen. Dit kan komen doordat er bij het seksueel contact geen condoom is gebruikt. Zwangerschap kan hier ook een gevolg van zijn. Ontwikkelingsstoornissen Positieve stimulansen van buitenaf zijn belangrijk voor het goed en gezond opgroeien van een kind. Een goede wisselwerking tussen ouders en kind zijn hierbij onmisbaar. Een goede lichamelijke verzorging, het geven van liefde en aandacht en het belonen van goed gedrag zijn daarvan enkele voorbeelden.Kindermishandeling remt de ontwikkelingen af en kan stoornissen veroorzaken; het schaadt de emotionele ontwikkeling en de vooruitgang van de motoriek, de groei, de spraak, het taalgebruik en de intellectuele vermogens. Op latere leeftijd kan de schade aan emotionele ontwikkeling zich gaan uiten in combinaties van ernstige gedragsproblemen, verslaving, crimineel gedrag en psychische problemen. De psychische verwarring kan zo ondraaglijk worden dat hij besluit tot zelfmoord.
Sociaal functioneren Door mishandeling, verwaarlozing of het misbruik kan het kind moeite hebben om te functioneren in de maatschappij. Een kind dat lichamelijk verwaarloosd wordt, valt al snel uit de toon bij andere kinderen. Zij hebben dat snel door en kunnen heel gemeen zijn tegen iemand die ‘anders’ is. Ze hebben meestal niet in de gaten wat ze buurt- of klasgenootje aandoen. Thuis durft een kind niet of nauwelijks in opstand te komen. Soms reageert een kind zich dan buitenshuis af door dwars of opstandig te zijn. Daarnaast kan een kind zich terugtrekken en het contact met anderen zo veel mogelijk uit de weg te gaan, waardoor hij in een isolement raakt. Hoe denkt de politiek erover? / Bij welke maatschappelijke instanties kan een mishandelt kind terecht? Preventie en beëindiging van kindermishandeling heeft de hoogste prioriteit en moet daarom hoog op de politieke en maatschappelijke agenda staan. Er wordt al heel wat gedaan om kindermishandeling te bestrijden, maar nog lang niet genoeg. Dat wijzen de cijfers uit. Het geweld tegen kinderen is niet afgenomen. Er is geen samenhangend beleidsplan voor het aanpakken van kindermishandeling en het realiseren van een kindvriendelijke samenleving. Van een aantal politieke partijen hebben we hun standpunten gevonden over huiselijk geweld en (kinder)mishandeling. SP: De standpunten die de SP hanteert over Kindermishandeling konden we helaas niet op de site vinden. GroenLinks: De standpunten die GroenLinks hanteert over Kindermishandeling konden we helaas niet op de site vinden. PvdA: De PvdA heeft een kort maar krachtig stukje over hun standpunt over ‘Kindermishandeling’ op de site staan: De PvdA vindt dat de overheid een grotere rol moet spelen bij de bestrijding van kindermishandeling: betere diagnose, betere behandeling en betere hulp aan slachtoffertjes. Daarnaast zijn we van mening dat een verbod op lichamelijke straffen in de wet moet worden opgenomen. De Partij van de Arbeid wil snel een meldingsplicht van kindermisbruik. Werknemers in instellingen waar kinderen verblijven - gehandicapten, kinderopvang, sportverenigingen, GGZ-instellingen - moeten verplicht worden kindermisbruik door collega’s bij de politie te melden. Het is onacceptabel dat collega’s de ogen sluiten voor misbruik. De positie van het AMK en de melders is nu goed geregeld. Echter schiet de diagnose van en de behandeling en hulp aan deze kinderen nog altijd tekort. De PvdA is een voorstander van diagnostische centra waarin specialistische hulp beschikbaar is. Helaas zijn deze centra er nog niet. Voor de kinderen die te lijden hebben onder mishandeling is het van het grootste belang dat mishandeling vroegtijdig wordt opgemerkt. Scholing en training van hulpverleners en artsen is daarom erg belangrijk. Het strafrecht verbiedt het slaan van anderen, maar hoe zit het met het fysiek straffen van kinderen. Op dit moment is dit niet strafbaar. Het is ouders toegestaan hun kind een ‘corrigerende tik’ uit te delen. Echter, een 'corrigerende tik' verwordt mogelijk op den duur tot een kwalijke praktijk. Wat ons betreft wordt een verbod op fysiek straffen snel opgenomen in een wetsbepaling. CDA: Op de site viel onder de standpunten niet veel over ‘Kindermishandeling’ te vinden. Wel over huiselijk geweld dus hebben we het een en ander op papier hierover gezet: Huiselijk geweld komt meer voor dan elke andere vorm van geweld. Uit onderzoek van Intomart blijkt dat 40% wel eens het slachtoffer is geweest van huiselijk geweld. Toch is het een vorm van geweld waar weinig mensen over praten. Het CDA vindt dat het grote taboe moet veranderen; daders moeten gestraft worden en slachtoffers moeten geholpen worden. Door professionele hulpverlening kunnen de dader en slachtoffer goed geholpen worden. Het is voor het slachtoffer moeilijk toe te geven dat de situatie thuis bepaald wordt door geweld en terreur. Meldpunten in de buurt/regio zijn dan ook makkelijker om naar toe te stappen. Slachtoffers en daders kunnen hier terecht voor hulp. In de grote steden is inmiddels al een goede professionele hulpverlening. Het CDA vind dat ook buiten de Randstad meldpunten en opvangmogelijkheden gemakkelijk bereikbaar moeten zijn. Buiten de grote steden zijn immers ook gezinnen die kampen met huiselijk geweld. Helaas werkt deze hulpverlening niet altijd. Soms is de relatie tussen dader en slachtoffer al zo uit de hand gelopen dat het niet verstandig is om verder te gaan met de relatie. Vaak verlaat het slachtoffer het huis (wanneer er kinderen in het spel zijn met de kinderen) om het geweld te ontvluchten. Het CDA vindt dat het mogelijk moet zijn dat de dader het huis verlaat en het huis op naam van het slachtoffer moet komen te staan. Het moet wel zeker zijn dat dit een veilige oplossing is voor het slachtoffer. Het is moeilijker om allochtone vrouwen te bereiken. Zij beheersen soms de Nederlandse taal nauwelijks en weten niet waar ze aan moeten kloppen. Bovendien is huiselijk geweld een groot taboe in de allochtone gemeenschap. Het CDA wil meer aandacht besteden aan het bereiken van deze doelgroep. VVD: De standpunten die de VVD hanteert over Kindermishandeling konden we helaas niet op de site vinden. LPF: De standpunten die de LPF hanteert over Kindermishandeling konden we helaas niet op de site vinden. SGP: Lijst Wilders: We hebben de site van Lijst Wilders niet kunnen vinden op het internet. Zo zien we maar weer dat er maar twee politieke partijen aandacht besteden aan het tegengaan van kindermishandeling. Dit is een triest feit. Gelukkig zijn er een aantal maatschappelijke instellingen waar dader, slachtoffer of degene die mishandeling signaleert terechtkunnen. Wij noemen er vier maatschappelijke instellingen: Advies- en Meldpunt Kindermishandeling Als je vermoedt dat een kind in je omgeving mishandeld wordt, is het mogelijk je vermoedens met een deskundige te bespreken. Je kunt het AMK dan om advies vragen. Je kunt bijvoorbeeld met het AMK overleggen: ● hoe ernstig de problemen zijn die je vermoedt ● hoe je eventueel je vermoedens met de ouders kunt bespreken ● welke steun je het kind of de ouders kunt bieden. Voor een adviesgesprek hoeft je de naam van het kind en van het gezin niet te noemen. Als je dat wilt, kunt je ook je eigen naam en je relatie met het gezin achterwege laten. Na een adviesgesprek onderneemt het AMK géén actie in de richting van het kind of het gezin. Het AMK legt dan ook geen dossier aan over het gezin. Vindt je dat een advies niet voldoende is en dat het AMK in actie moet komen, dan kunt je een melding doen. Want iedereen die vermoedt dat een kind wordt mishandeld, verwaarloosd of seksueel misbruikt, heeft het recht om zijn vermoedens bij het AMK te melden. Dat geldt niet alleen voor beroepskrachten, zoals een leerkracht of een huisarts, maar ook voor mensen uit de omgeving van het gezin: de buurvrouw, een oom of een goede kennis. De kindertelefoon De kindertelefoon helpt kinderen door naar ze te luisteren. Je kunt de kindertelefoon dagelijks gratis bellen. Elk kind kan daar zijn of haar verhaal kwijt over allerlei onderwerpen. Zo kun je bellen over leuke dingen zoals verliefdheid of over minder leuke dingen zoals mishandeling. De kindertelefoon onderneemt geen acties. Ze geven alleen adviezen. Ze zeggen wat het kind het beste kan doen en uiteindelijk moet het kind het zelf proberen op te lossen. Bureau VKM (Voorkoming Kindermishandeling) Mensen die kindermishandeling signaleren en mishandelde kinderen kunnen bij instellingen terecht met hun problemen. Zij bieden een luisterend oor en geven advies. Dit is ontzettend fijn, maar men moet wel het lef en het zelfvertrouwen hebben om op zo’n organisatie af te stappen. Bureau VKM beschikt over een provinciaal team van medewerkers die workshops verzorgen, voorlichtingen, cursussen en trainingen geven. Daarnaast zorgt Bureau VKM voor de coördinatie van grootschalige rampen rondom seksuele intimidatie op scholen. Bij voorlichtingsbijeenkomsten ligt de nadruk op informatie en kennisoverdracht. Aan de orde kunnen de verschillende vormen van kindermishandeling, oorzaken en gevolgen en de hulpverleningsmogelijkheden komen. In trainingen en cursussen wordt aandacht besteed aan attitudevorming, normen en waarden en worden vaardigheden in bij voorbeeld gespreksvoering getraind. Op deze manier zijn kinderen zich beter bewust van kindermishandeling en durven ze misschien eerder met iemand over hun problemen te praten.
De Raad voor de Kinderbescherming Bescherming
De Raad voor de Kinderbescherming heeft als doelstelling om kinderen te beschermen als hun lichamelijke of geestelijke ontwikkeling gevaar loopt. De Raad komt op voor kinderen die zich in een bedreigende situatie bevinden. De Raad is een instantie die onderzoekt of die bedreiging voor een kind aanwezig is en hoe die kan worden weggenomen. De Raad kan de rechter vragen een kinderbeschermingsmaatregel uit te spreken. Dat gebeurt als vrijwillige hulpverlening niet mogelijk of onvoldoende is. Als vrijwillige hulp wel voldoende is schakelt de Raad andere instanties in. Medewerkers van de Raad geven die hulp niet zelf. Activiteiten
Kinderen hebben recht op een gezonde en evenwichtige ontwikkeling. De Raad voor de Kinderbescherming is onderdeel van het Ministerie van Justitie en komt op voor kinderen die in de knel zitten. Bij kindermishandeling of verwaarlozing, maar ook bij echtscheiding, adoptie of strafzaken tegen kinderen kan een beroep worden gedaan op de Raad. De Raad is geen hulpverleningsinstantie. Medewerkers van de Raad gaan niet met het gezin aan de slag om problemen op te lossen. Wel zoeken zij uit welke vorm van hulp het beste is voor ouders en kind, en zorgen ervoor dat die hulp op gang komt. De Raad wil de rechten zoals beschreven in Verdrag van de rechten van het Kind waarborgen. Het kind komt hierbij altijd op de eerste plaats. Werkzaamheden
De drie belangrijkste taken van de Raad- de kerntaken- zijn bescherming, scheiding en omgang, en strafzaken waarin minderjarigen betrokken zijn. Daarnaast heeft de Raad ook een taak op andere terreinen waarbij de belangen van het kind in het spel zijn, zoals adoptie, naamswijziging of opname pleegkind. - Bescherming
Wanneer de ontwikkeling van een kind in het gedrang komt, kan de Raad een onderzoek instellen naar de omstandigheden waarin het kind zich bevindt. Uit dit onderzoek komt een advies. Dit kan een advies zijn voor vrijwillige hulpverlening maar ook, wanneer de situatie erg bedreigend is voor het kind, de rechter vragen om hulpverlening verplicht te stellen. - Scheiding en omgang
Wanneer ouders het niet eens kunnen worden over het ouderlijk gezag of omgang met het kind bij een echtscheiding kan de rechter de Raad om advies vragen. De Raad doet onderzoek en probeert in samenwerking met de ouders een oplossing te vinden. Het belang van het kind staat hierbij voorop. Wanneer de ex-partners er niet uitkomen brengt de Raad een advies over omgang en ouderlijk gezag uit aan de rechter. - Strafzaken
De Raad wordt ook betrokken bij kinderen die worden verdacht van het plegen van een misdrijf. De Raad probeert te voorkomen dat deze kinderen in herhaling vallen. Dit doet de Raad door aan de officier van justitie of de rechter advies te geven over een straf die gericht is op het verbeteren van het gedrag van het kind. De Raad gaat ook altijd na of het kind misschien hulp nodig heeft. - Overige taken
In zaken waarbij belangen van kinderen ook in het spel zijn, zoals adoptie, naamswijziging, opname pleegkind is de Raad slechts een schakel in de procedure die doorlopen wordt. In deze zaken bekijkt de Raad of het verzoek dat ingediend is, in het belang van het kind is.